Ik kreeg al van verschillende mensen smsjes of mails met de vraag hoe het met mijn moeder was gegaan. dus bij deze wil ik gewoon even wat op de site zetten. Als eerste wil ik iedereen bedanken voor het medeleven naar ons toe. en ook voor alle gebeden die men gebeden heeft. Ik begreep van mijn zussen dat pa en ma zich echt gedragen voelen door het gebed wat er voor hen is. en ik wil u vragen om er mee door te gaan hoor.
Ze zijn dus maandagmorgen rond 8 begonnen met opereren en rond 11 uur was de operatie klaar. even later werd mijn vader thuis gebeld dar de operatie klaar was. hij kreeg ook te horen dat de chirurg tevreden was over de operatie. ze hadden gelukkig geen rib hoeven te breken, en hadden het gezwel in zijn geheel weg kunnen halen. het gezwel was ingekapseld, wat de dr positief vind. De nier is naar het laboratorium gebracht voor onderzoek en volgende week dinsdag horen ze de uitslag daarvan. na de operatie begon een lang wachten voor de familie. want de dokter zou een sein geven als ma van de uitslaapkamer zou komen.maar het wachtte duurde en duurde. pa, Gert en Herma zaten bij pa thuis te wachten op dat telefoontje. maar pas smiddags na 5 uur kwam dat telefoontje. Ma nam gewoon de tijd om lekker bij te komen. Na dat telefoontje zijn ze gauw gegaan. En toen ze op de medi-care aankwamen waar ma nu op lag, vonden ze een ma die wel veel pijn had,maar toch ook helder was. ze begon op een gegeven moment over prinsjesdag en zat zelfs in over de buurman op zaal. nu dat is het laatste waar ik na een operatie aan zou denken hoor. maar het getuigde van terugkrabbelen. en daar waren we als familie alleen maar blij om. we weten dat ze er nog lang niet is, maar om dit gelijk na zo`n zware operatie te vinden was een hele opluchting. het geeft hoop.
Ze is nu ondertussen weer van de medicare af en ligt heerlijk in een 1 persoons zaaltje. Wel naast de dokterspost, dat vind ze soms wat minder, want alles hoor je natuurlijk. Maar als het te gek word vraagt ze of de deur dicht mag.
In het begin had ze wel 10 slangetjes aan haar lijf. Voor alles wat, maar nu zijn al de meeste weg. Ze heeft wel doorlopend pijn, maar volgens ma is het te dragen tot nu. De dr die deze opmerking hoorde zei wel tegen haar en pa, dat dat wel te danken is aan het kastje met die toedieningsknop. Al probeert ze die zo min mogelijk te gebruiken zei ze.Als die straks wegvalt dan schijnt er meer pijn te komen. Ik mocht haar gisterenavond even aan de lijn hebben. Dat was even heel fijn. Al klonk ze zwakjes, het was goed even haar stem te horen.
En nog fijner is dat ik a.s maandag toch zelf even naar NL mag gaan. Voor een weekje. De familie zei ook; kom gewoon even dat is goed voor je. En van sommige mensen mocht ik toezegging krijgen in het meebetalen van de ticket. Dat is toch fijn, ondanks dat je daar toch weer verlegen mee bent.. Dus heb ik hier alles bij elkaar gedaan en van dat de tickets geboekt. Zo kort van te voren zijn tickets nu eenmaal vele malen duurder. En ook Erwin die ook weer naar NL gaat om daar even te werken heeft een gedeelte meebetaald van zijn verse verdiende geld.. Het ging allemaal precies. Nu in nl hoef ik geen vakantie te vieren, want ik verblijf bij mijn ouders op zolder. Als ma misschien volgende week thuis mag komen kan ik daar lekker even meehelpen. Ze staan zoveel klaar voor ons hier met alles, nu mag ik het een keertje terug doen naar hen toe.Even de rest van de broers en zussen verlichten van steeds paraat moeten staan. En ik kan pa rijden naar het ziekenhuis toe. Het doet me best wat om het hier allemaal achter te laten, maar Eniko en Inci zullen voor Nathan zorgen als Rene druk is. Ik moet nu gewoon dat weer overgeven. Het is het een of het ander. En nu met deze mogelijkheid wil ik gewoon even gaan, en bij ma kijken. Ik vertrek dus de 24e en 2 oktober gaat mijn vliegtuig weer terug.
Ik zal dus volgende week niet wat op de site zetten hoor.

Ik wil jullie vragen om te blijven bidden voor mijn ouders en allen die er om heen staan. Het geeft ze heel veel kracht. Ze voelen zich echt gedragen hierdoor.