De dag van de begrafenis....

Op vrijdag 24 oktober is Piri waarover ik al eerder schreef in een vorig bericht begraven. Ze was maar 30 jaar en liet man en 1 dochtertje van 8 na.
Wat een verdriet voor de nabestaanden. Hoewel ze toch ernstig ziek was, komt een overlijden toch altijd onverwachts. En vooral zon jong iemand maakt altijd zeer indruk. Het was dan ook echt druk. alhoewel het officieel niet meer mag in Roemenie om thuis de dienst te houden en de kist thuis te houden, was de man van Piri niet te houden hierin. Hij wilde dat ze thuis zou zijn. En ik kan me daar een heelboel bij voorstellen hoor. ook ik persoonlijk ben het zo gaan waarderen het van huis uit begraven. Hij zei tegen me. al komen ze met 100 polities op me af, Piri komt thuis. en zo is het ook gebeurd.
Ze is nog 2 dagen thuis geweest waar bekenden afscheid konden nemen. En wat bij de zigeuners gewoon is,de 2 avonden condoleren. Heel veel mensen komen dan naar het huis toe en blijven daar dan best een poos hangen. Men word dan voorzien van koffie, frisdrank en alcohol. En soms, dit keer ook, was er een klein zigeunergezelschap dat treurmuziek speelt op de viool en accordion. Op de laatste avond was ik en marjon even bij abigail haar moeder om te helpen bij de voorbereidingen van de maaltijd voor de volgende dag na de begrafenis, toen men kwam vragen of we niet kwamen zingen in het rouwhuis als steun voor de dominee die ook even na de kerk langs kwam en een heel kort dienstje hield in het rouwhuis. We zijn gegaan, en het was ondanks alles goed om ook zo de rouw bij God te brengen in het bijzijn van vele mensen die anders nooit in de kerk komen.

Hier staat ze opgesteld tijdens de dienst buiten...De laatste gang voor Piri....

................................................................................ Zusje bij haar zus en zusjes graf....naast haar ligt floortje....

Het is de gewoonte dat na de begrafenis een maaltijd gegeven word aan de gasten. En meestal vind dat in of rond het huis plaats. Maar omdat hun huisje heel klein is en men ook regen voorspelde voor de hele dag, ging dat niet lukken. We hebben toen het Kamav tut huis aangeboden, omdat ik vind dat dit huis een huis moet zijn voor in goede en in slecht tijden. En qua ligging was het heel mooi.. gekookt werd er bij abi en de andere buren thuis en het huis staat er tegenover en heeft plek zat aan iedereen. We haddeb alleen wel de afspraak gemaakt dat er in dit huis geen alcohol geschonken mocht worden. nu dat was geen probleem. dat werd dan bij hun thuis gedaan. in het Kamav tut huis eten en drinken daar bij het huis. Gaan we namelijk dat toestaan dan kan je alle feesten gaan toestaan. En we willen wel een christelijke uitstraling hebben. Hier in Roemenie is het nl heel normaal dat je als christen niet drinkt als baptist en penticostal . Ondanks wat voor een soort geloof ook, ik leg me hier graag bij neer, omdat we de vele ellende er van zien in de vele gezinnen. Zo kwam het dan op een dat we smorgens opeens in het Kamav tut huis tafels stonden te dekken.

Erwin en Abi aan het dekken van de tafel.... Koszti moeder en ik samen bezig met de oliebollen voorbereiding.....

De buren en hulpen die hielpen met opdienen van het eten...De gasten komen binnen ...

En als laatste mogen dan de kinderen lekker meeeten.