Gouden tijden met vrienden en familie.

Gouden tijden,

Het is al weer een poosje geleden dat ik op de site wat schreef. Sorry voor dit, maar het is hier nogal een hectische tijd geweest. En daarbij ben ik ook een kleine week in Nederland geweest voor de verjaardag van mijn vader.

Ja ik kreeg de mogelijkheid om te gaan en wat ben ik daar blij mee geweest. wat is het goed geweest om die tijd ook in Nederland te zijn. Er gaat natuurlijk toch al een hoop van gevoelens e.d wat andere broers en zussen meemaken langs me heen, en nu kon ik daar toch weer even wezen. En mochten we als familie een hele goede tijd hebben. Ook al was de verjaardag natuurlijk voor ons allemaal ook heel dubbel. Omdat we menselijk gezien weten dat dit voor pa de laatste verjaardag op aarde zal wezen. het was een dag vol met mooie maar ook met soms moeilijke momenten. Toch voer de boventoon; eenheid in de familie. Op Rene na en de rest die hier achter bleef waren we er allemaal die avond. Daar pa heel erg van chinees eten houd hadden de mijn broers geregeld dat de chinees eten kwam brengen aan huis voor allemaal op van die warmhouddingen.

En dat was super leuk en super mooi om te zien. de slaapkamer van mij ouders hadden herma en ik s' middags al omgetoverd tot lopend buffetkamer, en zodoende kon de chinees s' avonds gelijk zijn eten kwijt. En na het chinese eten hadden wij als zussen een ijs-vruchten-puddingen-buffet gemaakt. nu van alles werd overheerlijk gesmuld en genoten. Ook pa en ma genoten zichtbaar deze avond. Het was zo goed met elkaar.

Verder kon ik ook een keer mee met pa en ma naar het ziekenhuis voor een controle. En ook al schoten we niets met die arts op, het was goed ook hierin een keer bij geweest te zijn. Want als je toch zo alles op afstand meemaakt is het toch soms heel vreemd te bevatten. En nu zit je zelf een keer met je vader bij die dokter en maak je alles eens van dichtbij mee. Het helpt je toch in het verwerkingsproces van het hele ziektebeeld van pa.
Ook kon ik eens goed met Erwin bijkletsen. dat was ook heel goed. Hij zit toch in NL en per smsjes en mailtjes dingen delen is toch anders dan elkaar eens even lekker persoonlijk te spreken en dingen te delen. Daarom is deze tijd er een geweest met een gouden randje. Eentje die ik niet snel zal en wil vergeten.

ik mocht een hele goede terugreis hebben naar Roemenie en was blij om iedereen weer te zien. hier is toch ons thuis he. want hoe goed ook het is om even in NL te zijn, vaak heb ik toch al na een paar dagen zoiets in me van gemis naar het Roemeense leventje. En ik denk dat dat gewoon goed is, anders kunnen we hier ook niet leven en ons werk doen. God wil ons hier echt gebruiken in Zijn dienst. en dat is mooi om te zien. Hij bevestigd soms echt weer aan ons Zijn weg aan ons door dingen en situaties heen.
Wat ons ook weer trof was de vriendschap die we mochten ervaren de afgelopen week van vrienden van ons die hier voor bijna een week waren. en eigenlijk voor het grootste gedeelte uit het Goud-bestuur bestaat waar ik nu met mijn werk onder mag vallen. Maar als je ziet waar het woord GOUD voor staat hoort die ander; Koos, die er officieel niet bij hoort qua bestuur, voor mij gewoon bij. Want Koos Ging ook, Koos Ondernam heel veel, Koos droeg uit wat hij in zich had en Koos diende ook Zijn God en medemensen hier. dank je wel hiervoor hoor. Het betekende heel veel voor ons als gezin dat ook jij hier was. Wat mogen we elkaar door woord en werk toch steeds weer beter leren kennen. Maar ook de rest van het bestuur , wat we eigenlijk heel niet als bestuur zien, maar als hele goede vrienden, willen we hierbij ook bedanken voor datgene wat jullie de afgelopen week voor ons hier hebben betekend. En dat was veel, heel veel.
Waren koos en Piet hoofdzakelijk bezig met het opzetten van een romniloods hier in onze achtertuin,

Henk hielp Rene weer met het maken en invoeren van een boekhoudprogramma. En Evelien was heerlijk rond om mij mij maar stond ook de mannen bij als het moest. zon heerlijke allesbij.
En ja mensen.Ik heb nu heerlijk een schuur waar ik al mijn spullen in kwijt kan. Want tot nu toe hadden we niets waar we de hulpverleningsspullen in konden staan. Alles stond bij de schuur opgeslagen tot nu toe. maar daar kan nu verandering in komen. En is er al eigenlijk al geweest. Want terwijl Koos en Pieter bezig waren met de laatste platen op het dak leggen, kwam er een transport uit Otterlo hier aan.

Die spullen hebben we gelijk maar in de nieuwe schuur gelegd. Hij werd dus al voordat die af was ingewijd. Dat was zo mooi om te zien. En vandaag hebben we een transport bij de schuur opgehaald die in de tijd dat ik in NL was gekomen was en gelijk uitgezocht. Dit was nog weer een restant van de schoolactie uit verschillende Groningse dorpen. en we werden er stil van zeg. ik dacht een restantje....maar het waren meer dan ruim 50 dozen vol met winterlaarzen, shampoo, kaarsen, zeep, kleding,sokken, mutsen, sjalen en schoenen e.d.

Zelfs hadden een paar kinderen een tekening of een versierd doosje voor de kinderen hier gemaakt. dank jullie wel hoor. en uiteraard heeeeeeeel hartelijk bedankt voor alle mensen die iets hebben bijgedragen aan deze actie. Want Ik denk dat we aankomende winter zowat geen laarzen e.d hoeven te kopen dankzij jullie, zoveel zijn er gewoon. Supermooi. We waren er stil van. En met al die dozen staat er gelijk aardig wat in de nieuwe loods. Het is zo heerlijk ruim werken. Maar we zijn nog niet klaar, want er staat nog genoeg in de werkplaats bij rene, en binnenkort komt er ook nog weer een transport met kleding vanuit Loenen. Dus werk genoeg, maar ook heerlijk plek genoeg. Dank jullie wel Pieter en Koos dat jullie tijd wilde vrij maken om deze loods op te komen zetten. Hij doet zijn dienst hoor.

Verder hebben we verleden week dinsdag ook weer gekookt voor de zigeunerkinderen. Dit keer witte bonensoep. Evelien die hier was toen heeft ook heerlijk meegeholpen met koken.er waren rond de 60 kinderen. Alhoewel het er eerst minder waren hoor toen we aan kwamen rijden. Want toen stonden er maar een stuk of 15 denk ik.

Wat bleek...de vuilins was net gestort bij het zigeunerdorp en daar waren een heleboel kinderen naartoe om te scharrelen. Maar toen we een jongetje met een fiets naar die kinderen gestuurd hadden om ze te roepen, kwamen ze toch in grote getalen aangelopen en zaten we op een gegeven moment met zijn 60-en. En we hadden weer mooi weer. Wat mogen we daar toch gezegend in worden iedere keer.
na de soep hebben we een ijsje uitgedeeld bij de poort. Nu dat ging er weer heerlijk in hoor.

Dan was er in de tijd dat ik in NL was een oude man hier vlakbij overleden. Ik was nog bij hem geweest de dag voordat ik naar NL ging, en toen zag het er eigenlijk toch nog niet echt naar uit dat die man zou overlijden. Al was hij wel aan kanker geopereerd in zijn darm. Maar de dokters zeiden dat hij nog goede hoop had. Toch heeft de operatie niet meer gebaat. We hebben als stichting wel de kist betaald, maar we zijn verder niet bij de begrafenis geweest of zo.

verder ga ik nu ook geregeld naar een jonge man die in het ziekenhuis lig. Hij is 30 en heet Adam. Op 2e paasdag is hij met een metalen staaf verschillende keren op zijn hoofd geslagen uit wraak. deze man had namelijk wat gekregen met een vrouwtje van een ander. en die kon het niet verkroppen en toen hij hem zag lopen op dei dag sloegen bij hem de stoppen door en kwam Adam met een ijzeren staaf achterop en sloeg hem verschillende keren. En dat terwijl niemand dit ooit achter deze jongen had gezocht, want het is een hele zachte jongen. Maar ja dit kon hij niet verkroppen, dat zijn vrouwtje nu een ander had. Die jongen die sloeg zit nu al in de gevangenis en zijn straf zal niet klein zijn verwacht men. Adam lag 7 dagen in coma en is nu weer bij. Maar heeft wel al 2 operaties aan zijn hoofd moeten hebben omdat er steeds bloed in zijn hoofd bleef vloeien. En ze hebben daarvoor een drain geplaatst en overtollig bloed weggehaald. Als stichting proberen we te helpen waar we kunnen in deze situatie. wat is het moeilijk voor beide partijen. Maar omdat Adam bepaalde hulp vereist helpen we hem op het moment. Zijn moeder is dag en nacht bij hem, want op de zusters kan ze niet aan gewoon. Hij heeft nog teveel hulp nodig. en afgelopen maandagochtend was ze even naar huis gekomen om zich te verkleden en even hier langs te gaan voor hulp te vragen. Want wat bleek, zoals we wel vaker hebben meegemaakt wilde deze dokter ook niet echt informatie over Adams toestand geven. De moeder van adam is weduwvrouwtje en heeft het heel niet breed. Dus zij kon ook niet zomaar die bedragen neerleggen die zo'n dokter vraagt naast de operatie die hij moet doen. En daar dit hersenoperaties zijn vraagt zo'n dokter zonder blikken en blozen gerust 5oo lei =130 euro ongeveer. Das echt niet normaal.maar ja wat doe je en wat doet iedereen nog....betalen, want anders kan zo'n dokter je toch wel eens nadelig behandelen. Maar ja ik kwam bij de 1e operatie net na de operatie bij hem. Toen hoefde het niet meer en ik zou de volgende dag naar NL vertrekken. kwas dus even een weekje er niet in dit alles. kheb wel thuis geld achter gehouden voor het geval dat de moeder zou komen. maar niet. Ik ben toen gelijk s' middags even wezen kijken samen met Evelien.En hoorde toen dat Adam diezelfde ochtend weer geopereerd was. Dit was voor de moeder ook een verrassing, maar dat kwam omdat na een foto maken bleek dat er urgentie bij was voor weer een operatie. Hij stond eigenlijk gepland voor 1 a 2 dagen later. Dus ik was weer na de operatie. En ook na deze operatie wist de moeder nog steeds niets over de echte toestand van Adam. Na even geinformeert te hebben hoorden we dat de dokter er om 8 uur in de ochtend zou wezen voor visite lopen en vragen. Dus besloot ik de volgende ochtend om 8 uur in het ziekenhuis te zijn om die dr te kunnen spreken. en dat is me gelukt. Na even wachten op de gang, waar nog meer mensen wachten op de dr, ging ik samen met Adams moeder zijn kantoortje in. Jammer genoeg kon hij geen engels, maar Hongaars wel. Dus dan maar op zijn Hongaars. En ja wat een moeder dan niet lukt, lukt mij opeens wel omdat ik denk ik ten eerste buitenlandse ben en ten tweede geld kan geven aan die dokter. Hij geeft dan opeens alle informatie die je wilt hebben. Na alle info te hebben gehad heb ik hem nog gevraagd of hij geld moest hebben voor de operatie omdat we te laat waren om te betalen vanwege de plotselinge operatie. Nee dat hoefde hij niet meer zei hij. Toch heb ik wel 100 lei neergelegd op zijn tafel, want dan ben je toch verzekerd dat Adam beter verzorgt word door hem. En die zekerheid heb je nu toch iets meer omdat hij nu weet dat Adam iemand achter zich heeft uit het buitenland. het is erg, maar waar. Zo werkt een dokter hier. Als je nagaat dat er denk ik zeker 8 mensen nog buiten zijn deur stonden te wachten op een gesprek met hem, en iedereen zie je toch wel met geld frunniken, dan kan je raden wat zo'n dokter even bij zijn normale salaris per dag er een beetje bij krijgt. Men heeft wat geld over voor informatie van je ziekte e.d, en daar profiteert dit soort dokters van. Erg, heel erg. Maar je doet het omdat je niet anders kan.
Gelukkig hoorde we dat de dokter denkt dat alles goed gaat komen.Hij had een goede fractuur in zijn achterhoofd en voor iets van een bloeding/ bloedprop. Alles heeft zijn tijd nodig. Voor zijn hand die hij nog niet helemaal kan gebruiken gaat hij therapie krijgen, en zijn spreken dat nog wat langzamer gaat dan voorheen zal ook waarschijnlijk goed komen. Het heeft allemaal gewoon tijd nodig. wel zal hij over een jaar nog een keer geopereerd moeten worden omdat hij dan een pllastic stuk schedel in zijn hoofd krijgt gezet.ik hoop er van de week nog een keer aan te gaan, maar moet even kijken hoe alles gaat lopen hier.

Verder halen we verschillende doktersrecepten uit voor die en gene. dat blijft altijd doorgaan he.

en ook komen er verschillende keren mensen aan de deur voor wat eten. nu die geef ik dan vaak wat uit eigen voorraad. een pak bloem, aardappelen of bouilonblokjes kan soms al genoeg zijn om iets lekkers mee te maken. Het is een hulp. Ook worden er nog kaarsen en stukjes zeep uitgedeeld. al word het wel iets minder nu de dagen al weer langer worden hier.

Nu dit was het denk ik voor nu eventjes. u hebt weer even een kleine indruk kunnen krijgen van wat er de afgelopen week is gebeurd in en rond Huize Timmer. En hierbij zwaaien we u dan uit zoals we ook van de week onze vrienden wilde doen. Maar..het campertje zei: doe het zelf maar. Hij wilde niet starten.
dus even opgebeld naar de schuur en ja hoor daar kwam Koszti met de trekker om hem even aan te trekken. Gelukkig was er maar een heel klein trekje nodig en toen konden Henk en Koos echt gaan.

Verder wensen we u allen alle goed en Gods zegen toe.

Hartelijke groeten van hier.

P.s.je..
Bij het uitzoeken van de foto's kwam ik deze foto nog tegen. mocht u ooit nog eens kiespijn krijgen en niet meer weten wat te doen, neem dan deze zigeunertip over. Abi had pas zo pijn dat ze even bij iemand 2 sigaretten heeft gekocht en even opgestoken heeft.

Steek een sigaret op en doe die al brandend in je oren. de brandende sigaret trekt zo de pijn uit je kies. het werkt echt. wel oppassen voor je haren he.