Diversen bezigheden...

Sinds de afgelopen brief is er al weer het nodige gebeurd hoor. wat kan een week opeens weer raar gaan.
we maakten echt weer van allerlei dingen mee. Tv-ploeg tolkje spelen, overleden vrouw ophalen en dingen regelen, zieke man naar ziekenhuis brengen en dokter spreken, begrafenis, veel, heel veel recepten uitkopen, kindermiddag en pakketten uitdelen

Maar allereerst even mijn tolk-poging. Verleden week woensdagavond kwam namelijk Anti van de gemeente binnen stappen met de vraag of ik niet de volgende morgen kon vertalen voor een tv ploeg uit NL. Die zou met de moeder Theresa stichting bij de zigeunerhuisjes komen die zij gemaakt hebben voor de zigeuners hier op dorp. En omdat ik Nederlands ken en zoals hij zei degene van moeder Theresa niet, vroegen ze om vertaling. Nou ja, ik wilde wel, maar ze moesten van mij geen perfecte tolk-vertaling verwachten hoor. Ik heb Inci ook mee genomen want zei kan het soms nog weer beter vertalen dan ik. dus zo gezegd, zo gedaan. de volgende morgen stonden we volgens afspraak bij de huisjes en daar ging Claartje met haar gebrekkige Hongaarse taaltje op pad. De tv-ploeg was van Graafschap TV....., en deze 3 jongens liepen stage daar. En in die stage kregen zij de opdracht om dit project van Moeder Theresa te onderzoeken wat de goede en wat de zwakke kanten zijn waar ze tegenaan lopen. Wanneer het uitgezonden gaat worden weet ik eigenlijk niet eensl. Maar het ging eigenlijk nu voornamelijk om de huisjes waar toch de minste hygiene en animo in zit. Waarom doen die mensen hier niets aan? Wat bevalt hen? En wat bevalt hen juist niet? Van wat komen ze rond? Bevalt het huisje hen? ect, ect...We zijn niet alle huisjes in gegaan, maar ze hebben er een paar uitgepikt. En iedere keer liep ik dan met de jongens mee het huisje in, en stond dan naast de cameraman om de vraag te stellen aan de mensen van het huisje. Je ziet me gelukkig dan ook niet hoor. En op zich ging het best leuk en goed. weet je, ik spreek een beetje Hongaars zoals de zigeuners Hongaars spreken omdat ik het meeste steeds via de zigeunerbevolking geleerd heb. En zij weten ook ongeveer hoe mijn Hongaars is en wt ik bedoel. dat is weer anders bij de echte Hongaren. want na de huisjes moesten we ook nog naar het gemeentehuis om de burgemeester te intervieuwen. Nu dan word het een heel anders Hongaars opeens. Dan krijg je te maken met het hele nette en dure Hongaars. Als Erwin nu hier was geweest, die zou er geen moeite mee gehad hebben. Maar ja die was er niet, en ik moest het doen en proberen. Daar heb ik toch wel een paar keer de hulp van Inci ingeroepen hoor. want de burgemeester praat ten eerste zo snel en ten tweede met zeer veel woorden die ik totaal niet ken omdat dat van die echt nette woorden zijn. je had mijn hoofd niet moeten zien na afloop. man wat was die rood van de inspanning daar. Nee daar binnen vond ik het niet zo fijn. Maar oke de jongens hebben hun vragen kunnen stellen die ze wilde en wij hebben zo goed mogelijk onze best gedaan ze te helpen die informatie los te krijgen die ze wilde hebben. en ik heb ook mijn verontschuldigingen aangeboden voor hetgeen ik niet wist te vertalen aan hen. Maar ja ik ben nu eenmaal niet een grammatica-mensie.
Toch vond ik het wel heel leuk om te doen. Je bent weer eens een ervaring rijker. En ik hoop dat de jongens straks toch een heel mooi geheel kunnen maken van alle dorpen waar ze zijn geweest voor de informatie. Succes jongens.Het was leuk om zo even met jullie op pad te zijn geweest.

Dan zaten we zondag lekker kerk te luisteren toen al een paar keer de telefoon over ging. ik kon het nummer niet dus heb hem laten gaan. want sinds we dichterbij wonen denken de mensen soms dat we 7 dagen per week open zijn. en dat zijn we wel voor noodgevallen e.d, maar niet voor dingen die normaal ook kunnen tijdens het werkdagen-prgramma dat we hebben. We hebben dus eerst lekker de preek afgeluisterd die we aan het luisteren waren.Maar toch daarna bleef het aanhouden en op een gegeven moment ging ook de deurbel. nu dan weet je haast wel zeker dat er echt iets is. en dat was ook zo. Een moeder van een vrouwtje dat we ook helpen met hout en een levensmiddellenpakket bleek te zijn overleden. er was vanuit het dorpje hier zo'n 15 km vandaan gebeld door de gemeente dat de moeder s' ochtends gevonden was. En de vraag was of ik de overleden vrouw niet hier naar Salard wilde brengen, omdat ze hier van oorsprong vandaan komt en haar man hier ook begraven ligt.Nou dat werd mijn 1e ritje met de bus. Heel nog niet wetend of er wel een doodskist in zou kunnen. Ik ben gegaan, want de tijd is zo kostbaar hier. men heeft maar 3 dagen voor een begrafenis. En nu ben ik soms al best wel wat gewend in de loop van de tijd, maar wat ik nu weer aantrof trof mij toch weer heel erg hoor. de buren kwamen ons tegemoet en gingen met ons mee het huisje in. een al in heel slechte staat zijnde huisje, maar meer schrok ik van wat ik binnen aantrof. Want wat een zooi was daar binnen, en dan nog geen eens van vuilnis of zo, maar kleding en beddengoed e.d. overal waar je keek lag wel kleding. los of in hele pakketten verpakt in een dekbedhoes of een groot stuk lap stof. Op een bed stond al de doodskist klaar. Die had de gemeente al laten komen. en op de grond lagen 2 dekbedden. Groot was dan ook mijn verrassing toen er opeens een dekbed omhoog gehouden werd en ik daar opeens de overleden vrouw tussen zag liggen. ze lag gewoon op de grond. Zo had men haar gevonden en zo had men haar laten liggen. Nu en nu had ik dat vrouwtje wel een paar keer gezien, maar ik schrok van hoe ze er bij lag hoor. In en in mager en o zo vies als ze er nu uitzag. Nadat ze door andere mensen netjes was aangekleed hebben ze haar in de kist gelegd en werd ze haar huisje uitgedragen. De bus in. En waar ik al bang voor was, de kist was toch groter dan de ruimte.

Maar een man van hier is naast de kist gaan zitten achterin en de klep hebben we zover naar beneden gedaan als die kon en verder met een strotouwtje de klep vast gebonden zodat die niet open kon vliegen. en zo zijn we gegaan naar Salard. En het ging goed hoor zo de kist vervoeren. Alleen schrokken we wel even een keertje halverwege de rit toen ik opeens achter me een heleboel gerem hoorde. ik keek in mijn achteruitkijk spiegel en zag toen ook dat er eenauto lekker aan het inhalen was, al naast een andere auto zat en toen ook nog pas in de gaten kreeg dat er van tegemoetkomend verkeer ook nog een auto aankwam. ja toen moest meneer in de remmen. nu toen ik in mijn spiegel keek dacht ik echt...o,o die komt zo die doodskist binnen rijden. want hij moest een weg zoeken om te ontkomen aan de tegemoetkomende auto. Maar helaas voor die meneer, dat lukte niet meer en het was tussen die 2 auto een botsing van de zijkanten en nog een auto die er achter reed knalde er ook nog achter op. wij bleven gelukkig gespaard voor een aanrijding. je moest er toch niet aan denken een auto in de auto te krijgen die al genoeg ellende vervoerde voor de mensen in mijn auto. Maar we hadden toch wel even de schik te pakken hoor. Vooral die man die achterin zat zag het allemaal op zich afkomen.
We hebben toen de kist op de reformatorische begraafplaats gelost, want de vrouw was reformatorisch van huis uit. en na de dochter weer thuis te hebben afgezet ben ik weer naar huis gegaan. tenminste naar Domien en inci, want daar zouden we een keer gaan koffie drinken die zondagmiddag.
Maandagavond ben ik toen nog met de dochter en Anti naar de ds geweest van de reformatorische kerk geweest om dingen te regelen qua begrafenis. Toch was het nog een heel gedoe voor dat we alles echt rond hadden, want was het geval. De man van de overleden vrouw ligt begraven op de orthodoxe begraafplaats en eigenlijk wilde de familie ook heel graag dat de vrouw nu ook daar begraven zou worden. Maar omdat tegenwoordig een plek daar 1000 lei kost voor mensen die niet orthodox zijn. was dit een heel moeilijk iets voor de familie die al arm is. En daar de vrouw al door de reformatorische dominee begraven zou worden en alles er om heen ook betaald zou worden door de stichting, was het ook niet nog eens mogelijk om die kosten te betalen. Dus zij zelf zouden echt voor die 1000 lei moeten zorgen wilden ze dat echt dat dit door zou gaan. Nu en daar dat echt niet mogelijk was konden ze toch niet anders dan de moeder op de reformatorische begraafplaats te laten begraven.
Dinsdag zou dat plaatsvinden om 15.00. dit keer best laat omdat door het gewijfel er nog steeds geen gat was gegraven voor de vrouw. daar moest op de dag van de begrafenis nog mee begonnen worden.
dan was ik dinsdag ook nog lekker in de olie, want ik had in al mijn andere werk totaal vergeten het naambord op te halen in het dorp Biharia, hier 10 km vandaan. want toen Inci en ik om 14;10 lekker bij de doktersassistente zaten te praten over 2 zwangere vrouwen en hun medicatie e.d. ging opeens de telefoon. het was de dochter van de vrouw en die vroeg of ik toch wel het naambord had gehaald. Nou toen werd ik even heel zenuwachtig, want ...oeps...vergeten. wat voelde ik me klungelig zeg. Inci en ik zijn gelijk opgestapt en naar dat dorp toe gereden. bord opgepikt en weer als de bliksem terug gereden. en waren om 14;50 weer terug. allemaal net op tijd. mens , mens. ik moet er niet aan denken wat er zou gebeurd zijn als ze niet gebeld had. dan hadden we bij de begrafenis gestaan van....eh..het naambord graag??? Maar oke, het is gelukkig goed gekomen, maar wat voelde ik me lekker stom zeg.
we zijn gelijk maar gebleven omdat over 10 minuten de begrafenis al zou beginnen.

toch ook wel weer erg/zielig/grapppig om te zien is toch het bijgeloof van de zigeuners. want toen de dominee aankwam ging de dochter nog even hem tegemoet met in haar handen een paar nieuwe sokken. of ze die nog even aan mocht doen bij der moeder. Ze hebben toch nog de kist even open gemaakt en de sokken ernaast bij gelegd. daarna begon de dienst. dit keer in de nieuwe kapel van deze kerk. helemaal aangepast aan Europese eisen. heel mooi met koeling en al nu. Maar het was alleen de familie die bij de kist stond en de rest van de mensen stond gewoon buiten met elkaar te praten of als ze dichtbij zaten konden ze nog meeluisteren.

Na de dienst gingen we met de kist naar de plek waar ze tenslotte neergelaten zou worden. ook daar eerst nog een klein woord van de ds, en tenslotte het zingen van de dominee met zijn ouderling. als dat begint dan beginne de mannen met het gat dichtmaken.

En als dat bijna af is krijgen de mensen bij het graf nog wat te drinken vaak. vaak is het alcohol voor de mannen en frisdrank of koffie voor de rest. en niet alleen de levende mensen krijgen. Ook de vrouw de net begraven was kreeg nog een borrel mee haar graf in. toen de grond er net helemaal op lag haalde iemand anders een hoek grond weg, zette daar een plastic bekertje met bier in en bedekte de plek weer met de grond. dit is voor onderweg zegt men. ik heb het nu al verschillende keren meegemaakt, maar toch iedere keer is het weer apart om te zien. zelfs een brnadende sigaret word wel in de grond van het graf gestopt en die zie je dan echt weggezogen worden.
nu het is een heel verhaal geworden zo over dit sterfgeval, maar het was ook geen gewone dit keer. er speelde heel wat mee dit keer.

Dan was ik maandagochtend nog met een man uit het zigeunerdorp en zijn vrouw vroeg op pad. dit om de dokter in het ziekenhuis te kunnen spreken om 8 uur sochtends. De man van deze vrouw is namelijk heel ziek en moest de volgende dag geopereerd worden. maar omdat de vrouw niets wist had ze gevraagd of niet mee wilde om de dokter te vragen over hoe en wat. en dat heb ik dus gedaan. want zei de vrouw, als er geen hoop eer is voor de man, dan moet je geen geld geven aan deze dokter hoor. Dus gingen we vroeg op pad en heb ik de dokter persoonjk kunnen spreken. gelukkig kon deze wel engels en konden we goed met elkaar spreken. het was ook een hele fijne dokter. Hij kwam heel rustig over en beantwoorde alle vragen die we wilden stellen. hij kon alleen nog geen antwoord geven op wat de man nu precies had, want daar wilde hij nu juist met die operatie achter komen. Hij wilde ook geen geld toen ik hem er ook naar vroeg. De vrouw en de man waren iets gerustgesteld en ik ben daarna weer naar huis gegaan.
de man is ondertussen geopereerd en het blijkt dat hij kanker in zijn lever heeft. En er niet veel hoop is voor de man.

Dan hadden we van de week op woensdag de 3 meiden van Spinus hier gezellig op visite. Klaas en Corrie zijn in Nl en hun zijn alleen nu daar. ze wilde graag eens de veemarkt zien hier op dorp en een dagje hier zijn. we mochten met zijn allen een heerlijke tijd hebben. na de markt hebben ze nog meegeholpen met de schuur opruimen, en in de middag zijn we op visite geweest bij Inci. Daar vermaakten we ons prima,want zelfs de trouwjurk van inci kwam tevoorschijn, en al deze 3 meiden schitterden even voor de camera.eentje ervan publiseren we nu.is het geen plaatje.

en Abigail en hebben we een huisje in het eerste straatje bezocht waar nu een jong stel van de buizen-groep uit Oradea in woont. Hun kind is pas van hen afgepakt en ze hopen nu ze een huisje hebben op de terugkomst van het kind. het is zo mooi om te zien hoe ze nu een eigen huisje had en hoe gezellig ze het heeft gemaakt in dat huisje van 3x3. het is het huisje waarin inci haar opa is verbrand. Abigail haar moeder is weer terug uit Hongarije en had toen ze terug kwam opeens het idee om hen er in te stoppen. en wat ben ik blij met het idee zeg.

Verder hadden we van de week ook een heleboel recepten met uitkopen.

Na het kinderfeest (zie apart op de site) hadden we nog 1 ding te doen. we hadden namelijk verleden week al afgesproken met de winkel dat we vrijdags de levensmiddellenpakketten zouden ophalen. dus dat moesten we nog even doen. we hebben dus de pakketten opgehaald en bij de mensen weer afgeleverd. Dit vergt nooit zo heel veel tijd, maar daarna waren we het het dan ook wel echt zat hoor. we hadden heel wat gedaan vandaag en van de week.

het was een hele drukke week. want buiten dit alles om hebben we natuurlijk ook nog onze eigen dingen, zorgen en gezin-momenten die ons bezig houden.
en soms is dat best wel eens heel moeilijk te combineren voor je gevoel,maar moet je door. niet altijd makkelijk, maar soms wel goed.

nu ik hou het even hierbij. ik heb het nu alvast gelijk getypt omdat we morgen vrienden krijgen voor een week. en dan zal ik denk ik weinig tijd hebben voor dit . ik weet ook niet of het volgende week allemaal lukt om nog iets te schrijven. anders word het denk ik wel wat later,

nu de groeten van hier.
en Gods zegen in alles lieve mensen.