free web stats

Dagje ziekenhuis, Nathan in het gips


Ja lieve mensen in plaats van appelflappen te bakken kregen we vandaag een dagje ziekenhuis.Sinds gisteren ligt er hier sneeuw. Feest voor de kinderen, maar ik vind al die gladheid die er bij komt kijken maar niets. En voor Nathan liep dat ook even anders. Hij was onderweg naar Miki zijn vriendje met zijn slee, toen hij opeens uitgleed.

Ja lieve mensen in plaats van appelflappen te bakken kregen we vandaag een dagje ziekenhuis.Sinds gisteren ligt er hier sneeuw. Feest voor de kinderen, maar ik vind al die gladheid die er bij komt kijken maar niets. En voor Nathan liep dat ook even anders. Hij was onderweg naar Miki zijn vriendje met zijn slee, toen hij opeens uitgleed. Domien die net naar Inci ging zag hem opeens zitten huilen op die weg en kwam met hem terug. Aan de manier waarop hij liep zagen we al dat het niet goed zat met zijn hand. En toen we dan ook zijn jas uittrokken schrokken we echt. Zijn pols was niet meer recht maar had een Z-vorm gekregen. En was goed opgezwollen. Op naar het kinderziekenhuis dus. Onderweg biddend dat we toch maar een goede dokter mogen hebben. Er loopt nl een chirurg daar rond die geen dr genoemd mag worden. Maar gelukkig we waren gelijk aan de beurt en we troffen een hele fijne dokter. Die ook engels kon. Na de foto gemaakt te hebben zag de dr ook dat het niet goed zat. Beide botten in de pols waren gebroken en uit de kom. Nathan moest blijven voor een nacht zei hij en over een uurtje zou hij onder verdoving de botten rechttrekken van hem. hij hoopte dat dat lukte. Zo niet, dan zou hij hem moeten opereren.Afwachten dus. We werden naar de afdeling gebracht waar Nathan moest wachten op die ingreep. En wat we toen zagen was een afdeling zo mooi. Dat hadden we nog niet gezien in een ziekenhuis in Roemenie. De gang was prachtig zacht geel geverfd, de kamers waren een beetje in orange en geel, en ook de dekbedhoezen en lakens waren er op aangepast. er hingen zelfs lamellen voor de ramen, ook een mooie donkere orange kleur. zelfs een heuse mooie badkamer afgestemd op kinderen. En toen de assistente kwam kregen we een menselijk woord. Een vernieuwing van een afdeling geeft misschien gelijk ook een positieve omkeer bij personeel. Het werkt natuurlijk ook veel prettiger op zo`n mooie afdeling. En Nathan benaderde ze heel gewoon. Ze begon eerst met uit te leggen wat ze ging doen voordat ze een injectie ging geven. We stonden perplex. Dit hadden we nog niet meegemaakt in een ziekenhuis. En daarom wil ik dat gewoon ook eens even vermelden hier op de site. Mensen, er is hoop. Het kan anders in Roemenie. We zagen en beleefden het. We hadden zelfs een gesprekje met de assistentes van de afdeling. We hadden het goed daar op de afdeling, ondanks Nathans ongelukje.God gaf ons rust rond het ongelukje. Rond half 3 ging Nathan naar de operatiekamer, en om drie uur was hij klaar.Rond half 4 kwam hij weer op de kamer terug. Slaperig. En na een poosje hoorden we de goede uitslag dat het gelukt was met zetten van het bot. En het er goed uitzag naar zijn inziens. Nathan mocht toch vandaag mee naar huis na een uurtje of 3. Om half 6 kwam de dr dan ook nog een keer kijken en toen hij het goed eruit vond zien mochten we na de papieren te hebben gekregen en ondertekend naar huis. Nathan was nog wel heel slaperig, maar vond het ook al best dat hij naar huis mocht. En ik ook. Hij moet woensdag nu terugkomen voor controle en 4 weken in het gips zitten in ieder geval. Maar ondanks alles zijn we toch dankbaar dat hij niet geopereerd moet worden. In het gesprek met de zuster dat we hadden bleek ook dat alleen nog deze afeling er zo uitzag. Ze zijn nu ook bezig met andere afdelingen opknappen. Ik wilde deze dag ook even vermelden, want als het niet goed is schrijven we het vaak,maar nu mochten we het eens van een andere kant zien. Het kan dus wel in Roemenie.