Drukke tijd... en Overlijden van 2 jonge mannen
22/11/09 11:32 Opgeslagen in: Hulpverlening
T`is al weer een maandje geleden dat we wat op de site zette. Dus tijd om weer wat dingen te laten meebeleven via fotos en tekst. Voor de altijd terug kerende dingen zal ik nu even alleen wat meer foto`s geven dan tekst. Dit ook omdat ik met mijn rechterhand in het gips zit en nu niet zo heel makkelijk type. ( k`viel een week geleden over mijn eigen voeten s`nachts en boem daar lag clara. Het is zwaar verrekt en moet in ieder geval 10 dagen in het gips. A.s. dinsdag zullen we zien of het er af mag blijven.)Maar daarom nu even van het eten koken en kinder en jeugdclubs even wat foto`s en een klein beetje tekst.
T`is al weer een maandje geleden dat we wat op de site zette. Dus tijd om weer wat dingen te laten meebeleven via fotos en tekst. Voor de altijd terug kerende dingen zal ik nu even alleen wat meer foto`s geven dan tekst. Dit ook omdat ik met mijn rechterhand in het gips zit en nu niet zo heel makkelijk type. ( k`viel een week geleden over mijn eigen voeten s`nachts en boem daar lag clara. Het is zwaar verrekt en moet in ieder geval 10 dagen in het gips. A.s. dinsdag zullen we zien of het er af mag blijven.)Maar daarom nu even van het eten koken en kinder en jeugdclubs even wat foto`s en een klein beetje tekst.
Overlijden van 2 best nog jonge mannen….
In de afgelopen maand hadden we 2x een begrafenis bij te staan. 1 van een heel arm gezin in Sintimre het buurdorp dat bij Salard hoort. Een jonge vader van 42 kwam van zijn werk, liep naar huis en stortte vlakbij huis zo neer op straat en hij was overleden. Hij was niet ziek of zo, maar hij kreeg hartstilstand. We hebben dit gezin geholpen door een doodskist te kopen, en de man die voor onderzoek naar het mortuarium moest, op te halen in Oradea en toen weer thuis te brengen bij zijn kleine gezinnetje.(van dit zijn de fotos)
Een andere man(52) met longkanker waarvoor we altijd al medicijnen uitkochten en zijn vrouw geregeld aan de deur komt voor iets overleed toch nog wel plotseling in Oradea. Dit gezinnetje woont normaal hier tegenover het Kamav tut-huis, maar doordat hun plafon naar beneden was gekomen een poosje geleden woonde ze nu voor tijdelijk bij familie van hen in oradea. Ik had ervan gehoord dat ze even bij familie woonde. Maar groot was dan ook de klap toen opeens zijn vrouwtje(die trouwens ook zo ziek is) voor onze deur stond met de mededeling dat haar man gestorven was en of we konden helpen. Nu dat wilde ik wel, zij het niet dat ik nu niet kan rijden omdat ik in het gips zit. Dus ja hoe te doen, want rene is ook giga druk met heel veel voorbereidingen voor een aankomende groep mensen die het kamavtuthuis gaan aftimmeren e.d. je bent hier nl best een goed gedeelte van de dag mee kwijt, en als het niet anders kon dan wilde hij het wel doen. Maar toen kreeg ik opeens het idee om de man te bellen waar ik altijd de kisten koop in het dorp Biharia. Ik vroeg hem of hij misschien niet deze man op wilde halen en naar Salard brengen. Nu dat wilde hij wel. Dus toen ik even later met rene voor andere dingen naar Oradea moest heb ik daar een kist gekocht en uitgelegd waar die vrouw nu woont en waar de kist heen moest. En ik dacht rustig verder te gaan met mijn werk met rene.
we waren bijna thuis rond half 6 die avond van oradea, toen marjon al belde van het clara kati zit hier en ze wil met je praten. Nu we kwamen thuis, en wat we toen hoorde slaat weer alles van al de vele dingen die ik met begrafenissen mee heb gemaakt. Wat bleek? De man die de kist thuis zal brengen had mij al wel mobiel opgebeld onderweg dat de kist in de auto stond en hij nu onderweg was naar Salard. Maar vroeg hij wel; waar precies moet hij wezen. Nu dat had ik bij de baas van deze man op de achterkant van het papier uitgetekend, dus dat zei ik hem. Familie van de man kwam later de lijkauto achterna. Maar ja de chauffeur van de lijkauto kon het toch niet vinden, en wilde misschien wel gauw thuis zijn bij zijn vrouw, want wat doet deze meneer. Hij rijd met zijn auto naar de reformatorische begraafplaats hier, zet de kist uit de auto onder het afdakje van de kapel en gaat weg. De kist zo achterlatend. En daar stond dan die kist!!!!!
Dus nu kwam dat vrouwtje naar mij toe van wat nu??? De kist met haar man staat daar in het donker en ze wist niet meer wat te doen, want daar blijven staan kon natuurlijk niet. Je moet er niet aan denken dat er in het donker iemand daar komt en opeens die kist ziet staan. En dan heb je ook nog alle loslopende honden die daar lopen. Nee, die kist moest daar weg. Ik had ondertussen ook Anti even gebeld, de hoofd van de zigeunerbevolking hier waar ik veel samen mee werk in dit gevallen, en legde hen de situatie uit. Hij kwam gelijk. En van hem hoorde ik ook dat de kist geeneens in haar oude huisje kon, want dat was echt te slecht geworden. Maar ja dat wist ik niet. Ik was er niet geweest sinds een poos. En dacht dat dit nog wel kon die kist erin.zo klonk het wel van zijn vrouw. Normaal kom je natuurlijk naar de huisjes toe en dan zie je wel hoe of wat, maar doordat ik nu niet kan rijden loopt zoiets even heel anders. En denk je een goede oplossing te hebben. Nou niet dus. Dit doe ik niet meer. Maar afijn hoe nu te doen? Toen is rene toch met kati de vrouw en anti op pad gegaan en zijn naar katholieke kapelbeheerder gegaan en hebben hem gevraagd of de man daar in de kapel kon staan. De overleden man was nl katholiek. Nu dat kon, men kreeg de sleutel en men kon de kist op gaan halen. Die hebben ze samen met nog ander hulp die ondertussen gekomen was weer naar het katholieke kapelletje gebracht. en daar heeft die gestaan tot de begrafenis.Maar mensen wat een gedoe. We hebben al een hoop meegemaakt, maar dit!!! Zomaar de kist achterlaten. Nee dat gaat echt te ver. Toen anti ook bij ons was heeft hij ook die baas van de kistenwinkel opgebeld en hem even in goed Hongaars toegesproken dat dit natuurlijk niet kan. En als ik er straks kom dan zal ik het er ook nog wel over hebben, dat dit geen stijl is.
Ja zo maak je weer wat mee zullen we maar zeggen. Maar o wat vond ik dit erg voor het arme vrouwtje. Ze is zelf al zo vel over been, heel ziek, een klein kind van 4 en dan dit allemaal nog moeten verwerken er extra bij. Dat kon ze echt niet aan. Gelukkig is het toch allemaal goed gekomen, maar ja, ik heb er wel van geleerd dat ik deze dingen niet zomaar meer uit handen ga geven, omdat je denkt dat het dan wel goed gebeurd. Nu niet dus.
Wel wilde ik nog naar zijn begrafenis gaan. En anti had ook gevraagd of we kati op wilde halen zijn vrouw. Dat moest om half 3. rene was er voor terug gekomen van het werk, en haalde ons op.(ook abi en katika wilde mee) maar toen we voor het huisje stonden waar kati even was en haar wilde meenemen kwam er een familielid naar buiten die zei dat de pastoor, die uit Oradea moet komen, net had gebeld dat hij pas om half 4 kon komen. Dus het duurde nog een uurtje. Nou toen zijn we maar eer naar huis gegaan. En rene weer aan het werk. Later hoorde ik van anderen dat de pastoor er pas om 4 uur was. En rene die net langs het huis reed waar die kati was heeft hen toen toch nog weggebracht naar de begraafplaats.het kan allemaal hier. Men wacht gewoon totdat de dominee er is en dan begin je pas. Of in dit geval de pastoor.
Overlijden van 2 best nog jonge mannen….
In de afgelopen maand hadden we 2x een begrafenis bij te staan. 1 van een heel arm gezin in Sintimre het buurdorp dat bij Salard hoort. Een jonge vader van 42 kwam van zijn werk, liep naar huis en stortte vlakbij huis zo neer op straat en hij was overleden. Hij was niet ziek of zo, maar hij kreeg hartstilstand. We hebben dit gezin geholpen door een doodskist te kopen, en de man die voor onderzoek naar het mortuarium moest, op te halen in Oradea en toen weer thuis te brengen bij zijn kleine gezinnetje.(van dit zijn de fotos)
Een andere man(52) met longkanker waarvoor we altijd al medicijnen uitkochten en zijn vrouw geregeld aan de deur komt voor iets overleed toch nog wel plotseling in Oradea. Dit gezinnetje woont normaal hier tegenover het Kamav tut-huis, maar doordat hun plafon naar beneden was gekomen een poosje geleden woonde ze nu voor tijdelijk bij familie van hen in oradea. Ik had ervan gehoord dat ze even bij familie woonde. Maar groot was dan ook de klap toen opeens zijn vrouwtje(die trouwens ook zo ziek is) voor onze deur stond met de mededeling dat haar man gestorven was en of we konden helpen. Nu dat wilde ik wel, zij het niet dat ik nu niet kan rijden omdat ik in het gips zit. Dus ja hoe te doen, want rene is ook giga druk met heel veel voorbereidingen voor een aankomende groep mensen die het kamavtuthuis gaan aftimmeren e.d. je bent hier nl best een goed gedeelte van de dag mee kwijt, en als het niet anders kon dan wilde hij het wel doen. Maar toen kreeg ik opeens het idee om de man te bellen waar ik altijd de kisten koop in het dorp Biharia. Ik vroeg hem of hij misschien niet deze man op wilde halen en naar Salard brengen. Nu dat wilde hij wel. Dus toen ik even later met rene voor andere dingen naar Oradea moest heb ik daar een kist gekocht en uitgelegd waar die vrouw nu woont en waar de kist heen moest. En ik dacht rustig verder te gaan met mijn werk met rene.
we waren bijna thuis rond half 6 die avond van oradea, toen marjon al belde van het clara kati zit hier en ze wil met je praten. Nu we kwamen thuis, en wat we toen hoorde slaat weer alles van al de vele dingen die ik met begrafenissen mee heb gemaakt. Wat bleek? De man die de kist thuis zal brengen had mij al wel mobiel opgebeld onderweg dat de kist in de auto stond en hij nu onderweg was naar Salard. Maar vroeg hij wel; waar precies moet hij wezen. Nu dat had ik bij de baas van deze man op de achterkant van het papier uitgetekend, dus dat zei ik hem. Familie van de man kwam later de lijkauto achterna. Maar ja de chauffeur van de lijkauto kon het toch niet vinden, en wilde misschien wel gauw thuis zijn bij zijn vrouw, want wat doet deze meneer. Hij rijd met zijn auto naar de reformatorische begraafplaats hier, zet de kist uit de auto onder het afdakje van de kapel en gaat weg. De kist zo achterlatend. En daar stond dan die kist!!!!!
Dus nu kwam dat vrouwtje naar mij toe van wat nu??? De kist met haar man staat daar in het donker en ze wist niet meer wat te doen, want daar blijven staan kon natuurlijk niet. Je moet er niet aan denken dat er in het donker iemand daar komt en opeens die kist ziet staan. En dan heb je ook nog alle loslopende honden die daar lopen. Nee, die kist moest daar weg. Ik had ondertussen ook Anti even gebeld, de hoofd van de zigeunerbevolking hier waar ik veel samen mee werk in dit gevallen, en legde hen de situatie uit. Hij kwam gelijk. En van hem hoorde ik ook dat de kist geeneens in haar oude huisje kon, want dat was echt te slecht geworden. Maar ja dat wist ik niet. Ik was er niet geweest sinds een poos. En dacht dat dit nog wel kon die kist erin.zo klonk het wel van zijn vrouw. Normaal kom je natuurlijk naar de huisjes toe en dan zie je wel hoe of wat, maar doordat ik nu niet kan rijden loopt zoiets even heel anders. En denk je een goede oplossing te hebben. Nou niet dus. Dit doe ik niet meer. Maar afijn hoe nu te doen? Toen is rene toch met kati de vrouw en anti op pad gegaan en zijn naar katholieke kapelbeheerder gegaan en hebben hem gevraagd of de man daar in de kapel kon staan. De overleden man was nl katholiek. Nu dat kon, men kreeg de sleutel en men kon de kist op gaan halen. Die hebben ze samen met nog ander hulp die ondertussen gekomen was weer naar het katholieke kapelletje gebracht. en daar heeft die gestaan tot de begrafenis.Maar mensen wat een gedoe. We hebben al een hoop meegemaakt, maar dit!!! Zomaar de kist achterlaten. Nee dat gaat echt te ver. Toen anti ook bij ons was heeft hij ook die baas van de kistenwinkel opgebeld en hem even in goed Hongaars toegesproken dat dit natuurlijk niet kan. En als ik er straks kom dan zal ik het er ook nog wel over hebben, dat dit geen stijl is.
Ja zo maak je weer wat mee zullen we maar zeggen. Maar o wat vond ik dit erg voor het arme vrouwtje. Ze is zelf al zo vel over been, heel ziek, een klein kind van 4 en dan dit allemaal nog moeten verwerken er extra bij. Dat kon ze echt niet aan. Gelukkig is het toch allemaal goed gekomen, maar ja, ik heb er wel van geleerd dat ik deze dingen niet zomaar meer uit handen ga geven, omdat je denkt dat het dan wel goed gebeurd. Nu niet dus.
Wel wilde ik nog naar zijn begrafenis gaan. En anti had ook gevraagd of we kati op wilde halen zijn vrouw. Dat moest om half 3. rene was er voor terug gekomen van het werk, en haalde ons op.(ook abi en katika wilde mee) maar toen we voor het huisje stonden waar kati even was en haar wilde meenemen kwam er een familielid naar buiten die zei dat de pastoor, die uit Oradea moet komen, net had gebeld dat hij pas om half 4 kon komen. Dus het duurde nog een uurtje. Nou toen zijn we maar eer naar huis gegaan. En rene weer aan het werk. Later hoorde ik van anderen dat de pastoor er pas om 4 uur was. En rene die net langs het huis reed waar die kati was heeft hen toen toch nog weggebracht naar de begraafplaats.het kan allemaal hier. Men wacht gewoon totdat de dominee er is en dan begin je pas. Of in dit geval de pastoor.