Terug naar Nederland
27-08-10 13:51 Opgeslagen in: Prive
Hallo allemaal.
Zoals de meeste denk ik wel weten via ons, de site of andere wegen, waren we de afgelopen tijd echt serieus aan het denken en bidden hoe en wat we nu verder moesten met ons leven nu. Blijven in Roemenië of terug gaan naar Nederland. Dit vooral vanwege de school voor Nathan, maar ook andere dingen hebben meegespeeld in dit.
en we hebben de hele moeilijke keuze gemaakt afgelopen dinsdagavond: We gaan terug naar Nederland.
Ik kopieer hieronder even een mail die ik gisterenavond naar de familie heb gestuurd. hierin staat precies in hoe en waarom we tot die beslissing zijn gekomen. Dan krijgt iedereen hopelijk een goed beeld van dit alles. we vinden het ook heel moeilijk, maar kunnen niet anders.
Zoals de meeste denk ik wel weten via ons, de site of andere wegen, waren we de afgelopen tijd echt serieus aan het denken en bidden hoe en wat we nu verder moesten met ons leven nu. Blijven in Roemenië of terug gaan naar Nederland. Dit vooral vanwege de school voor Nathan, maar ook andere dingen hebben meegespeeld in dit.
en we hebben de hele moeilijke keuze gemaakt afgelopen dinsdagavond: We gaan terug naar Nederland.
Ik kopieer hieronder even een mail die ik gisterenavond naar de familie heb gestuurd. hierin staat precies in hoe en waarom we tot die beslissing zijn gekomen. Dan krijgt iedereen hopelijk een goed beeld van dit alles. we vinden het ook heel moeilijk, maar kunnen niet anders.
Hallo allemaal.
Zoals de meeste denk ik wel weten via ons, de site of andere wegen, waren we de afgelopen tijd echt serieus aan het denken en bidden hoe en wat we nu verder moesten met ons leven nu. Blijven in Roemenië of terug gaan naar Nederland. Dit vooral vanwege de school voor Nathan, maar ook andere dingen hebben meegespeeld in dit.
en we hebben de hele moeilijke keuze gemaakt afgelopen dinsdagavond: We gaan terug naar Nederland.
Ik kopieer hieronder even een mail die ik gisterenavond naar de familie heb gestuurd. hierin staat precies in hoe en waarom we tot die beslissing zijn gekomen. Dan krijgt iedereen hopelijk een goed beeld van dit alles. we vinden het ook heel moeilijk, maar kunnen niet anders.
--------------------------------
Hallo allemaal,
hier even een schrijven van ons uit salard.
Zoals jullie allemaal wel weten hebben we de laatste tijd rond gelopen met de gedachte of we misschien terug zullen moeten naar NL i.v.m Nathans school. het was echt een hele moeilijke tijd, en nog, maar we hebben toch afgelopen dinsdagavond besloten met pijn in ons hart, maar met het oog op onze kinderen, want ook erwin hebben we hierin meegedacht, om terug te gaan naar Nederland. dit was een van de moeilijkste beslissingen die we hebben moeten nemen. Weet je, de dingen die we hier hebben mogen opbouwen zijn ons natuurlijk dierbaar, maar meer ging het ons de laatste tijd om de vraag van: is het ook Gods keuze dat we terug zullen gaan naar NL. Hij heeft ons zo duidelijk hier gebracht, dat we ook heel duidelijk een antwoord terug wilden hebben. en dat gaf een heleboel spanning ook. want wat is van God en wat is van jezelf in gedachte zeg maar. Dit leidde best wel tot spanning in het gezin. en daarom hebben we een poos geleden dan ook een datum bij God neergelegd en Hem gevraagd van: Heer wilt U ons in deze tijd kenbaar maken wat Uw wil is in dit. In die tijd sprak God tot ons door diverse dingen. Maar vooral liet Hij ons zien dat kiezen voor je gezin heel belangrijk is in Zijn ogen. en het ons soms offers zal kosten. Nou ja dat is het zeker.
maar het is toch al een poosje geleden dat die datum voorbij is. en waarom schrijven we nu dan pas jullie de beslissing door. ditr komt eigenlijk toch, en daar willen we eerlijk in zijn, doordat Rene en ik in sommige dingen niet op 1 lijn zaten. we zien beide hoor dat de beslissing voor de kinderen heel goed zal zijn. en mij gaf die tijd die we hadden afgesproken met God heel duidelijk een antwoord. Maar..rene heeft ook naar zijn idee ook nog andere dingen van God gehoord, en dat hield juist weer blijven in Roemenië in zeg maar. en dat kwam tussen ons in. gaf spanning die niet leuk was. ook in onze vakantie speelde dit door soms. Voor Rene voelde het echt als ontrouw naar God toe zeg maar als hij toch naar NL zal gaan. hoewel hij ook juist inziet hoor heel veel andere kanten die juist ook belangrijk zijn bij de beslissing. Maar bij mij begon er gewoon meer mee te spelen. eigenlijk al het hele jaar hoor als ik eerlijk ben. het hele jaar zit ik al niet lekker in me vel. ik/wij zijn moe, en ervaren dat het lontje steeds korter word voor ons in ons werk, gezin en relatie zeg maar. vroeger konden we meer aan, maar nu ervaren we gewoon dat we er veel gauwer en steeds langer doorheen zitten. hierdoor kan ik vaak niet meer geven wat ik vroeger wel kon geven aan de mensen hier. ik ben/voel me zo vaak leeg. en dan juist komt ook vaak de gedachte in me op van: wat ben ik toch aan het doen hier? eigenlijk hebben 2 van mijn 3 kinderen mijn/onze hulp nodig, en die zal ik niet geven. terwijl ik wel hier andere mensen aan het helpen ben.dat is krom, niet? en dat heeft ook best meegespeeld in de beslissing. en ik denk echt dat God ons echt niet in de steek zal laten omdat wij voor onze zoons gaan kiezen nu. dat geloof ik niet. maar o het voelt zo dubbel soms he. ik weet het soms ook echt niet meer hoor, maar toch, ik kan niet anders dan voor NL kiezen.
ondanks dat Rene nog best dat gevoel heeft heeft ook hij toch besloten om ja te zeggen tegen terug naar NL, omdat ook hij ziet dat het zo ook niet verder kan. de spanning is te groot, en wij kunnen Natahn niet geven qua school wat hij eigenlijk nodig heeft. vanaf verleden jaar november hebben we op allerlei manieren gezocht naar een juf, maar niet gevonden, geen 1 reactie zelfs. Mogen we dit als Gods weg zien?? Heeft God gewoon Nathan 2 jaar marjon gegeven om hem klaar te kunnen maken voor de Nederlandse school. Hij kan nu lezen en schrijven e.d. als hij zo van een Hongaarse school naar Nederland had gemoeten, had dat geen eens gekund.
Maar o wat is het een sprong weer in het diepe. dit was de moeilijkste beslissing in ons leven tot nu toe. en vooral nu ervaren we het nog als echt iets ontastbaars. omdat we gewoon nu nog niet weten hoe en wat allemaal. we zullen werk moeten gaan zoeken. welk werk? waar?? een plekje om te wonen?? waar?? welk dorp zal het gaan worden??? kerk??
we willen in de buurt rond Utrecht zoeken omdat de school waar nathan evt naar toe zal gaan in Utrecht staat. of het nu in de buurt van groenekan is of woerden zeg maar, dat maakt ons niet echt uit. als we maar een pllekje kunnen vinden in de buurt van Utrecht. dat zal niet makkelijk zijn denk ik. maar wie weet, God gaat soms hele mooie wegen.
we zijn bezig met de commissie die beslist voor deze scholen. de papieren heb ik toen ik pas in NL was opgestuurd omdat het een paar maanden kan duren voordat je uitslag heb. en op aanraden van de school heb ik het al opgestuurd ook al wisten we toen nog niet zeker of we zouden gaan. maar ze zijn er mee bezig nu. verleden week kreeg ik nog bericht van hen. afwachten. Mocht het in het ergste geval niet deze school worden, dan zal hij toch altijd nog beter onderwijs gaan krijgen dan van ons in zijn slaapkamer. want daar gaan we nu voor. voor Nathans toekomst, maar ook dichter bij erwin te zijn.
we hebben natuurlijk net de beslissing genomen, maar ons streven is om als het allemaal gaat lukken misschien na/rond de kerst naar NL te komen zodat Nathan misschien januari kan instromen. maar ja of het allemaal gaat lukken hangt natuurlijk van een heleboel af. vinden we gauw een huisje waar we kunnen wonen, en hoe zal het gaan met werk vinden.???? het ligt niet voor het oprapen. we zullen samen moeten gaan werken, omdat we natuurlijk nog een heleboel schulden hebben van de tijd uit de akkerbouwperiode. daar kunnen we nu eindelijk een begin mee gaan maken. hier lukte dat niet.
natuurlijk willen we dit alles niet zomaar achter laten. we hopen echt dat we alles goed over kunnen dragen. verschillende dingen zullen domien en inci overnemen, maar of alles zal lukken?? daarom zal het het fijnst zijn als we misschien iemand/een echtpaar kunnen vinden die hierin mee kan helpen nog. dit vinden alle meiden het fijnst. we hebben nu wel een Hongaarse man erbij voor het onderwijsproject, maar om die baas te laten zijn over de meiden, dat zal denk ik niet gaan. dan hebben ze liever een Nederlands iemand er nog bij. we zullen zien hoe alles gaat lopen. Maar mochten jullie iemand of een echtpaar weten die in dit werk een roeping ziet, dan horen we het graag van jullie.
we willen jullie vragen om voor dit alles te bidden. Maar ook om rond te kijken voor ons. en misschien anderen te vertellen dat we werk en woning zoeken in de buurt van Utrecht. Hoe meer mensen meedenken in dit hoe beter het is. de tijd gaat zo snel. en we zullen die tijd heel hard nodig hebben om alles rond te krijgen.
de komende tijd zullen we jullie op de hoogte houden hoor hoe alles gaat.
nu ik geloof dat het zo wel even was. mocht er nog iets zijn, dan horen jullie het wel weer.
dank jullie wel in ieder geval voor alles wat jullie in de afgelopen jaren hebben betekend voor ons en de mensen hier. dat deed/doet ons echt heel veel. al laten we het misschien veels te weinig blijken door alles soms.
nu, de hartelijke groetjes van ons allen hier,
Rene, Clara en Nathan
--------------------------
Zo dit was de brief met info. een heel verhaal, maar ik hoop dat het voor iedereen duidelijk is geworden waarom we deze keuze hebben gemaakt. Mochten jullie nog vragen hebben dan horen we het graag.
het was en is een keuze die ons echt heel moeilijk valt, maar wat gewoon niet anders kan.
we zullen binnenkort ook nog een beknopte mail maken met de dingen die we zoeken en nodig zullen hebben als we naar Nederland komen. dit was gewoon een mail om onze beslissing bij te lichten. in die mail zullen we wat concreter zijn in wat we zoeken qua huis, werk e.d.
Bij deze willen we u allen heel hartelijk danken in ieder geval voor alles wat een ieder van u betekend heeft in de afgelopen jaren dat we hier bezig mochten zijn. in woord en daad waren we een in het werk hier. zonder uw hulp waren we nu niet waar we nu zijn met alles.Toen wij hier in 2001 aankwamen wisten we ook totaal niet dat God deze weg met ons had, maar als we achterom kijken dan worden we echt stil als we mogen zien wat er allemaal niet gebeurd is. Het was altijd zo mooi om te zien hoe in Gods plan mensen gebruikt werden op allerlei manieren. en omdat het ook niet ons plan is maar Gods plan met de mensen hier, durven we het ook los te laten. Hij zal er voor zorgen dat Zijn werk door gaat. En we hopen ook dat uw hart bij dit project zal blijven en men ook in de toekomst uw hulp in woord en daad mag blijven zien.
Nogmaals dank jullie wel voor alles. en we wensen jullie allen Gods zegen toe.
Hartelijke groeten vanuit Salard,
Rene, Clara en Nathan
Zoals de meeste denk ik wel weten via ons, de site of andere wegen, waren we de afgelopen tijd echt serieus aan het denken en bidden hoe en wat we nu verder moesten met ons leven nu. Blijven in Roemenië of terug gaan naar Nederland. Dit vooral vanwege de school voor Nathan, maar ook andere dingen hebben meegespeeld in dit.
en we hebben de hele moeilijke keuze gemaakt afgelopen dinsdagavond: We gaan terug naar Nederland.
Ik kopieer hieronder even een mail die ik gisterenavond naar de familie heb gestuurd. hierin staat precies in hoe en waarom we tot die beslissing zijn gekomen. Dan krijgt iedereen hopelijk een goed beeld van dit alles. we vinden het ook heel moeilijk, maar kunnen niet anders.
--------------------------------
Hallo allemaal,
hier even een schrijven van ons uit salard.
Zoals jullie allemaal wel weten hebben we de laatste tijd rond gelopen met de gedachte of we misschien terug zullen moeten naar NL i.v.m Nathans school. het was echt een hele moeilijke tijd, en nog, maar we hebben toch afgelopen dinsdagavond besloten met pijn in ons hart, maar met het oog op onze kinderen, want ook erwin hebben we hierin meegedacht, om terug te gaan naar Nederland. dit was een van de moeilijkste beslissingen die we hebben moeten nemen. Weet je, de dingen die we hier hebben mogen opbouwen zijn ons natuurlijk dierbaar, maar meer ging het ons de laatste tijd om de vraag van: is het ook Gods keuze dat we terug zullen gaan naar NL. Hij heeft ons zo duidelijk hier gebracht, dat we ook heel duidelijk een antwoord terug wilden hebben. en dat gaf een heleboel spanning ook. want wat is van God en wat is van jezelf in gedachte zeg maar. Dit leidde best wel tot spanning in het gezin. en daarom hebben we een poos geleden dan ook een datum bij God neergelegd en Hem gevraagd van: Heer wilt U ons in deze tijd kenbaar maken wat Uw wil is in dit. In die tijd sprak God tot ons door diverse dingen. Maar vooral liet Hij ons zien dat kiezen voor je gezin heel belangrijk is in Zijn ogen. en het ons soms offers zal kosten. Nou ja dat is het zeker.
maar het is toch al een poosje geleden dat die datum voorbij is. en waarom schrijven we nu dan pas jullie de beslissing door. ditr komt eigenlijk toch, en daar willen we eerlijk in zijn, doordat Rene en ik in sommige dingen niet op 1 lijn zaten. we zien beide hoor dat de beslissing voor de kinderen heel goed zal zijn. en mij gaf die tijd die we hadden afgesproken met God heel duidelijk een antwoord. Maar..rene heeft ook naar zijn idee ook nog andere dingen van God gehoord, en dat hield juist weer blijven in Roemenië in zeg maar. en dat kwam tussen ons in. gaf spanning die niet leuk was. ook in onze vakantie speelde dit door soms. Voor Rene voelde het echt als ontrouw naar God toe zeg maar als hij toch naar NL zal gaan. hoewel hij ook juist inziet hoor heel veel andere kanten die juist ook belangrijk zijn bij de beslissing. Maar bij mij begon er gewoon meer mee te spelen. eigenlijk al het hele jaar hoor als ik eerlijk ben. het hele jaar zit ik al niet lekker in me vel. ik/wij zijn moe, en ervaren dat het lontje steeds korter word voor ons in ons werk, gezin en relatie zeg maar. vroeger konden we meer aan, maar nu ervaren we gewoon dat we er veel gauwer en steeds langer doorheen zitten. hierdoor kan ik vaak niet meer geven wat ik vroeger wel kon geven aan de mensen hier. ik ben/voel me zo vaak leeg. en dan juist komt ook vaak de gedachte in me op van: wat ben ik toch aan het doen hier? eigenlijk hebben 2 van mijn 3 kinderen mijn/onze hulp nodig, en die zal ik niet geven. terwijl ik wel hier andere mensen aan het helpen ben.dat is krom, niet? en dat heeft ook best meegespeeld in de beslissing. en ik denk echt dat God ons echt niet in de steek zal laten omdat wij voor onze zoons gaan kiezen nu. dat geloof ik niet. maar o het voelt zo dubbel soms he. ik weet het soms ook echt niet meer hoor, maar toch, ik kan niet anders dan voor NL kiezen.
ondanks dat Rene nog best dat gevoel heeft heeft ook hij toch besloten om ja te zeggen tegen terug naar NL, omdat ook hij ziet dat het zo ook niet verder kan. de spanning is te groot, en wij kunnen Natahn niet geven qua school wat hij eigenlijk nodig heeft. vanaf verleden jaar november hebben we op allerlei manieren gezocht naar een juf, maar niet gevonden, geen 1 reactie zelfs. Mogen we dit als Gods weg zien?? Heeft God gewoon Nathan 2 jaar marjon gegeven om hem klaar te kunnen maken voor de Nederlandse school. Hij kan nu lezen en schrijven e.d. als hij zo van een Hongaarse school naar Nederland had gemoeten, had dat geen eens gekund.
Maar o wat is het een sprong weer in het diepe. dit was de moeilijkste beslissing in ons leven tot nu toe. en vooral nu ervaren we het nog als echt iets ontastbaars. omdat we gewoon nu nog niet weten hoe en wat allemaal. we zullen werk moeten gaan zoeken. welk werk? waar?? een plekje om te wonen?? waar?? welk dorp zal het gaan worden??? kerk??
we willen in de buurt rond Utrecht zoeken omdat de school waar nathan evt naar toe zal gaan in Utrecht staat. of het nu in de buurt van groenekan is of woerden zeg maar, dat maakt ons niet echt uit. als we maar een pllekje kunnen vinden in de buurt van Utrecht. dat zal niet makkelijk zijn denk ik. maar wie weet, God gaat soms hele mooie wegen.
we zijn bezig met de commissie die beslist voor deze scholen. de papieren heb ik toen ik pas in NL was opgestuurd omdat het een paar maanden kan duren voordat je uitslag heb. en op aanraden van de school heb ik het al opgestuurd ook al wisten we toen nog niet zeker of we zouden gaan. maar ze zijn er mee bezig nu. verleden week kreeg ik nog bericht van hen. afwachten. Mocht het in het ergste geval niet deze school worden, dan zal hij toch altijd nog beter onderwijs gaan krijgen dan van ons in zijn slaapkamer. want daar gaan we nu voor. voor Nathans toekomst, maar ook dichter bij erwin te zijn.
we hebben natuurlijk net de beslissing genomen, maar ons streven is om als het allemaal gaat lukken misschien na/rond de kerst naar NL te komen zodat Nathan misschien januari kan instromen. maar ja of het allemaal gaat lukken hangt natuurlijk van een heleboel af. vinden we gauw een huisje waar we kunnen wonen, en hoe zal het gaan met werk vinden.???? het ligt niet voor het oprapen. we zullen samen moeten gaan werken, omdat we natuurlijk nog een heleboel schulden hebben van de tijd uit de akkerbouwperiode. daar kunnen we nu eindelijk een begin mee gaan maken. hier lukte dat niet.
natuurlijk willen we dit alles niet zomaar achter laten. we hopen echt dat we alles goed over kunnen dragen. verschillende dingen zullen domien en inci overnemen, maar of alles zal lukken?? daarom zal het het fijnst zijn als we misschien iemand/een echtpaar kunnen vinden die hierin mee kan helpen nog. dit vinden alle meiden het fijnst. we hebben nu wel een Hongaarse man erbij voor het onderwijsproject, maar om die baas te laten zijn over de meiden, dat zal denk ik niet gaan. dan hebben ze liever een Nederlands iemand er nog bij. we zullen zien hoe alles gaat lopen. Maar mochten jullie iemand of een echtpaar weten die in dit werk een roeping ziet, dan horen we het graag van jullie.
we willen jullie vragen om voor dit alles te bidden. Maar ook om rond te kijken voor ons. en misschien anderen te vertellen dat we werk en woning zoeken in de buurt van Utrecht. Hoe meer mensen meedenken in dit hoe beter het is. de tijd gaat zo snel. en we zullen die tijd heel hard nodig hebben om alles rond te krijgen.
de komende tijd zullen we jullie op de hoogte houden hoor hoe alles gaat.
nu ik geloof dat het zo wel even was. mocht er nog iets zijn, dan horen jullie het wel weer.
dank jullie wel in ieder geval voor alles wat jullie in de afgelopen jaren hebben betekend voor ons en de mensen hier. dat deed/doet ons echt heel veel. al laten we het misschien veels te weinig blijken door alles soms.
nu, de hartelijke groetjes van ons allen hier,
Rene, Clara en Nathan
--------------------------
Zo dit was de brief met info. een heel verhaal, maar ik hoop dat het voor iedereen duidelijk is geworden waarom we deze keuze hebben gemaakt. Mochten jullie nog vragen hebben dan horen we het graag.
het was en is een keuze die ons echt heel moeilijk valt, maar wat gewoon niet anders kan.
we zullen binnenkort ook nog een beknopte mail maken met de dingen die we zoeken en nodig zullen hebben als we naar Nederland komen. dit was gewoon een mail om onze beslissing bij te lichten. in die mail zullen we wat concreter zijn in wat we zoeken qua huis, werk e.d.
Bij deze willen we u allen heel hartelijk danken in ieder geval voor alles wat een ieder van u betekend heeft in de afgelopen jaren dat we hier bezig mochten zijn. in woord en daad waren we een in het werk hier. zonder uw hulp waren we nu niet waar we nu zijn met alles.Toen wij hier in 2001 aankwamen wisten we ook totaal niet dat God deze weg met ons had, maar als we achterom kijken dan worden we echt stil als we mogen zien wat er allemaal niet gebeurd is. Het was altijd zo mooi om te zien hoe in Gods plan mensen gebruikt werden op allerlei manieren. en omdat het ook niet ons plan is maar Gods plan met de mensen hier, durven we het ook los te laten. Hij zal er voor zorgen dat Zijn werk door gaat. En we hopen ook dat uw hart bij dit project zal blijven en men ook in de toekomst uw hulp in woord en daad mag blijven zien.
Nogmaals dank jullie wel voor alles. en we wensen jullie allen Gods zegen toe.
Hartelijke groeten vanuit Salard,
Rene, Clara en Nathan