Nathan valt in glas maar 't weekend-uitje was zo mooi....

Ja het was even schrikken toen ik de telefoon oppakte en Domien hoorde roepen dat ik heel gauw moest komen omdat Nathan in glas gevallen was. Op de achtergrond hoorde ik hem huilen, krijzen. Het was net op de laatste dag van het fundament storten. (zie nieuws hiervoor) We hadden gegeten en we zouden net met zijn allen weer naar het terrein gaan om te werken. Ik had mijn oude kloffie aan en Nathan was al vooruit gegaan aar Domiens huis. Hij vond het allemaal maar wat mooi. En zodoende liep hij daar bij Domien voor. Daar waren ze net ook bezig met een voetgangerspaadje ophogen. En hoe het ook gebeurt is, meneertje gleed uit en viel precies met zijn hand in een stuk glas. precies op zijn duimpalm zat toen een goeie snee, die bloede als een rund. Dit werd wel dokterswerk. dus op naar de dokter hier op dorp, maar die kon ook niet meer doen dan de wond een beetje schoon te maken en ons door te sturen naar het kinderziekenhuis.

Ja het was even schrikken toen ik de telefoon oppakte en Domien hoorde roepen dat ik heel gauw moest komen omdat Nathan in glas gevallen was. op de achtergrond hoorde ik hem huilen, krijzen. Het was net op de laatste dag van het fundament storten. (zie nieuws hiervoor) We hadden gelunched en we zouden net met zijn allen weer naar het terrein gaan om te werken. ik had mijn oude kloffie aan en Nathan was al vooruit gegaan aar Domiens huis. hij vond het allemaal maar wat mooi. en zodoende liep hij daar bij Domien voor. daar waren ze net ook bezig met een voetgangerspaadje ophogen. en hoe het ook gebeurt is, meneertje gleed uit en viel precies met zijn hand in een stuk glas. precies op zijn duimpalm zat toen een goeie snee, die bloede als een rund. dit werd wel dokterswerk. dus op naar de dokter hier op dorp, maar die kon ook niet meer doen dan de wond een beetje schoon te maken en ons door te sturen naar het kinderziekenhuis. Abi en inci gingen mee voor vertaling mochten we een Roemeense dokter krijgen. en tegen 3 uur was ik dan in het ziekenhuis. er waren nog veel meer wachtenden voor ons, dat werd dus wachten. en nu vind ik dat niet erg hoor, als we maar goeie en lieve dokters zouden krijgen. want o er lopen daar zulke ''lekkere'' dokters rond. we hadden nog de pelicaan-kliniek gebeld maar die had op dat moment geen chirurgie in praktijk. dus er zat niets anders op dan te wachten. en ook nog zo heerlijk mensen voor zien gaan die net even brutaler zijn of toevallig een van de assistentes of doktoren kennen en zo voordringen. o dan word je niet echt vrolijk. maar afijn, toen we dan eindelijk aan de beurt waren mochten we naar binnen en kwamen we in een stroom van doktersbehandelingen die we niet echt leuk vonden. Arme Nathan. Hij was al erg van streek en is al zo bang voor injecties e.d. en nu trof die dus net een ploeg doktoren en assistentes waarvan ik niet weet waarom die in het kinderziekenhuis werken. we waren dus binnen geroepen en na de eerste vragen moesten we even plaats nemen omdat ze in de behandelkamer nog met een ander kindje bezig waren. nu en van die behandeling werd ik al niet vrolijk. ik keek er met mijn hoofd precies op en abi ook, en dacht al het mijne ervan. wat werd dat kind afgesnauwd en zijn moeder ook. het arme kind had denk ik zijn nagel van zijn grote teen en de dokter haalde het verband eraf en moest er wat vlees vanaf snijden. nu moet ik er al niet aan denken, laat staan een kind. dus het begon te huilen. En ook al zei zijn moeder tegen de dokter dat hij voorzichtig moest doen. maar niks hoor, meneer de dokter ging gewoon door.en snauwde en soms schreeuwde moeder en kind uit.ik maakte mijn borst al nat, en zie al tegen abi van; wat ik ook zeg tegen je om te vertalen; vertaal het hoor, want ik wist net of ik me in zou kunnen houden met deze dokter voor ogen. en als klap op de vuurpijl ging ook de moeder nog onderuit toen haar kind zowat klaar was. de dokter was net weg gelopen en de assistent kon haar nog net opvangen. die werd ook nog boos toen ze zag dat ze zou flauw vallen. waarom doe je dit vroeg ze? nou ja, voor de lol natuurlijk. maar oke. zij waren klaar en ....jippie (ahum) .....wij mochten komen.

Nathan die er natuurijk wel het een en ander al van had meegekregen moest op de behandel tafel gaan liggen. en ik en abi stonden ernaast. nathan was al de hele tijd bang dat hij een injectie zou krijgen en nu ook. Dus ontspannen liggen was er al niet bij voor hem. en hij vroeg dan ook steeds: gaan ze niet prikken? maar ja ik kon hem niets beloven, alleen dat ik alles in de gaten zou houden voor hem en desnoods de dokter zou uitfoeteren als het moest. Maar joh, daar hadden we zowat geen tijd voor. want wat er toen gebeurde ging allemaal zo snel. voordat ik wist wat er gebeurde kwam meneer de dokter weer binnenlopen, gebood zijn assistente de materialen die hij nodig had en begon opeens als een gek aan nathans arm te trekken. nathan lag op zijn rug op het bed, en hij trok nathans hand in een ommezwaai naar achteren, gebood de assistente en een ander hulp de hand vast te houden en wilde gaan prikken bij de snee van nathan. nou ja toen was het met nathan gedaan natuurlijk. helemaal in paniek. en wat ik ook naar die dokter schreeuwde van; stop even dit kan toch zo niet, dit kind is in paniek, nee hoor, meneer de dokter wilde gewoon doorgaan. maar Nathan was te overstuur, hij kon niets doen. en in alle commotie en vast houden van de hand was er in mum van tijd een plas bloed aan de zijkant van nathans hoofd ontstaan vanuit de wond aan de hand die er naast gehouden werd, dat was niet weinig.


Toen meneer de dokter dat zag, besloot hij in 1 adem dat nathan dan maar naar boven moest naar de afdeling en onder narcose geopereerd moest worden en weg was die weer. want dit kon niet volgens hem. nee volgens mij ook niet. man wat was ik boos in mezelf. wat een dokter. dat dit echt mag werken met kinderen. totaal geen greintje meeleven met het kind. dus opeens stonden we weer bij de zuster voor de papieren en werden er opeens opnamepapieren gemaakt. Maar aan een kant vond ik het niet erg ook, want deze dokter had nog geeneens gekeken naar de wond of er misschien nog glas of zo inzat. en ik had zoiets van, laten ze maar onder narcose rustig zijn hand schoonmaken en hechten. alleen weer hopend op een wonderdokter die wel hart heeft voor kinderen. we werden dus later weggebracht door de gipsman naar de afdeling waar hij zou geopereerd worden. en daar kwamen we op een hele mooie afdeling terecht die net verbouwd was. al was het net wel bijna wisseling van de wacht. en dat merkte we in het verplegend personeel. wat waren ze onvriendelijk. hadden duidelijk geen zin meer in nog een patientje opnemen. en hoopte misschien ook nog op wat geld in hun schortzak. nu echt niet.
maar afijn toen de groep gewisseld was kwam er echt een aardig zustertje opdagen. die kon ook hongaars en stelde hem echt gerust. op een gegeven moment kwam ook de man van de verdoving binnen om te kijken hoe of wat en even later ook de dokter die hem zou opereren. deze man kon gelukkig ook engels en wat hongaarse woorden en dat was voor nathan en mij gerustellend. op een gegeven moment werd nathan geroepen en moest hij op de behandeltafel op de afdeling gaan liggen. en daar kwam meneer de annesestist weer aan. een jonge man, die gelukkig heel goed met nathan omging. hij maakte grapjes over de injecties en slangetjes die nathen nu zou krijgen e.d, en je zag nathan minder gespannen worden. en toen dan ook de naald er in moest was het grootste leed al geleden voor nathan voor die er echt erg in kreeg.Hij ging zelfs al lachend op de brancard mee met die annesesist. en nadat ie het narcose-spul gehad had duurde het ook niet lang meer voordat je nathan zag wegzakken. ik mocht meelopen tot de deur van de operatieafdeling en toen moest ik hem laten gaan. inci en abi waren toen net even boodschappen doen, want de dokter had gezegd dat ie misschien wel een nachtje moest blijven en ik had niets bij me van drinken of zo. ik zou dan gebleven zijn bij hem, dat mag als moeder. je slaapt dan wel op hetzelfde bed als het kind, want een stoel kennen ze ook niet op de kamer. dit moment vind ik altijd zo akelig. vooral hier, want hoe komt ie bij, heeft ie wel genoeg narcose gehad e.d. maar na een poosje wachten daar bij die deur kwam de dokter als eerste naar buiten en zei dat het goed was gegaan. en daarna kwam nathan nog in zijn roesje terug. ik ging mee met het bed naar de kamer terug en even later kwamen ook abi en inci binnen gelopen.stiekempjes, want officieel was het bezoekuur al afgelopen. maar ja wij waren zo'n tussendoor geval, en toen men later hen ook zag kneep men ook wel een oogje dicht, en ook omdat ik soms gewoon vertaling nodig had. En even later kwam de dokter met de vraag wanneer ik naar huis wilde met nathan. tja das lekker he, want wie is hier de dokter??en dat zei ik hem ook. als u vind dat ie moet blijven dan blijf ik, zo niet dan ga ik het liefst naar huis. dit ook voor hem omdat hij gewoon genoeg had meegemaakt, maar ook omdat onze vrienden de laatste avond bij ons waren en het ondertussen al half 10 savonds geworden was. dus kozen we voor gewoon lekker naar huis gaan en de volgende morgen vroeg weer op controle komen. we hebben nog even bij mac donalds een milkshake gehaald en papatje, want iedereen had trek gekregen onderhand. ook nathan wilde wel wat. en na dit alles waren we savonds om half 11 weer thuis. papzat van alle indrukken. d hechtingen hebben er in totaal 10 dagen ingezeten, omdat het met 7 dagen nog niet goed dicht was. maar nu is het heel mooi dicht en doet hij van alles weer met zijn hand.ik hoop voorlopig niet meer met hem te hoeven, dit was even genoeg weer.


VOETBAL-LIEFDE OOK IN SALARD.......


ja mensen, het voetbal hebben wij ook een beetje gevolgd met zjn allen. wat we hier gaan kijken was voor ons de leuke wedstrijd Roemenie- Holland.
en dat begint natuurlijk met de volksliederen zingen he. nu ook abigail en domien zongen uit volle borst mee toen de liederen werden afgespeeld. en wat wij natuurlijk heel leuk vonden was dat Holland won van Roemenie.



Alleen abigail was niet zo heel blij met de einduitslag van de wedstrijd zoals u kunt zien.

GOD ZEGENDE ONS MET EEN HEEL MOOI WEEKEND UIT

Domien en Inci waren al naar reghin gegaan met de trein, en waren al vrijdagavond in reghin aangekomen. zij wilde dit heel graag omdat er vrijdagavond altij jeugdavond van de kerk daar is. en ze dit weer graag mee wilde maken.
maar wij als gezinnetje konden niet zo gauw weg, omdat rene nog moest spuiten op het land. en hier pas rond 3 uur weer thuis was. toen was het gauw echt alles inpakken en om 4 uur reden we dan ook weg.
op naar Reghin met de caravan achter de bus. het voelde echt als vakantie. dit hadden we in geen jaren meer gehad en voelde zo goed. we gingen er echt op uit met zijn allen. maar oke daar we al laat waren vertrokken van huis en het heel druk was op de weg, schoten we niet echt op en kwamen we pas rond half 8 net iets voor cluij napoca aan. daar zouden we blijven slapen hadden we onderweg besloten, want zouden we nu nog gaan doorrijden dan zouden we echt heel laat en in het donker gaan aankomen en in het donker nog een tent moeten gaan opzetten. En omdat rene het toch ook best zat was hadden we zoiets van; waarom zullen we niet even een overnachting doen op een hollandse anwb camping net voor Clij Napoca? en dat hebben we tenslotte gedaan. en wat was dat goed geweest bleek de volgende dag, want de weg die we anders in het donker hadden moeten doen was op verschillende plekken opgebroken, en schoot helemaal niet op.


Maar wat hebben we van dit onverwachte camping-avontuurtje genoten met zijn vieren zeg. we voelden ons echt op vakantie. het was nog heel rustig op de camping en we mochten de caravan neerzetten hoe en waar wilden. we hebben alles even op zijn plak gedaan en de tent opgezet waar abigail in zou gaan slapen, daar de caravan voor 3 personen is.


Rene die net het fototoestel in zijn handen had kon dit hele mooie plaatje van abigail schieten toen ze net haar bed uitkwam. voor de koffie niet zeuren hoor zegt die blik.
toen tafeltje dekken en gezellig eten maar met zijn allen. zo mooi en leuk. wat een luxe is toch zo'n caravannetje he.

na het ontbijt gelijk even weer de nodige calorietjes eraf spelen met zoonlief Nathan.
Daarna was het weer inpakken geblazen om verderop te gaan. Reghin was ons volgende doel. daaar kwamen we rond een uur of 2 aan, en mochten de caravan heerlijk achterin de tuin zetten van Ronald en Paulien. Zij wonen in een klein dorpje vlakbij reghin en daaracher hebben ze een paar vakantiehuisjes gebouwd voor de gasten die ze af en toe ontvangen.


Domien en Inci zaten in een van de twee huisjes en wij stonden met de caravan daarvoor en de tent er weer naast. een gezellige boel zo. wat een rust en wat een plekje. heerlijk. hier ziet u ons lekker smorgens ontbijten, en savonds doen we en spelletje met nathan. deze had hij zelf gemaakt op de computer. Hij zei een cijfer of een woord en wij moesten kijken of we die op het papier hadden staan en dan omcirkelen. nu dat gng best goed met zijn allen.

dan zaten we savonds heerlijk buiten toen we opeens deze wolk zagen. hij raakte me. en heb hem dan ook op de foto gezet. want wat zag ik hierin Gods liefde voor ons in. de voorste wolk is donker en de wolk achter die wolk heeft de vorm van een hart. een brandend hart. Het hart van God. en het liet me zien dat ook al is het soms best moeilijk en gaan we door donkere tijden voor ons gevoel, weet dan: achter de wolken schijnt Gods liefde voor jou. Hij is er bij. Zijn liefde is ook in die donkere/moeilijke periode.
ik wil dit graag doorgeven aan jullie.

Dan mochten we weer heerlijk van de zigeunerkerk daar genieten. we kwamen er zo graag toen de jongens daar woonden en studeerden. en het was ook goed om weer oude bekenden terug te zien. God gaf ons ook precies een hele rijke zondag. want in deze dienst was er weer voor het eerst sinds tijden een optreden van de tienergroep met een heel mooie evangelisatiedans/stuk, dan werd de tweeling opgedragen van de ouders van de beste vriend van erwin uit die tijd daar en die we ook goed kennen daar, en ook mochten we fijn met elkaar avondmaal vieren. het mocht zo goed wezen. en tijd maakt dan ook heel niet uit he, de kerk begint daar om 11 uur en om 2 uur waren we klaar.


Dan was abigail ook heel blij, want de oudste dochter van dit nederlandse echtpaar was precies van haar leeftijd en vriendschap met haar was snel gesloten. we hebben haar weinig meer gezien die dagen, want ze gingen overal samen. hier genieten ze heerlijk van water in de tuin. een vijver in spe word met dit warme weer heerlijk gebruikt als zwembad voor de kinderen.
Dan heeft de famlie afgelopen winter een geestelijk gehandicapte oma in huis opgenomen. ze werd verwaarloosd door de mensen die officieel voor haar moesten zorgen. en bij -8 zat sliep ze in een houthok. Ze heet Maria en is een schat van een mens, en wat heeft ze het nu getroffen daar in het gezin. toen we aankwamen zat ze te tekenen,en sprak Roemeens. Maar omdat wij onderling Hongaars spraken zagen we aan haar dat ze dit ook begreep. dus probeerde we het uit bij haar. en ja hoor ze bleek perfect Hongaars te kunnen, mar had het lang niet gebruikt denk ik. helemaal mooi was het toen Inci vroeg hoe ze heette in het Hongaars. ze zei haar naam en toen ze dezelfde achternaam als Inci bleek te hebben was ze helemaal door het dolle heen en werd inci helemaal plat geknuffeld. vanaf dat moment waren Inci en zij vaak samen te vinden. maria leerde me ook weer de blijdschap van het kinderlijk geloof te ontvangen. want toen we zondagmorgen zaten te ontbijten buiten, liep maria nog even gras en onkruid voor het konijntje te plukken, en ondertussen was ze zo blij op haar manier. heerlijk. Al zingend kon de hele buurt meegeniet van het feit dat zij zo naar de kerk ging. want ze liep maar te zingen: ik ga zo naar de kerk, ik ga zo naar de kerk. en dan heerlik blij en luid en zonder schroom. en dan dacht ik: als we toch met zijn allen zo naar de kerk mochten gaan als zij, dan zouden de kerken van vandaag er denk ik heel anders uitzien. maria bedankt voor de lessen die jij andere ongemerkt geef.


dan werd er ook onderling geruild van bed en caravan. want op een nacht heeft Rene mij verlaten en heeft met Nathan eens in een tent geslapen. dat was grote pret. En Abi die nu even niet in de tent kon zo met haar nieuwe vriendin Richella in ons bed, en ik ging weer op Nathans bed. allemaal voor de gezelligheid. en het was zo goed. we hadden echt een meiden/vrouwencaravan die nacht. Maar!!!! wat konden die meiden lekker kletsen zeg. het was maar goed dat ik een mp3 speler mee had en ik die lekker op mijn hoofd kon zetten en genieten va muziek, want anders had ik denk ik de hele nacht geklets en gegiechel gehoord. ze hadden heerlijke lol met elkaar.

Hier Rene die even een boekje aan het lezen is. echt vakantiegevoel he.

dit plaatje is onderweg genomen. Nathan had zijn kraan bij zich en wilde zo graag ermee in het zand spelen, maar bij het huisje was geen zand te bekennen.dus toen we een keer op maandagmorgen vanaf Tirgu-Mures kwamen en weer richting huis reden, keken we ook uit naar een hoopje zand langs de kant van de weg. en ja hoor bij een parkeerplaats vonden we een hoopje zand, en meneertje was blij. net naast de auto stond dit karretje. de meneer kwam net terug van het land werken en stond even uit te rusten.


op de laatste avond voor ons zaten we nog even met zijn allen om het kampvuur.een gezellig iets altijd.
en dan kreeg Nathan ook onverwachts deze vakantie iets waar hij al heel lang om bad in zijn gebed. God gaf hem een klein poesje. zo zag hij het zelf ook. toen hij het hoorde was dat ook het eerste wat hij zei; o lieve Heer, dank U wel. hij kon zo af en toe nog echt verdrietig zijn om zijn oude poesjes die allemaal niet meer leefde. en ook de avond voor dat we te horen kregen van een poesje had hij het nog in zijn gebed opgenoemd, en een dag later kwam Inci opeens met de mededeling dat haar vriendin zulke mooie kleine poesjes had. en toen we daar zondag uit genodigd waren om te eten zei ze ook dat we er een mee mochten nemen. nu Nathans geluk was compleet. we hebben hem in dit doosje meegenomen, en onderweg naar huis in een emmer gedaan.en steeds als we stopten van een lepeltje alten drinken. dat ging best. de poes heet: sissy.



de dappere jeugd had het in zijn hoofd gehaald om de laatste nacht niet te slapen maar buiten bij het kampvuur lekker wakker te blijven. tenminste dat wilde ze. Want toen ik rond 4 uur even buiten op de poepdoos moest, zag ik er nog maar 2 van de 3 zitten. ze hadden het echt gezellig met elkaar en ik ben er even een klein uurtje bij gaan zitten. heerlijk. maar later ben ik toch nog eventjes in mijn bedje gekropen ook al werd het al licht buiten. maar toen we om 6 uur buiten kwamen vonden we dit aan. ze waren toch even ingezakt hoor en sliepen samen heerlijk rond het uitgedoofde vuur.
maar oke, we moesten doorgaan, want we zouden vroeg vertrekken weer. het zat er al weer op. zo jammer, want wat hebben we genoten van dit alles. Na 7 jaar hadden we weer eens een heerlijk vakantietje gehad. en wat voor een. God had ons allemaal stuk voor stuk gezegend in deze mini-vakantie. hier mogen we weer een poosje op teren.

ERWIN THUIS VOOR VAKANTIE:

En ja hoor, daar was die dan. We haalden hem met zijn allen op op het vliegveldje van Cluj-Napoca. Dit keer in de nieuwe hal. Hij kwam samen met een Christina, een meisje uit Reghin die ook bij Erwins kost adres woont en nu even naar huis ging. Ook zij werd opgewacht door haar familie en vriendin. toen ze dus geland waren was het dan ook een hele grote reunie eventjes, want Erwin kon de familie ook weer van zijn tijd in Reghin. en bij de auto werden er nog wat dingen uit koffers gehaald en afscheid genomen van hen. daar het heel warm weer was moesten we natuurlijk wel het poesje ook meenemen het vliegveld op. nu daar hadden we wel bekijks mee. de a en de o's waren veel van de partij.


Hier ziet u dat poesebeest zich heerlijk thuis voelt tussen Nathan en mij in. we zaten voorin de auto en de poes ook nadat Erwin er nu bij was. en op schoot of in de nek vond mevrouwtje sissy het allemaal best. en sliep lekker.
dan was het ook heerlijk dat we niet hoefde te koken, want Jolain en Otto hadden al ver van te voren aangegeven van; als Erwin thuis komt kook ik zijn welkoms-maaltijd. en dat heeft ze gedaan hoor. maar omdat we met velen waren hebben we de pannen vanuit het zigeunerdorp in de auto meegenomen en hebben we bij ons thuis gegeten. ze had heerlijke soep als vooraf, dan gevulde koolrolletjes en toen nog een taart na. nu we zaten vol hoor na afloop.


even lekker genieten van koffie en taart.....Eet smakelijk Otto.
en ja dan zijn we ook gelijk thuis ook. Maar o wat was het goed en zijn we dankbaar voor deze gelegenheid.

EVEN AFKOELEN:

Daar het giga warm is de afgelopen tijd wil men graag verkoeling zoeken zo af en toe.Dus toen Erwin vroeg of ik niet even wilde rijden naar het meer hier een dorp verderop, stemde ik toe. Nadat we iedereen die meewilde ingeladen hadden reden we richting water. en daar maakte we dus ook deze mooie plaatjes.
onze 3 musketiers zijn weer compleet. een heerlijk gezicht hoor. we genieten dan ook erg dat Erwin thuis is. daar Nathan net het verband van zijn hand had wilde ik nog niet dat hij in het water ging, maar hij vermaakte zich ook prima net de trekker die hij meenam.




Onze Nathan met de dochter van Otto en Jolain, samen aan de waterkant.




En hier twee vrienden. Otto en Erwin samen na het zwemmen.
zo en met dit eventjes hoop ik dat u weer even een beeld krijg van wat wij hebben beleefd als gezin de afgelopen tijd. een tijd die ondanks de zorgen die we hebben over mijn vader en het bedrijf, toch zo heel goed was. God was met ons.