Minivakantie met Nathan en Vakantiegangers
17/05/08 09:04 Opgeslagen in: Prive
Minivakantie met Nathan en Vakantiegangers
Ook dit is ook al een paar weken geleden, maar toch ik vind het toch ook fijn om eens een beetje dingen van ons als gezin op de site te hebben. Want wij als gezin maken ook het nodige mee nog.
Ook dit is ook al een paar weken geleden, maar toch ik vind het toch ook fijn om eens een beetje dingen van ons als gezin op de site te hebben. Want wij als gezin maken ook het nodige mee nog.
Minivakantie met Nathan en Vakantiegangers
Ook dit is ook al een paar weken geleden, maar toch ik vind het toch ook fijn om eens een beetje dingen van ons als gezin op de site te hebben. Want wij als gezin maken ook het nodige mee nog.
Op het moment is het best een onzeker tijd. We weten als gezin niet zo goed wat te doen. want met het bedrijf loopt het toch niet zoals we zouden willen. En we willen u dan ook vragen voor het bedrijf te bidden en in de keuze wat te doen. we hebben zoals de meeste weten al jaren moeite om het hoofd boven water te houden. Maar zoals het nu is, is het nog nooit geweest. We bidden dan ook iedere keer of God ons wil laten zien wat te doen. want zomaar stoppen is ook iets. Want wat moet Rene gaan doen? we willen graag in Gods dienst staan, en hebben al verschillende wonderen meegemaakt op de momenten waarop we menselijk zeiden dat er geen uitkomst was. Maar dat God het dan toch deed op Zijn wijze. En daarom zijn we ook best huiverig om te stoppen ondanks alle tegenslagen die we de afgelopen tijd kregen in en rond het bedrijf. En het gekke is, dat juist het stichtingwerk groeit en veel aandacht vraagt. Maar ja daar kunnen wij niet van leven he. We zullen toch iets moeten hebben om van te leven willen we hier kunnen blijven. En dat is onze vraag aan God ook: wilt U ons laten zien hoe en wat we moeten doen. Rene zal nog een berichtje schrijven binnenkort bij de akkerbouwgedeelte over alles, maar ik wilde u toch een beetje alvast laten weten dat het op het moment niet echt gaat zoals we graag zouden willen. En omdat we de kracht van het gebed weten, vragen we u dan ook om gebed voor deze moeilijke situatie waarin we als gezin zitten.
Maar in die onzekere periode maken we ook mooie momenten mee hoor. en geeft God ons opeens hele goede momenten die juist onbetaalbaar zijn.
Zo een moment is het minivakantietje met Nathan.
Toen pas namelijk vrienden uit Kockengen hier waren om de romniloods op te zetten hadden ze ook op de aanhanger een caravan meegenomen om hier in de tuin te zetten voor als er gasten willen slapen hier. We zijn nu het vakantiehuisje kwijt en missen daardoor een plek voor de onverwachte gasten e.d. hoewel er toch ook vele schapen in een klein huisje gaan hoor, want ook de hoekbank van ons kunnen 2 mensen op. Maar zo`n caravan is toch wel praktisch als je die heb staan.
En aangezien wij eigenlijk al 7 jaar niet op vakantie zijn geweest, geeft zo``n ding in je tuin toch af en toe zo`n vakantiegevoel. En dat was ook bij Nathan. Hij wilde in die caravan slapen voor een nachtje, dat leek hem best spannend. Dus besloten we saampjes op vakantie te gaan in onze achtertuin.
Routebeschrijving: vanaf de buitendeur rechtsaf, het kleine betonpaadje 10 meter aflopen, deur openen van de caravan, het opstapje opstappen en u bent in uw vakantieverblijf Romni-zicht.(je hebt namelijk uitzicht op die schitterende romniloods in de tuin.)
We hebben eerst in de kantine (ons huis) een filmpje zitten kijken en daarna zijn we tegen bedtijd naar ons vakantieverblijf gelopen. We werden begeleid door de heer des huizes, Rene. En we hadden zelfs een privé-behandeling met naar bed brengen. we werden ondergestopt en welterusten gekust. (p.s.dit gebeurd niet bij alle gasten hoor) en daarna hadden we het rijk alleen.
Nathan die schonk later nog wat drinken in voor ons tweeën en ik las nog een boekje voor. Nathan had er twee uitgezocht.
En waar denk je dat ie mee aan komt….. met een sinterklaasboekje. Maar afijn…we hadden samen grote pret hoor. en echt je had helemaal niet door dat je bij je eigen huis kampeerde. Het voelde echt als vakantie.
En wat ik niet vaak krijg , maar toen wel, is smorgens vroeg een bakje koffie op bed. Nou dan is je vakantie toch helemaal compleet. Daarna hebben we nog een boekje gelezen en toen was de pret over en moesten we weer die hele lange reis terug naar ons huis. Maar we konden wel terug kijken op een hele mooie vakantiedag/nachtje.
Verder hadden we ook inde afgelopen mievakantie vrienden uit Linschoten op bezoek. Zij waren hier nog nooit geweest. Even de namen: Hein, Ria, Sandra, Jorn, Anna en Sven. Rene is ze gaan halen op het vliegveld van Cluj Napoca zaterdags.
En wat mochten we een mooie tijd hebben met elkaar. Ze verbleven op de vakantiezolder van Agape hier op dorp. Een goedkoop, mooi en leuk verblijfje. Het meeste van de tijd waren we samen. Tenminste de vrouwen met de kinderen, en de mannen samen op het bedrijf. Ook de kinderen hadden elkaar gauw gevonden. Nathan speelde vaak met de 2 jongste en Domien en Inci gingen weer heel veel om met de twee oudsten.
En ook met abi en Katika klikte het onderling heel goed. echt leuk om te zien hoe snel kinderen/mensen zich aanpassen.. Hein was meer op werkvakantie dan een echte luiervakantie, maar ook hij genoot. Toen hij nl hoorde dat Rene wel eens een machine wilde hebben om onkruid mee te wieden tussen de uien, bood hij aan om er aan te beginnen.
Ook dit is ook al een paar weken geleden, maar toch ik vind het toch ook fijn om eens een beetje dingen van ons als gezin op de site te hebben. Want wij als gezin maken ook het nodige mee nog.
Op het moment is het best een onzeker tijd. We weten als gezin niet zo goed wat te doen. want met het bedrijf loopt het toch niet zoals we zouden willen. En we willen u dan ook vragen voor het bedrijf te bidden en in de keuze wat te doen. we hebben zoals de meeste weten al jaren moeite om het hoofd boven water te houden. Maar zoals het nu is, is het nog nooit geweest. We bidden dan ook iedere keer of God ons wil laten zien wat te doen. want zomaar stoppen is ook iets. Want wat moet Rene gaan doen? we willen graag in Gods dienst staan, en hebben al verschillende wonderen meegemaakt op de momenten waarop we menselijk zeiden dat er geen uitkomst was. Maar dat God het dan toch deed op Zijn wijze. En daarom zijn we ook best huiverig om te stoppen ondanks alle tegenslagen die we de afgelopen tijd kregen in en rond het bedrijf. En het gekke is, dat juist het stichtingwerk groeit en veel aandacht vraagt. Maar ja daar kunnen wij niet van leven he. We zullen toch iets moeten hebben om van te leven willen we hier kunnen blijven. En dat is onze vraag aan God ook: wilt U ons laten zien hoe en wat we moeten doen. Rene zal nog een berichtje schrijven binnenkort bij de akkerbouwgedeelte over alles, maar ik wilde u toch een beetje alvast laten weten dat het op het moment niet echt gaat zoals we graag zouden willen. En omdat we de kracht van het gebed weten, vragen we u dan ook om gebed voor deze moeilijke situatie waarin we als gezin zitten.
Maar in die onzekere periode maken we ook mooie momenten mee hoor. en geeft God ons opeens hele goede momenten die juist onbetaalbaar zijn.
Zo een moment is het minivakantietje met Nathan.
Toen pas namelijk vrienden uit Kockengen hier waren om de romniloods op te zetten hadden ze ook op de aanhanger een caravan meegenomen om hier in de tuin te zetten voor als er gasten willen slapen hier. We zijn nu het vakantiehuisje kwijt en missen daardoor een plek voor de onverwachte gasten e.d. hoewel er toch ook vele schapen in een klein huisje gaan hoor, want ook de hoekbank van ons kunnen 2 mensen op. Maar zo`n caravan is toch wel praktisch als je die heb staan.
En aangezien wij eigenlijk al 7 jaar niet op vakantie zijn geweest, geeft zo``n ding in je tuin toch af en toe zo`n vakantiegevoel. En dat was ook bij Nathan. Hij wilde in die caravan slapen voor een nachtje, dat leek hem best spannend. Dus besloten we saampjes op vakantie te gaan in onze achtertuin.
Routebeschrijving: vanaf de buitendeur rechtsaf, het kleine betonpaadje 10 meter aflopen, deur openen van de caravan, het opstapje opstappen en u bent in uw vakantieverblijf Romni-zicht.(je hebt namelijk uitzicht op die schitterende romniloods in de tuin.)
We hebben eerst in de kantine (ons huis) een filmpje zitten kijken en daarna zijn we tegen bedtijd naar ons vakantieverblijf gelopen. We werden begeleid door de heer des huizes, Rene. En we hadden zelfs een privé-behandeling met naar bed brengen. we werden ondergestopt en welterusten gekust. (p.s.dit gebeurd niet bij alle gasten hoor) en daarna hadden we het rijk alleen.
Nathan die schonk later nog wat drinken in voor ons tweeën en ik las nog een boekje voor. Nathan had er twee uitgezocht.
En waar denk je dat ie mee aan komt….. met een sinterklaasboekje. Maar afijn…we hadden samen grote pret hoor. en echt je had helemaal niet door dat je bij je eigen huis kampeerde. Het voelde echt als vakantie.
En wat ik niet vaak krijg , maar toen wel, is smorgens vroeg een bakje koffie op bed. Nou dan is je vakantie toch helemaal compleet. Daarna hebben we nog een boekje gelezen en toen was de pret over en moesten we weer die hele lange reis terug naar ons huis. Maar we konden wel terug kijken op een hele mooie vakantiedag/nachtje.
Verder hadden we ook inde afgelopen mievakantie vrienden uit Linschoten op bezoek. Zij waren hier nog nooit geweest. Even de namen: Hein, Ria, Sandra, Jorn, Anna en Sven. Rene is ze gaan halen op het vliegveld van Cluj Napoca zaterdags.
En wat mochten we een mooie tijd hebben met elkaar. Ze verbleven op de vakantiezolder van Agape hier op dorp. Een goedkoop, mooi en leuk verblijfje. Het meeste van de tijd waren we samen. Tenminste de vrouwen met de kinderen, en de mannen samen op het bedrijf. Ook de kinderen hadden elkaar gauw gevonden. Nathan speelde vaak met de 2 jongste en Domien en Inci gingen weer heel veel om met de twee oudsten.
En ook met abi en Katika klikte het onderling heel goed. echt leuk om te zien hoe snel kinderen/mensen zich aanpassen.. Hein was meer op werkvakantie dan een echte luiervakantie, maar ook hij genoot. Toen hij nl hoorde dat Rene wel eens een machine wilde hebben om onkruid mee te wieden tussen de uien, bood hij aan om er aan te beginnen.
En nu hij heeft hem afgekregen ook. Echt super. Het was dat na het uitproberen hun alweer vlug weg moesten en hij niet meer de kleinen verbeterdingetjes kon doen, anders had hij hem zelf nog uit kunnen proberen. En ja, dan zie je toch gelijk hoe mooi het is als je nog iemand op je bedrijf heb die ook echt handig is he. Dat mist Rene nu, zo`n tweede hand erbij. Want hoewel de andere ook hun best doen hoor, het blijft vaak toch knoeien op een of andere manier. Ze zijn zo vaak onvoorzichtig in dingen en zitten er niet echt mee als het fout loopt. Het zijn hun centen niet. Dan heerst er in een Hollandse werker toch een heel andere geest.
Verder hadden we prachtig weer de hele tijd. We hebben lekker veel buiten gezeten. Iets wat ik zelf niet zo gauw doe, omdat ik me er niet zo gauw de tijd voor vrij maak. Maar zo met vrienden is dat toch anders.
Wat doet het ook goed om dan ook samen verschillende dingen te mogen delen. Dat is weer rijk. We missen dat soms toch wel hoor, echte vriendschap vlakbij. En als je vrienden er dan zijn dan is het toch wel iets heel moois.
We zijn ook met elkaar naar de zigeunerkerk geweest in Szekerhid. Een plaatsje 30 km verderop. Maar ja omdat we nu maar 1 auto hebben, moesten we even improviseren. En wat is het dan goed dat zon mikrobus berekend is op vracht vervoer he. Want we stopten alle grote kids in de achterbak, zodat de oudjes met de kleintjes voorin en tussenin konden zitten.
en zo gingen we op naar de kerk. Een auto vol. Maar volop pret. Achterin dikke keet met elkaar. Het was nog knus ook. Ook de meiden uit Spinus gingen mee en wachtte op ons iets verderop. Een maal aangekomen had het groepje grote jongelui wel wat last van hun achterwerk, maar men had het er voor over. En zo gingen we opeens met zijn 16en de kerk binnen. Men vind het daar altijd heel leuk om gasten te krijgen. En vaste prik is dan ook om de gasten te vragen iets te zingen of een getuigenis te geven voor de gemeente. Nu had ik me er al een beetje op voorbereid omdat je deze vraag iedere keer kan verwachten, maar de rest niet eigenlijk. Toch hadden verschillende van de groep de vrijmoedigheid om te zingen voorin de kerk. En men vond het zo mooi dat men na de preek al weer doorgaf graag nog een lied te horen van ons. Dus vlug, vlug nog een lied opgezocht in de opwekkingsbundel die ik in mijn tas had zitten,en aan het einde van de dienst mochten we weer.
De volgende zaterdag toen ze weer met het vliegtuig terug gingen, ben ik en Nathan ook mee geweest met wegbrengen. We waren nu zo gewend aan improviseren dat we voor de jeugd 3 stoelen achterin hadden gezet en de rest gewoon weer zijn plaatsje opzocht. En tja dan is daar altijd weer dat vervelende afscheid als je het zo goed met elkaar heb gehad. maar ja. We konden terug kijken op een fantastische tijd. als afsluiting werden we nog getrakteerd op een etentje met elkaar. en ook dat was heel gezellig.
Wat bij mij wel begon te kriebelen is dat ik tijdens de reis naar het vliegveld.heel erg het verlangen kreeg om in te stappen in het vliegtuig en mee te gaan naar Nederland. Even om het hoekje kijken bij mijn moeder en vader, want mijn vader gaat toch steeds meer en meer achteruit. Wij weten niet hoelang Pa nog krijgt, maar de drie maanden zijn om en de symptomen gaan zich toch steeds meer tonen. En de mails die we krijgen praten wel over achteruitgang. We mogen al blij zijn met deze tijd zo samen. En dat hij zo van alles en iedereen rustig afscheid kan nemen. Als hij had gekozen voor een operatie had hij zo`n heel andere weg ingegaan. Die van operaties, dokters e.d. en was die geleefd. Omdat het verlangen zo sterk was om de situatie van pa en ma te zien had ik van de week best wel eens een keer gekeken op internet of er niet toevallig een goedkoop ticket te boeken was. Maar nee, het werd toch te duur. En ik moest me er gewoon bij neer leggen dat het niet ging. Maar ik had het die afgelopen woensdag wel in Gods handen neergelegd. Zo van: Heer U weet mijn verlangen, als U wilt dat ik nog mijn vader 1 keer in leven zie dan kan U het geven. En ik mocht het naast me neerleggen. Groot was toen mijn verbazing toen ik opeens vrijdagmorgen opeens een mail kreeg van vrienden die gehoord hadden van mijn wens mijn vader te zien, en mijn ticket wilde betalen. Ik stond echt perplex. God gaf mij de gelegenheid om naar Nederland te gaan. Dit was zo mooi. Nou ja en dan gaat alles heel snel, want dan vond ik het ook leuk om ma ook extra te verrassen en opeens net voor moederdag voor haar neus te staan. Dus wilde ik de volgende dag al weg ook. Even regelen, maar oké. Het is gelukt. En ik mocht gaan. En weer stond ik opeens op dat vliegveld waar ik net een week van tevoren onze vrienden had weggebracht. En wat mochten we een paar mooie dagen hebben. Ik was er maar 2 dagen eigenlijk. Ik kwam zaterdagavond 9 uur aan bij mijn ouders en dinsdagmorgen 3 uur vertrok ik weer bij mijn zus Herma vandaan waar ik die dagen heb geslapen. Mijn ouders wisten totaal niet dat ik kwam, dus groot was de verrassing voor ma en pa dat ik opeens voor hun neus stond. Ze hebben de 1e nachts er niet goed door geslapen, zo mooi vonden ze het.
Op de dagen ben ik dan ook bij mijn ouders geweest en in de avonden bij mijn zusje. Op zondag kreeg ik met mijn zusje samen zelfs nog een moederdagontbijt van mijn zoon Erwin die ook bij Herma sliep en mijn zwager en neefje. En ook nog de nieuwste opwekkings-cd en een doosje bonbons. Het was ondanks alles nog een beetje feest ook. Wijzelf doen eigenlijk nooit aan moederdag, maar ik vond het nu best leuk. (hier de 2 moeders die naar beneden kwamen)
2e pinksterdag vroeg ik pa nog of hij het misschien leuk vond om nog een stukje te gaan rijden. Hij zit anders alleen maar in zijn stoel, en ik vind het niet erg om in zijn auto te rijden. Nu dat wilde hij wel. En aan ma maakte hij toch duidelijk dat hij graag naar Maarssen wilde naar het tuincentrum. Ook mijn zus Herma wilde graag mee, en zo zijn we met rolstoel met zijn vieren naar Maarssen gereden via de mooie route langs de vecht. Nu en daar was ik al in geen jaren meer geweest. Maar als je dat dan ziet dan zie toch wel weer hoe mooi ook Nederland is. En later zijn we via de plassen terug gereden. Het was heel mooi. Al kan je dan wel zien hoor dat we in een rijk gebied van Nederland zijn hoor, want de ene luxe auto, cabriolet, boot en motors kwamen voorbij rijden of varen. Zo`n heel verschillende wereld dan hier toch hoor. Op die momenten verlang ik gek genoeg misschien ook dan weer naar Roemenië. hoewel je ook hier de luxe krijgt hoor. Maar daar zitten wij hier niet tussen. Maar afijn we hebben wel genoten met elkaar in het tuincentrum.
En pa gaf daar nog goed te kennen welk bloemetje hij mooi vond of niet. Maar ja dit is altijd zijn wereld geweest he.
Toch kwam aan dit bezoek ook weer een eind. En moesten we ook hier weer afscheid nemen. En hoe gek misschien, maar ik ervaar bij iedere keer afscheid nemen van pa steeds weer een stukje loslaten. En daarom was het nu weer zo goed om er even geweest te zijn.
Lieve mensen nogmaals bedankt voor deze mogelijkheid. Het betekende heel veel voor me.
Een mooier geschenk was er echt niet.
Verder gaat Nathan naar school, en speelt hij lekker na school met zijn vriendjes. Miki, richie, patty en tamas zijn nog steeds zijn favoriet. En nu zijn broer thuis werkt wil hij nog wel eens bij Domien om het hoekje gaan kijken om hem te helpen. En op zijn manier helpt hij echt leuk mee. Verder houd hij van lego bouwen, computeren, tv kijken en met zijn vrienden spelen.
En nu hij weet dat hij over 3 weken jarig is, is dat ook heel erg belangrijk voor hem.
Dan zie je hier Nathan nog even met een kuikentje. Die kochten we voor het kippenproject en hij wilde er graag even eentje vasthouden. Ons kuikentje met een kuikentje. Zijn ze niet lief??
