Week 28
13/07/08 12:26 Opgeslagen in: Hulpverlening
Wat is er veel werk verzet de afgelopen week!!!
Wij plaatsen ook hier het nieuws wat we ook deze week op de Goud site hebben geschreven, zodat u op de hoogte blijft van alles.
Wij plaatsen ook hier het nieuws wat we ook deze week op de Goud site hebben geschreven, zodat u op de hoogte blijft van alles.
Maandag morgen 10 uur
Woensdag middag 3 uur
Hier kunt u de foto's bekijken die we hebben gemaakt van de werkzaamheden
Dag 1
Zondags kwamen de mannen vanuit Kockengen aan bij ons in Salard en mochten we eerst lekker van elkaar genieten.
Maar maandag werd er begonnen met het werk waarvoor men gekomen was . Het opzetten van het projecthuis: Kamav Tut.(in de zigeunertaal betkend dat : Ik hou van jou) en zie op de site www.agrimana.com wat dat projecthuis in gaat houden.
Nadat we eerst met elkaar begonnen zijn met gebed op het stuk grond en Gods zegen over deze dagen en dit project e.d gevraagd hebben, mochten we verder gaan met het projecthuis. En hadden we in de ochtend nog wat bewolking, in de middag was die vertrokken en begon het echt heet te zworden. Het werd echt zweten geblazen en er verschenen in de loop van de tijd ook rode ruggen.
Maar toen we in de avonduren het resultaat van dag 1 zagen met zijn allen , was de dankbaarheid groot bij ons allen. wat was er toch even een werk verzet zeg door al deze mannen. men was zo op elkaar ingespeeld en het liep gewoon met elkaar.Van jong tot oud, allemaal instrumenten in dit mooie project.
We hopen u iedere dag even te laten meegenieten van het opzetten van dit huis. En mocht u nog mee willen helpen, we kunnen altijd nog mensen gebruiken. het zal nog niet af zijn.
Vandaag word het klusteam nog uitgebreid met meer mensen uit Kockengen en kamerik. Die zijn nu nog onderweg, maar hopen over niet al te lange tijd hier te zijn.
Voor nu, even de groeten van ons allemaal hier.
Henk, Koos, Arie, Rene, Domien, Clara en Inci
Dag 2
Nu de laatste gasten zijn ook aangekomen, en wel Pieter en Evelien, en Jan en Ronald. Rond half 11 kwamen ze aanrijden. Ik wilde net koffie gaan brengen bij de andere mannen bij het huis, toen we elkaar tegemoet reden. Toen ik wenkte dat ik richting projecthuis ging volgde ze me gelijk met hun auto, en konden we elkaar daar begroeten.iedereen was blij elkaar te zien en dankbaar dat ze heelhuids hier aankwamen. Hert is toch altijd een hele rit. tegelijkertijd zagen we ook hoe snel de bouw opschoot zeg. want er stond al een heel stuk overeind in vergelijking met gisteren.
Maar eenmaal de koffiie op en gesproken te hebben hoe de reis een beetje was, werden de reiskleren heel gauw verwisseld voor werkkleding. tenminste dat wil zeggen de mannen Pieter, Jan en Ronald, want vrouwtje Evelien ging mee naar ons huis. Daar konden we gelijk even lekker bijkletsen tussen het programma van de morgen door. Ook verzorgde we gelijk de lunch voor de mannen die rond 1 uur weer zouden komen eten. Het restant macaroni van gisteren, met aardappelpuree en erwten ging er goed in bij het werkvolk even later.En mede doordat het zo warm weer was geworden, besloot men om even wat langer pauze te houden en te wachten totdat de ergste warmte weg was. men heeft bij deze temperatuur gewoon een kleine siesta nodig. nou ja siesta! Evelien en ik hadden eigenlijk wel zin in een stukje bijbellezen met elkaar en daarna zingen. Dus zo gezegd , zo gedaan na de maaltijd. we hebben even heerlijk met elkaar mogen zingen en zo genieten van Gods grootheid en goedheid voor ons.
Na de siesta begon het bloed weer te kriebelen en ging men weer op pad. Ook wij gingen even later kijken omdat men al zei dat de bouw zo opschoot, en dat wilde we graag volgen natuurlijk. En echt, wat kunnen deze mannen werken. We staan echt versteld van alles zo. wat een werk word hier in zo korte tijd neergezet zeg. nog geen 2 dagen bezig en er staat gewoon al bijna een huis. Super. en nu het echte vormen begint ana te nemen heb je ook zoiets van; Hier mag het dus straks allemaal gebeuren, als dat kinderwerk, jeugdwerk en al wat komen gaat. Nu komt het echt dichtbij hoor. en komt een jarenlange droom opeens heel dichtbij. Wat zegent God ons toch weer.
Eenmaal thuis begonnne we aan de sandwiches maken voor de mannen die aan het werk waren.Die zouden we meenemen rond half 6 naar Koszti`s huis om daar samen de maaltijd te nuttigen. Koszti woont precies tegenover het projecthuis en zijn moeder bood gisteren aan graag voor de groep te willen koken. Dus hadden we samen afgesproken wat te doen. en om half 6 waren we ook weer bij het huis, en zagen we al tot onze verbazing dat de zolder er zelfs al bijna in zat. het gaat echt bijzonder hard.
op een gegeven moment zijn we echt naar Koszt thuis gelopen en daar wachte ons ene heerlijke mooie gedekte tafel vol met gebraden kippenpoten en gehaktballetjes. en zelfs na oliebollen. wat een maal, en wat een hoeveelhied ook. Jammer dat men altijd echt zo gigantisch veel maakt, dat als wij echt propvol zitten hun denken dat je nog bijna niets gegeten heb. Maar echt, het was super lekker, maar we konden gewoon niet meer. de tax was bereikt hoor.Maar gezellig was het wel hoor. en wat zaten we daar gezellig onder de druiven met elkaar. we konden zo echt genieten van elkaar.
Na de maaltijd hebben de mannen nog weer even doorgewerkt om rond 9 uur weer naar ons huis te komen. daar wachte hen een heerlijke koude pils.dat hadden ze echt verdient die mannen. wat een werkpaarden. de mensen hier snappen ook niet dat een huis zo snel opgezet kan worden. nu ik ook niet hoor. Ik ben echt benieuwd hoe ver we morgen weer komen. Maar morgenochtend ga ik ook nog even met Arie-baci naar de veemarkt hier op dorp. even een koe kopen.
nu tot de volgende keer beste mensen,
nu de groeten van een veel langere rij mensen: Henk, Koos, Arie, Pieter en Evelien, Jan, Ronald, Domien, Attila, Inci, Rene, Nathan,Erwin, Abigail, Eniko en Clara
Dag 3:
De groep mensen ging s’morgens weer met frisse moed aan de gang. Op Arie Baci na. Die ging met Evelien en mij even naar de veemarkt hier op dorp. Want dat wilde die heel graag zien. Nu ene hij keek zijn ogen uit, maar toch ook weer niet. Want zei hij; hij zag ook veel herkenning met vroeger. Wat genoot hij van alles daar op de markt. Kreeg zelfs aanspraak van een ouder mannetje van 84 die Arie in zijn overall zag lopen en die graag van hem wilde kopen. Maar hij deed hem niet uit. Dan kocht ie nog een mooie Roemeense strohoed en een halster voor een koe. En helemaal genieten zag je hem toen die even op een paard en wagen mocht zitten van een man.
Na de markt zijn we weer naar het projecthuis gereden. En steeds iedere keer als je daar aan kwam rijden viel je van de ene verbazing in de andere, omdat het allemaal zo snel ging.
Wat een werkvolk. Het was gewoon ook heel mooi. Er was precies genoeg manvolk dat meehielp, want het liep gewoon echt heel goed. Zo goed dat in de loop van de middag het dak er al opzat. Iedereen was perplex. Niemand die dit maandagmorgen had gedacht. Hier stond gewoon het Clubhuis overeind.
En tja bij een dak erop hoort ook een vlag vonden we. Dis ben ik even naar huis gegaan, heb een oud sloop uit de kast geplukt en heb even gauw een vlag gemaakt met de naam kamav tut erop ( ik hou van jou in zigeunertaal) en de namen van iedereen die meegeholpen had. plus het symbool van kamav tut grotendeels erop. Toen die klaar was hebben de mannen die nog gauw op het huis geschroefd. Toch wel een heel speciaal moment vond iedereen. Het heeft wat als zo`n vlag wappert op het huis waar God een plan mee heeft.
Na deze ceremonie zijn we naar huis gegaan, want daar waren Abigail en Eniko aan het pannenkoeken bakken. 4 uur lang hebben zijn pannenkoeken staan te bakken voor al deze mannen. En dat bij tropische temperaturen. Petje af voor deze meiden.
De pannenkoeken gingen er ook heerlijk in. we zagen de stapels gauw slinken.
Daarna was er gewoon rust voor de meeste mannen. Evelien, Ronald en Arie baci gingen nog wel met mij mee naar Spinus waar we gebedsavond hadden.
Maar daarna was de dag toch echt voorbij voor de mannen en vrouw. Evelientje niet te vergeten he. Die liep het grootste gedeelte lekker met mij mee, en samen met de meiden en Erwin verzorgden we het eten en drinken voor de mannen e.d. Ook de p.r is haar wel toevertrouwd. Want menigeen werd door haar op de hoogte gehouden via haar mobieltje dat het zo supergoed ging met de huis opzet en werd de site doorgegeven waar men alles kon volgen. Heerlijk, dank je wel evelien.
En dank je wel: Koos, Henk, Pieter, Jan, Arie, Ronald, Domien, Sandor, Attila en Rene.
Dag 4
Deze dag begon iedereen eigenlijk aan iets anders of deed iets anders. Want doordat de bouw zo snel was gegaan was er niet voor iedereen meer werk bij het projecthuis. Daarom gingen Jan en Pieter verder met de laatste klusjes bij het huis, Henk en Koos besloten van de overgebleven platen en stukken hout een grote stelling te maken in de romniloods die hier achter het huis staat, en ik reed Evelien, Arie baci en Ronald nog een keer naar Spinus bij Casa Lidia. Die wilde graag nog een keer daar kijken als de kinderen op waren. Woensdagavond sliepen de kinderen al toen we daar waren, en zo konden ze even kijken hoe het daar reilde en zeilde. En stuk voor stuk genoten ze van dit uitje. Ronald zelfs zo dat hij daar bleef en pas s’avonds weer thuis bezorgt werd hier.
Maar de rest van de mannen waren dus nog aan het werk hier en daar. En het was dan ook zo mooi om te zien hoe alles zo klaar kwam. Want toen we uit Spinus thuis kwamen, was de stelling al een heel eind. En ook Jan en Pieter schoten al lekker op. Eniko en Abigail hadden ondertussen weer gezorgd voor een heerlijke kippensoep van verse kippen. Die hadden we onthoofd gekregen van Koszti zijn moeder.
Na de lunch zijn Evelien, Nathan en ik naar Oradea gegaan om inkopen te doen voor de volgende dag. dan wilde we gaan eten koken voor de kinderen en dat als opening bij het nieuwe honk gaan opdienen. Een soort openingsfeestje dus gelijk. Maar ja daar hebben we wel ingrediënten voor nodig, dus op naar de Metro(Makro in NL). Ook wilde we voor Abigail een cadeautje hebben, want die zou zaterdag jarig zijn. Dus hebben we heerlijk boodschappen gedaan met zijn allen.
Toen we daarvandaan kwamen was het ondertussen al half 8 en moeste er nog gekookt worden voor de mannen en kids. Maar Evelien verraste ons met een heerlijk Kanis Prutje als diner. En daar genoot iedereen weer van.
Na de maaltijd hadden we ook nog een klein feestje; Het was de dag dat Rene en ik 24 jaar geleden verkering kregen met elkaar. We vieren dat vaak even in het klein als gezin, maar nu met zo`n grote groep ging het toch iets uitgebreider. We hadden taart gekocht bij de metro, en evelien voorzag ons nog van allerlei hapjes. We mochten het goed hebben zo met elkaar. Heerlijk buiten zittend.
Toch werd er opeens laat op de avond onverwachts besloten dat Henk, Koos en Jan de volgende morgen al zouden vertrekken naar NL. Koos wilde zondag heel graag er bij zijn als zijn 1e kleinkind opgedragen zou worden. En terecht. En nu al het werk toch zo voorspoedig klaar was gekomen, waarom dan niet? En dan nog. We zijn zo dankbaar geweest voor al zijn hulp. Koos ik hoop dat je een hele mooie dienst mag hebben. Geniet er van.
De volgende dag zouden we dus al afscheid moeten nemen van hen. Maar wat hebben we mogen genieten van elkaar.
Dag 5
Het opzetwerk van het projecthuis was klaar, dus daar was geen werk meer voor.
Toch gingen we nog 1 keer met zijn allen naar het huis toe. En wel om God te danken.
Want Hem kwam alle eer toe. We waren maandagmorgen ook begonnen met elkaar bij het projecthuis, en nu het er stond en alles zo wonderlijk snel gelopen was, wilden we het met zang en gebed openen. Met koffie en koek van thuis, mochten we daar eerst even lekker koffie drinken, en daarna begonnen we met zingen. Erwin van ons begeleide het op de gitaar.En het was zo goed om zo met elkaar in dit gebouw, waar God Zijn plan mee heeft, samen te zijn en dingen te mogen delen.
Wat bij mij al de hele week zo boven kwam is de weg die God met ons gegaan is de afgelopen jaren vanaf dat hij ons voorbereide op Roemenië en tot op de dag van vandaag. En iets daarvan heb ik proberen te delen met deze pracht mensen. Woorden en een lied die God ons toen gaf. En in het gebed mochten we met zijn allen God vragen dit gebouw en al het werk wat er in en rondom gedaan zal worden te zegenen. We dankten ook voor de zo snelle opbouw en de mensen die Hij ervoor wilde gebruiken.
En tja, toen we klaar waren moesten we al weer afscheid nemen dus van Henk, Jan en Koos. Als dank gaven we hen een echte Roemeense bezem mee met de woorden: koszonom szepen mindent op de ene kant en op de nadere kant: Manush- Kamav Tut 11 juli 2008. Manush Kamav tut betekent in zigeunertaal; mens- Ik hou van je. Met zijn allen hebben we hen uitgezwaaid.
En toen zij weg waren, werd het echt tijd om naar huis te gaan, want we moesten echt dingen gaan voorbereiden voor het koken wat we voor de kinderen mesten gaan doen.En gelukkig was dat op zich niet zoveel werk. Want we hadden besloten om Goulashsoep te gaan koken bij het projecthuis in de grote kookpotten. Dus thuis moesten we alleen even al het snij- en schilwerk doen, en de rest ging daar ter plekke. Eniko en Inci en Abigail gingen al vooruit naar het projecthuis om alvast te koken, en wij met de rest bleven thuis om nog weer een ander leuk karwijtje te doen met zijn allen. Ook abi haar moeder hielp mee bij het koken.
Ronald had namelijk een heleboel speelgoed meegenomen en daarvan wilde we nu hele mooie pakketjes maken om na afloop uit te delen aan de kinderen. Bij zijn werk waren er nog vele voetballeeuwtje over en die mocht ie meenemen. Maar toen hij zijn verhaal deelde met mensen van zijn Evangelische kerk in Kockengen gaven sommige mensen spontaan geld voor de kinderen. Hij en zijn vrienden zijn toen Woerden in geweest en hebben voor dat geld allemaal leuk kinderspeelgoed gekocht.
Groot was onze verbazing toen we al dat speelgoed zagen.Alle mensen die dit mogelijk maakte heel erg bedankt hoor. Maar oké, nu gingen we er dus hele mooie pakketjes van maken. We hebben 60 pakketjes gemaakt van de dingen waar er ook 60 van waren. En alles bij elkaar werd het een prachtig tasje vol. Toen we dat klaar hadden zijn ook wij naar het projecthuis gegaan en hebben daar even gezeten en geholpen totdat het eten klaar was en de kinderen naar binnen liepen. Ik zat toen al een poosje buiten met hen te kletsen, en het was best speciaal toen ik hand in hand met twee kinderen het terrein op kwam lopen. Vanaf nu zal hier het gaan gebeuren met Gods hulp.
We liepen met zijn allen naar de plek naast het huis en daar zijn we in een kring begonnen met gebed. En hebben we God samen met de kinderen mogen danken voor deze plek die Hij voor de kinderen heeft gegeven. Na het gebed mochten de kinderen 5 aan 5 steeds met hun bord naar de ketel lopen en hun portie halen. En daarna bij het hek gaan zitten, omdat het naast het huis gewoon te warm was geworden. Bij het hek was er meer schaduw. En daar zaten dan op een hoopje opeens alle kinderen. Rond de 50 waren het er dit keer.
We hadden denk ik bij elkaar in die twee potten zo`n 75 liter goulashsoep zitten. maar tegen de tijd dat we zagen dat de kinderen vol begonnen te zijn, was er denk ik nog maar 5 liter op zijn hoogst over.
Nu hadden wij als groten er ook nog even van meegegeten hoor, want verder hadden we nog geen tijd gehad om te eten die dag. en het smaakte heerlijk.
Toen de kinderen vol begonnen te worden hebben we de auto buiten het hek gereden zodat we pakketjes makkelijker konden uitdelen.
Ronald heeft eerst aan de kleinsten hun pakketje uit gedeeld en toen daarna aan de grotere. En toen echt alles klaar was hadden we ook geen pakketje meer over.
We kwamen precies uit. Zo mooi was dat. Nu en ze vonden het mooi wat ze kregen. (een knuffelleeuw, 5 ballonnen, een badspeeltje, tennisbal, treintje, waterbal, koekjes, lolly) het is altijd feest voor ze als ze zoiets mogen krijgen. En dan nog allemaal nieuw.
Toen alles klaar was hebben we gauw alle boel opgeruimd en zijn we naar huis gegaan. Daar hebben we gauw onze zwemspullen bij elkaar gezocht. Want we hadden al met zijn allen afgesproken dat we met zijn allen na alles vandaag zouden gaan zwemmen in Baile Felix. Maar ja het was ondertussen best laat geworden. We kwamen met zijn allen tegen 7 uur aan bij het zwembad. En om 20.00 ging het al weer dicht. Maar wat was het goed en heerlijk om even af te koelen en te spoelen na zo`n drukke dag. we hebben even lekker kort genoten van het water.
En na de waterpret zouden we met zijn allen naar een restaurantje gaan. Om alles af te sluiten. En hadden we onderling afgesproken , om dan gelijk daar even abigail haar verjaardag te vieren.
Zij wist van niets van te voren, maar toen erwin even naar de wc ging , spiekte ze heel snel in de tas van erwin wat die erin had zitten. Maar ook dan nog, wat was ze verrast toen we eenmaal in het restaurant voor haar zongen en ze daar haar cadeaus kreeg. Heerlijk om te zien dat ze zo genoot en helemaal overrompeld was.
Als afsluiting kregen we nog een speech van Pieter. Die bedankte iedereen voor zijn hulp en uitte ook zijn dank en verbazing over afgelopen week.
Hierna hebben we elkaar nog even ontmoet bij ons thuis. Want omdat ook Pieter en evelien besloten hadden al een dag eerder richting Baie Mare te gaan naar hun landbouwproject,nu alles hier klaar was, moest ik ook nog vlug even hun bezems schrijven. Maar toen die dan klaarwaren, was het dan ook echt tijd om ook van hen allen afscheid te nemen. En ook hier zeggen we: wat was het goed met elkaar. En wat is er toch veel gebeurd de afgelopen week. En wat mochten we het gewoon goed hebben onderling. Er waren toch verschillende mensen die we persoonlijk eerst niet konden. Maar die als vrienden weg gingen. En dat vind ik altijd toch zo mooi. Ook al konden we elkaar soms eerst niet, we mogen als broers en zussen in het geloof naast elkaar staan , en elkaar helpen in voor en tegenspoed, in werk, woord, gebed en daad. Wat hebben we een pracht week gehad. het ging soms echt te snel hoor, we konden het soms allemaal niet even bijbenen. Wat over bleef was pure verwondering. En dank naar God. Hij stuurde ons mensen om dit mogelijk te maken.
En omdat ik nu het echt even tot me wil laten doordringen ga ik zo eerst maar eens even alleen naar het huis om daar even lekker stillen tijd te houden. En alles daar even te laten bezinken en bezinnen. Want wat God eenmaal als een droom in mij legde, staat daar nu gewoon naast het zigeunerdorp. En God weet de toekomst van dit alles. We leggen dit alles in Zijn handen weer neer.
En dank je wel: Koos, Henk, Pieter, Jan, Arie, Ronald, Domien, Sandor, Attila en Rene.
Dan wil ik u allen in ieder geval heel erg bedanken voor het medeleven de afgelopen week. Dat doet toch steeds heel goed.
Toch ben ik ook zo vrij om uw steun in woord, daad, gebed maar ook financieel te vragen voor dit projecthuis. Want zonder uw hulp kunnen we echt niets.
Rabobank Kockengen: Rekeningnummer: 33.28.333.48 T.n.v. Stichting Goud Kockengen + Vermelding van de naam van het project. PROJECT SALARD
Maandag morgen 10 uur
Woensdag middag 3 uur
Dag 1
Zondags kwamen de mannen vanuit Kockengen aan bij ons in Salard en mochten we eerst lekker van elkaar genieten.
Maar maandag werd er begonnen met het werk waarvoor men gekomen was . Het opzetten van het projecthuis: Kamav Tut.(in de zigeunertaal betkend dat : Ik hou van jou) en zie op de site www.agrimana.com wat dat projecthuis in gaat houden.
Nadat we eerst met elkaar begonnen zijn met gebed op het stuk grond en Gods zegen over deze dagen en dit project e.d gevraagd hebben, mochten we verder gaan met het projecthuis. En hadden we in de ochtend nog wat bewolking, in de middag was die vertrokken en begon het echt heet te zworden. Het werd echt zweten geblazen en er verschenen in de loop van de tijd ook rode ruggen.
Maar toen we in de avonduren het resultaat van dag 1 zagen met zijn allen , was de dankbaarheid groot bij ons allen. wat was er toch even een werk verzet zeg door al deze mannen. men was zo op elkaar ingespeeld en het liep gewoon met elkaar.Van jong tot oud, allemaal instrumenten in dit mooie project.
We hopen u iedere dag even te laten meegenieten van het opzetten van dit huis. En mocht u nog mee willen helpen, we kunnen altijd nog mensen gebruiken. het zal nog niet af zijn.
Vandaag word het klusteam nog uitgebreid met meer mensen uit Kockengen en kamerik. Die zijn nu nog onderweg, maar hopen over niet al te lange tijd hier te zijn.
Voor nu, even de groeten van ons allemaal hier.
Henk, Koos, Arie, Rene, Domien, Clara en Inci
Dag 2
Nu de laatste gasten zijn ook aangekomen, en wel Pieter en Evelien, en Jan en Ronald. Rond half 11 kwamen ze aanrijden. Ik wilde net koffie gaan brengen bij de andere mannen bij het huis, toen we elkaar tegemoet reden. Toen ik wenkte dat ik richting projecthuis ging volgde ze me gelijk met hun auto, en konden we elkaar daar begroeten.iedereen was blij elkaar te zien en dankbaar dat ze heelhuids hier aankwamen. Hert is toch altijd een hele rit. tegelijkertijd zagen we ook hoe snel de bouw opschoot zeg. want er stond al een heel stuk overeind in vergelijking met gisteren.
Maar eenmaal de koffiie op en gesproken te hebben hoe de reis een beetje was, werden de reiskleren heel gauw verwisseld voor werkkleding. tenminste dat wil zeggen de mannen Pieter, Jan en Ronald, want vrouwtje Evelien ging mee naar ons huis. Daar konden we gelijk even lekker bijkletsen tussen het programma van de morgen door. Ook verzorgde we gelijk de lunch voor de mannen die rond 1 uur weer zouden komen eten. Het restant macaroni van gisteren, met aardappelpuree en erwten ging er goed in bij het werkvolk even later.En mede doordat het zo warm weer was geworden, besloot men om even wat langer pauze te houden en te wachten totdat de ergste warmte weg was. men heeft bij deze temperatuur gewoon een kleine siesta nodig. nou ja siesta! Evelien en ik hadden eigenlijk wel zin in een stukje bijbellezen met elkaar en daarna zingen. Dus zo gezegd , zo gedaan na de maaltijd. we hebben even heerlijk met elkaar mogen zingen en zo genieten van Gods grootheid en goedheid voor ons.
Na de siesta begon het bloed weer te kriebelen en ging men weer op pad. Ook wij gingen even later kijken omdat men al zei dat de bouw zo opschoot, en dat wilde we graag volgen natuurlijk. En echt, wat kunnen deze mannen werken. We staan echt versteld van alles zo. wat een werk word hier in zo korte tijd neergezet zeg. nog geen 2 dagen bezig en er staat gewoon al bijna een huis. Super. en nu het echte vormen begint ana te nemen heb je ook zoiets van; Hier mag het dus straks allemaal gebeuren, als dat kinderwerk, jeugdwerk en al wat komen gaat. Nu komt het echt dichtbij hoor. en komt een jarenlange droom opeens heel dichtbij. Wat zegent God ons toch weer.
Eenmaal thuis begonnne we aan de sandwiches maken voor de mannen die aan het werk waren.Die zouden we meenemen rond half 6 naar Koszti`s huis om daar samen de maaltijd te nuttigen. Koszti woont precies tegenover het projecthuis en zijn moeder bood gisteren aan graag voor de groep te willen koken. Dus hadden we samen afgesproken wat te doen. en om half 6 waren we ook weer bij het huis, en zagen we al tot onze verbazing dat de zolder er zelfs al bijna in zat. het gaat echt bijzonder hard.
op een gegeven moment zijn we echt naar Koszt thuis gelopen en daar wachte ons ene heerlijke mooie gedekte tafel vol met gebraden kippenpoten en gehaktballetjes. en zelfs na oliebollen. wat een maal, en wat een hoeveelhied ook. Jammer dat men altijd echt zo gigantisch veel maakt, dat als wij echt propvol zitten hun denken dat je nog bijna niets gegeten heb. Maar echt, het was super lekker, maar we konden gewoon niet meer. de tax was bereikt hoor.Maar gezellig was het wel hoor. en wat zaten we daar gezellig onder de druiven met elkaar. we konden zo echt genieten van elkaar.
Na de maaltijd hebben de mannen nog weer even doorgewerkt om rond 9 uur weer naar ons huis te komen. daar wachte hen een heerlijke koude pils.dat hadden ze echt verdient die mannen. wat een werkpaarden. de mensen hier snappen ook niet dat een huis zo snel opgezet kan worden. nu ik ook niet hoor. Ik ben echt benieuwd hoe ver we morgen weer komen. Maar morgenochtend ga ik ook nog even met Arie-baci naar de veemarkt hier op dorp. even een koe kopen.
nu tot de volgende keer beste mensen,
nu de groeten van een veel langere rij mensen: Henk, Koos, Arie, Pieter en Evelien, Jan, Ronald, Domien, Attila, Inci, Rene, Nathan,Erwin, Abigail, Eniko en Clara
Dag 3:
De groep mensen ging s’morgens weer met frisse moed aan de gang. Op Arie Baci na. Die ging met Evelien en mij even naar de veemarkt hier op dorp. Want dat wilde die heel graag zien. Nu ene hij keek zijn ogen uit, maar toch ook weer niet. Want zei hij; hij zag ook veel herkenning met vroeger. Wat genoot hij van alles daar op de markt. Kreeg zelfs aanspraak van een ouder mannetje van 84 die Arie in zijn overall zag lopen en die graag van hem wilde kopen. Maar hij deed hem niet uit. Dan kocht ie nog een mooie Roemeense strohoed en een halster voor een koe. En helemaal genieten zag je hem toen die even op een paard en wagen mocht zitten van een man.
Na de markt zijn we weer naar het projecthuis gereden. En steeds iedere keer als je daar aan kwam rijden viel je van de ene verbazing in de andere, omdat het allemaal zo snel ging.
Wat een werkvolk. Het was gewoon ook heel mooi. Er was precies genoeg manvolk dat meehielp, want het liep gewoon echt heel goed. Zo goed dat in de loop van de middag het dak er al opzat. Iedereen was perplex. Niemand die dit maandagmorgen had gedacht. Hier stond gewoon het Clubhuis overeind.
En tja bij een dak erop hoort ook een vlag vonden we. Dis ben ik even naar huis gegaan, heb een oud sloop uit de kast geplukt en heb even gauw een vlag gemaakt met de naam kamav tut erop ( ik hou van jou in zigeunertaal) en de namen van iedereen die meegeholpen had. plus het symbool van kamav tut grotendeels erop. Toen die klaar was hebben de mannen die nog gauw op het huis geschroefd. Toch wel een heel speciaal moment vond iedereen. Het heeft wat als zo`n vlag wappert op het huis waar God een plan mee heeft.
Na deze ceremonie zijn we naar huis gegaan, want daar waren Abigail en Eniko aan het pannenkoeken bakken. 4 uur lang hebben zijn pannenkoeken staan te bakken voor al deze mannen. En dat bij tropische temperaturen. Petje af voor deze meiden.
De pannenkoeken gingen er ook heerlijk in. we zagen de stapels gauw slinken.
Daarna was er gewoon rust voor de meeste mannen. Evelien, Ronald en Arie baci gingen nog wel met mij mee naar Spinus waar we gebedsavond hadden.
Maar daarna was de dag toch echt voorbij voor de mannen en vrouw. Evelientje niet te vergeten he. Die liep het grootste gedeelte lekker met mij mee, en samen met de meiden en Erwin verzorgden we het eten en drinken voor de mannen e.d. Ook de p.r is haar wel toevertrouwd. Want menigeen werd door haar op de hoogte gehouden via haar mobieltje dat het zo supergoed ging met de huis opzet en werd de site doorgegeven waar men alles kon volgen. Heerlijk, dank je wel evelien.
En dank je wel: Koos, Henk, Pieter, Jan, Arie, Ronald, Domien, Sandor, Attila en Rene.
Dag 4
Deze dag begon iedereen eigenlijk aan iets anders of deed iets anders. Want doordat de bouw zo snel was gegaan was er niet voor iedereen meer werk bij het projecthuis. Daarom gingen Jan en Pieter verder met de laatste klusjes bij het huis, Henk en Koos besloten van de overgebleven platen en stukken hout een grote stelling te maken in de romniloods die hier achter het huis staat, en ik reed Evelien, Arie baci en Ronald nog een keer naar Spinus bij Casa Lidia. Die wilde graag nog een keer daar kijken als de kinderen op waren. Woensdagavond sliepen de kinderen al toen we daar waren, en zo konden ze even kijken hoe het daar reilde en zeilde. En stuk voor stuk genoten ze van dit uitje. Ronald zelfs zo dat hij daar bleef en pas s’avonds weer thuis bezorgt werd hier.
Maar de rest van de mannen waren dus nog aan het werk hier en daar. En het was dan ook zo mooi om te zien hoe alles zo klaar kwam. Want toen we uit Spinus thuis kwamen, was de stelling al een heel eind. En ook Jan en Pieter schoten al lekker op. Eniko en Abigail hadden ondertussen weer gezorgd voor een heerlijke kippensoep van verse kippen. Die hadden we onthoofd gekregen van Koszti zijn moeder.
Na de lunch zijn Evelien, Nathan en ik naar Oradea gegaan om inkopen te doen voor de volgende dag. dan wilde we gaan eten koken voor de kinderen en dat als opening bij het nieuwe honk gaan opdienen. Een soort openingsfeestje dus gelijk. Maar ja daar hebben we wel ingrediënten voor nodig, dus op naar de Metro(Makro in NL). Ook wilde we voor Abigail een cadeautje hebben, want die zou zaterdag jarig zijn. Dus hebben we heerlijk boodschappen gedaan met zijn allen.
Toen we daarvandaan kwamen was het ondertussen al half 8 en moeste er nog gekookt worden voor de mannen en kids. Maar Evelien verraste ons met een heerlijk Kanis Prutje als diner. En daar genoot iedereen weer van.
Na de maaltijd hadden we ook nog een klein feestje; Het was de dag dat Rene en ik 24 jaar geleden verkering kregen met elkaar. We vieren dat vaak even in het klein als gezin, maar nu met zo`n grote groep ging het toch iets uitgebreider. We hadden taart gekocht bij de metro, en evelien voorzag ons nog van allerlei hapjes. We mochten het goed hebben zo met elkaar. Heerlijk buiten zittend.
Toch werd er opeens laat op de avond onverwachts besloten dat Henk, Koos en Jan de volgende morgen al zouden vertrekken naar NL. Koos wilde zondag heel graag er bij zijn als zijn 1e kleinkind opgedragen zou worden. En terecht. En nu al het werk toch zo voorspoedig klaar was gekomen, waarom dan niet? En dan nog. We zijn zo dankbaar geweest voor al zijn hulp. Koos ik hoop dat je een hele mooie dienst mag hebben. Geniet er van.
De volgende dag zouden we dus al afscheid moeten nemen van hen. Maar wat hebben we mogen genieten van elkaar.
Dag 5
Het opzetwerk van het projecthuis was klaar, dus daar was geen werk meer voor.
Toch gingen we nog 1 keer met zijn allen naar het huis toe. En wel om God te danken.
Want Hem kwam alle eer toe. We waren maandagmorgen ook begonnen met elkaar bij het projecthuis, en nu het er stond en alles zo wonderlijk snel gelopen was, wilden we het met zang en gebed openen. Met koffie en koek van thuis, mochten we daar eerst even lekker koffie drinken, en daarna begonnen we met zingen. Erwin van ons begeleide het op de gitaar.En het was zo goed om zo met elkaar in dit gebouw, waar God Zijn plan mee heeft, samen te zijn en dingen te mogen delen.
Wat bij mij al de hele week zo boven kwam is de weg die God met ons gegaan is de afgelopen jaren vanaf dat hij ons voorbereide op Roemenië en tot op de dag van vandaag. En iets daarvan heb ik proberen te delen met deze pracht mensen. Woorden en een lied die God ons toen gaf. En in het gebed mochten we met zijn allen God vragen dit gebouw en al het werk wat er in en rondom gedaan zal worden te zegenen. We dankten ook voor de zo snelle opbouw en de mensen die Hij ervoor wilde gebruiken.
En tja, toen we klaar waren moesten we al weer afscheid nemen dus van Henk, Jan en Koos. Als dank gaven we hen een echte Roemeense bezem mee met de woorden: koszonom szepen mindent op de ene kant en op de nadere kant: Manush- Kamav Tut 11 juli 2008. Manush Kamav tut betekent in zigeunertaal; mens- Ik hou van je. Met zijn allen hebben we hen uitgezwaaid.
En toen zij weg waren, werd het echt tijd om naar huis te gaan, want we moesten echt dingen gaan voorbereiden voor het koken wat we voor de kinderen mesten gaan doen.En gelukkig was dat op zich niet zoveel werk. Want we hadden besloten om Goulashsoep te gaan koken bij het projecthuis in de grote kookpotten. Dus thuis moesten we alleen even al het snij- en schilwerk doen, en de rest ging daar ter plekke. Eniko en Inci en Abigail gingen al vooruit naar het projecthuis om alvast te koken, en wij met de rest bleven thuis om nog weer een ander leuk karwijtje te doen met zijn allen. Ook abi haar moeder hielp mee bij het koken.
Ronald had namelijk een heleboel speelgoed meegenomen en daarvan wilde we nu hele mooie pakketjes maken om na afloop uit te delen aan de kinderen. Bij zijn werk waren er nog vele voetballeeuwtje over en die mocht ie meenemen. Maar toen hij zijn verhaal deelde met mensen van zijn Evangelische kerk in Kockengen gaven sommige mensen spontaan geld voor de kinderen. Hij en zijn vrienden zijn toen Woerden in geweest en hebben voor dat geld allemaal leuk kinderspeelgoed gekocht.
Groot was onze verbazing toen we al dat speelgoed zagen.Alle mensen die dit mogelijk maakte heel erg bedankt hoor. Maar oké, nu gingen we er dus hele mooie pakketjes van maken. We hebben 60 pakketjes gemaakt van de dingen waar er ook 60 van waren. En alles bij elkaar werd het een prachtig tasje vol. Toen we dat klaar hadden zijn ook wij naar het projecthuis gegaan en hebben daar even gezeten en geholpen totdat het eten klaar was en de kinderen naar binnen liepen. Ik zat toen al een poosje buiten met hen te kletsen, en het was best speciaal toen ik hand in hand met twee kinderen het terrein op kwam lopen. Vanaf nu zal hier het gaan gebeuren met Gods hulp.
We liepen met zijn allen naar de plek naast het huis en daar zijn we in een kring begonnen met gebed. En hebben we God samen met de kinderen mogen danken voor deze plek die Hij voor de kinderen heeft gegeven. Na het gebed mochten de kinderen 5 aan 5 steeds met hun bord naar de ketel lopen en hun portie halen. En daarna bij het hek gaan zitten, omdat het naast het huis gewoon te warm was geworden. Bij het hek was er meer schaduw. En daar zaten dan op een hoopje opeens alle kinderen. Rond de 50 waren het er dit keer.
We hadden denk ik bij elkaar in die twee potten zo`n 75 liter goulashsoep zitten. maar tegen de tijd dat we zagen dat de kinderen vol begonnen te zijn, was er denk ik nog maar 5 liter op zijn hoogst over.
Nu hadden wij als groten er ook nog even van meegegeten hoor, want verder hadden we nog geen tijd gehad om te eten die dag. en het smaakte heerlijk.
Toen de kinderen vol begonnen te worden hebben we de auto buiten het hek gereden zodat we pakketjes makkelijker konden uitdelen.
Ronald heeft eerst aan de kleinsten hun pakketje uit gedeeld en toen daarna aan de grotere. En toen echt alles klaar was hadden we ook geen pakketje meer over.
We kwamen precies uit. Zo mooi was dat. Nu en ze vonden het mooi wat ze kregen. (een knuffelleeuw, 5 ballonnen, een badspeeltje, tennisbal, treintje, waterbal, koekjes, lolly) het is altijd feest voor ze als ze zoiets mogen krijgen. En dan nog allemaal nieuw.
Toen alles klaar was hebben we gauw alle boel opgeruimd en zijn we naar huis gegaan. Daar hebben we gauw onze zwemspullen bij elkaar gezocht. Want we hadden al met zijn allen afgesproken dat we met zijn allen na alles vandaag zouden gaan zwemmen in Baile Felix. Maar ja het was ondertussen best laat geworden. We kwamen met zijn allen tegen 7 uur aan bij het zwembad. En om 20.00 ging het al weer dicht. Maar wat was het goed en heerlijk om even af te koelen en te spoelen na zo`n drukke dag. we hebben even lekker kort genoten van het water.
En na de waterpret zouden we met zijn allen naar een restaurantje gaan. Om alles af te sluiten. En hadden we onderling afgesproken , om dan gelijk daar even abigail haar verjaardag te vieren.
Zij wist van niets van te voren, maar toen erwin even naar de wc ging , spiekte ze heel snel in de tas van erwin wat die erin had zitten. Maar ook dan nog, wat was ze verrast toen we eenmaal in het restaurant voor haar zongen en ze daar haar cadeaus kreeg. Heerlijk om te zien dat ze zo genoot en helemaal overrompeld was.
Als afsluiting kregen we nog een speech van Pieter. Die bedankte iedereen voor zijn hulp en uitte ook zijn dank en verbazing over afgelopen week.
Hierna hebben we elkaar nog even ontmoet bij ons thuis. Want omdat ook Pieter en evelien besloten hadden al een dag eerder richting Baie Mare te gaan naar hun landbouwproject,nu alles hier klaar was, moest ik ook nog vlug even hun bezems schrijven. Maar toen die dan klaarwaren, was het dan ook echt tijd om ook van hen allen afscheid te nemen. En ook hier zeggen we: wat was het goed met elkaar. En wat is er toch veel gebeurd de afgelopen week. En wat mochten we het gewoon goed hebben onderling. Er waren toch verschillende mensen die we persoonlijk eerst niet konden. Maar die als vrienden weg gingen. En dat vind ik altijd toch zo mooi. Ook al konden we elkaar soms eerst niet, we mogen als broers en zussen in het geloof naast elkaar staan , en elkaar helpen in voor en tegenspoed, in werk, woord, gebed en daad. Wat hebben we een pracht week gehad. het ging soms echt te snel hoor, we konden het soms allemaal niet even bijbenen. Wat over bleef was pure verwondering. En dank naar God. Hij stuurde ons mensen om dit mogelijk te maken.
En omdat ik nu het echt even tot me wil laten doordringen ga ik zo eerst maar eens even alleen naar het huis om daar even lekker stillen tijd te houden. En alles daar even te laten bezinken en bezinnen. Want wat God eenmaal als een droom in mij legde, staat daar nu gewoon naast het zigeunerdorp. En God weet de toekomst van dit alles. We leggen dit alles in Zijn handen weer neer.
En dank je wel: Koos, Henk, Pieter, Jan, Arie, Ronald, Domien, Sandor, Attila en Rene.
Dan wil ik u allen in ieder geval heel erg bedanken voor het medeleven de afgelopen week. Dat doet toch steeds heel goed.
Toch ben ik ook zo vrij om uw steun in woord, daad, gebed maar ook financieel te vragen voor dit projecthuis. Want zonder uw hulp kunnen we echt niets.
Rabobank Kockengen: Rekeningnummer: 33.28.333.48 T.n.v. Stichting Goud Kockengen + Vermelding van de naam van het project. PROJECT SALARD