Jopa komt op voor Erwin, maar moet zelf naar ziekenhuis.
15/09/07 15:46 Opgeslagen in: Hulpverlening
En toen die knul ook dan met dat mes op Erwin en Jopa af kwam was het zijn vriend Jopa die voor hem sprong en zich in de strijd gooide. Nu hieruit volgde weer een gevecht tussen meerdere. En in dat gevecht is Jopa op een hele vervelende manier zo gevallen dat hij net met zijn hoofd op een betonnen traptrede van het huisje viel. En er daardoor een goed groot gat in zijn hoofd zat. Voor meer klik hier
Jopa komt op voor Erwin, maar moet zelf naar ziekenhuis...
Ja mensen, het is maandagavond na 9 uur als opeens de telefoon gaat en ik Erwin aan de lijn krijgt. En die zegt: Mam, waar blijft papa toch want Jopa moet naar het ziekenhuis. Rene had nl niet zo lange tijd daarvoor Erwin net afgezet bij het zigeunerdorp. Hij gaat daar meestal s`avonds heen naar zijn vriend Jopa en blijft daar geregeld slapen, en andersom ook. En omdat Erwin wist dat Rene nog in het dorp of bedrijf zou wezen had hij eerst Rene opgebeld. Maar die liet een beetje op zich wachten, want uitgerekend was Rene net op het land om bij de jongens te kijken die nog aan het aardappelen rooien waren. En die dacht, ik zal gelijk maar naar huis gaan, want het zal wel een klusje worden voor Clara. Vandaar dat het lang duurde voor Erwins begrippen.
Wat was er nu gebeurd. Erwin en Jopa zaten gewoon bij Jopa thuis tv te kijken terwijl ze buiten opeens de woorden hoorde: o hij komt wel een keer naar buiten straks en door hem kan ik niet gaan stelen. Maar niet echt een naam. Toch nieuwsgierig gaan hun ook naar buiten om te kijken wat er aan de hand is. Blijkt de gast die buiten die woorden sprak iemand te zijn die stomdronken is, en al verschillende meubilairstukken kapot heeft geslagen in die bui. Maar deze jonge knul had het in zijn dronken bui ook op Erwin gemunt dit keer.
Want toen hij hem en Jopa zag kwam hij met een mes al zwaaiend op hem af. En schreeuwde tegen hem; omdat jij hier bent kan ik niet uit stelen gaan e.d. en nog vele andere taal die ik hier maar niet zal neerschrijven. Maar met dat anderen zagen dat deze jongen het op Erwin had gemunt begonnen die zich er ook mee te bemoeien in het voordeel van Erwin. Alleen de moeder van die knul deed met hem mee. En toen die knul ook dan met dat mes op Erwin en Jopa af kwam was het zijn vriend Jopa die voor hem sprong en zich in de strijd gooide. Nu hieruit volgde weer een gevecht tussen meerdere. En in dat gevecht is Jopa op een hele vervelende manier zo gevallen dat hij net met zijn hoofd op een betonnen traptrede van het huisje viel. En er daardoor een goed groot gat in zijn hoofd zat.
( jopa van de week hier een keertje.)
Iemand van het zigeunerdorp heeft de politie gebeld en ook die kwam gelijk. Maar zelf die was voor deze dronken gast niet veilig. Die dronken jongen sloeg zelfs de politie in zijn gezicht. Nu dat was geen goeie zet van hem.
Gelukkig bedaarde de boel toch na verloop en toen belde Erwin dus mij op dat we naar de dokter moesten. Nu toen zodra Rene thuis was met de auto, ben ik weer ingestapt en naar het zigeunerdorp gereden. Ik kwam al halverwege de zigeunerweg het vriendenclubje tegen en nadat die ingestapt waren, zijn we naar het ziekenhuis in Oradea gereden. Want ik zag al wel dat deze wond gewoon gehecht moest gaan worden. Het was een goeie jaap. Nu daar begon het wachten en geduld hebben. Want er was net een klein kind binnen gebracht die wat had en dat duurde echt lang. Maar na een anderhalf uur wachten denk ik werd Jopa uiteindelijk in de behandelkamer geroepen. En werd zijn wond verzorgd en gehecht. Hij had er natuurlijk goeie pijn aan. En was op de terugweg duidelijk minder aanspreekbaar dan op de heenweg. Maar ja toen zat iedereen nog vol van alles wat er was gebeurd en dat werd steeds herhaald en opnieuw beleefd. Het is ook niet niets. Het had ook anders gekend. En dat besefte Jopa pas ook later. Hij had ook een gedeelte van dat mes in zich kunnen hebben of nog erger gevallen zijn. Erwin heeft toen ook tegen hem gezegd toen ze het er samen over hadden; God heeft vast nog een plan met jou. Nu dat dacht hij ook wel.In de auto terug vroeg hij of ik niet boos was om dit alles. En ik vroeg;ik boos? Waarom? Nu omdat Erwin bedreigd was en dergelijke. Ik zei nee tuurlijk niet. Ik ben juist trots op je. Want jij hebt, hoewel ik jou ook voor geen god zou willen missen wel jouw leven even voor dat van Erwin gegooid. Jij bent een echte vriend. Nu daar was hij blij om dat te horen. Verschillende uit het zigeunerdorp waren ook al bang dat we gelijk niets meer zouden doen voor de bevolking omdat iemand Erwin wilde aanvallen.Ze zijn daar altijd zo bang voor he gelijk. Nu dat heb Erwin gelijk al duidelijk gemaakt hoor, dat dat gewoon niet het geval is. Kijk ik denk dat dit hele geval een gevolg is van het geen van het weekend bij Rene zijn bedrijf heeft afgespeeld. De politie heeft nl verleden week 3 dieven gepakt die steeds op ons aardappelveld aan het stelen waren
(rene zijn aardappelen maar dan bij de schuur)
. En ze hebben ook bekend. Het was er 1 uit het nieuwe zigeunerdorp en 2 die bij het eerste straatje wonen. Maar ook deze jongen schijnt af en toe mee te zijn gegaan. En voelde zich nu niet lekker als hij Erwin daar zag lopen. Dat herinnerde hem denk ik aan het feit dat hij niet meer op pad kon gaan omdat die andere 3 een goede boete hebben gekregen. Dat zei hij steeds:omdat jij hier ben kan ik niet weg nu. We zouden niet weten waarom niet, want Erwin zit ook vaak binnen in de huizen en hoe kan hij zien of hij weggaat en waar iemand naartoe gaat. En dat leidde tot deze uitbarsting. Jopa knapt wel op al heeft die nog wel wat hoofdpijn hoor. Hij moet maandag voor de hechtingen eruit te halen. Ik zal gelijk dan maar ook even vertellen van die diefstal. Want we kunnen om de een of andere manier niet meer op de agrimanasite komen. Dus doe ik nu op deze site ook maar een beetje de dingen van Rene erbij. En dit loopt weer in het vorige overeen.
Verleden week vrijdag staat opeens de nieuwe politieman hier voor de poort bij ons thuis. En wij vroegen ons al af van, ???wat zou er wezen? Maar hij kwam vertellen dat hij de aardappeldieven had gepakt met 14 grote zakken aardappelen. En hij vroeg of en hoe we ze wilde aangeven. Nu aangeven wilde we ze wel natuurlijk want als je dat niet doet dan denken anderen ook van: o ze geven ons toch niet aan. We kunnen ons gang wel gaan. We konden ze ook nog bij de rechtbank aangeven, maar dat hebben we niet gedaan. Deze boete is al genoeg.en dat zei de politie ook. Dit vergrijp is niet zo`n groot iets dat je het helemaal bij de rechtbank brengt. Geef ze de boete en klaar. De politie stelde voor dat hij alle papieren en dergelijke in orde zou maken en de volgende dag als de mannen weer op het politiebureau waren geweest weer terug zou komen bij ons voor de afhandeling ervan.nu we waren verrast wat een service.we hebben nu echt een menselijke politieman in het dorp. Dit deed even aan NL denken. Met de andere was gewoon niet te praten al, je moest maar luisteren, want zij waren de polities. Nu deze liet zelfs zijn sirene horen toen Nathan aan hem vroeg wat dat voor een knopje was.en de volgende keren ook.
En met de boete die ze gekregen hebben zit ook de schrik er dus bij sommige in. Maar bij sommige ook niet, want toen de politie hier donderdagavond weer even was voor Nog een krabbeltje zei hij dat hij nu weer de volgende had gepakt, maar nu met maÔs.
Weet je, ik kan soms mensen snappen als ze honger hebben en je zal maar je kinderen geen eten kunnen geven. Wat zal ik doen??? ik ben gelukkig nooit in deze omstandigheid geweest. Maar hou het dan gewoon bij het portie dat je nodig heb voor je gezin en ga dan. Maar om met zijn drieÎn 14 zakken te stelen, dan ga je voor business. En dat hadden ze ook gedaan. Ze waren aan het verkopen in het dorp. Maar voor hele lage prijzen zei die.
Verder hadden we van de week niet zo heel veel dingen die we gedaan hebben. Op het uithalen van de recepten na. Die waren er iedere dag wel. Die hebben we dan ook uitgehaald.
Maar eigenlijk hadden we van de week toch ook wel een mooie week omdat we ook weer speciale dingen mee mochten maken. Die ons weer vaak even stil maakten bij de rijkdom die wij toch mogen hebben.
Zo hebben Erwin en ik Wilma( jopa`s moeder) verrast. Erwin zat opeens thuis van, he is het vandaag niet Wilma`s verjaardag. Wij dus nog even nagevraagd en ja hoor. Nu toen hebben we gauw wat bekokstoofd. Want Wilma is eigenlijk Erwin 2e moeder. Hij is daar kind aan huis en nooit is haar iets te veel voor hem. En ook ik mag haar heel erg als vrouwtje. Met haar zou ik vriendin kunnen zijn. ik kom er alleen niet zo vaak omdat dan ook vaak heel veel mensen uit het zigeunerdorp binnen komen lopen en om dit of dat komen vragen aan mij. Maar nu, nu ik hoorde dat ze jarig was wilde ik haar bezoeken, want ze verdiend het gewoon. Het is zo`n tenger vrouwtje die na de dood van haar man voor de opvoeding stond van nog 9 kinderen. 2 anderen waren al overleden en 1 was er al het huis uit. Maar ze doet het toch door alle armoede heen die dit gezin heeft. Jopa en zijn broertje zijn de enigste in huis die wat geld binnen kunnen brengen als weer werk is. Maar dat is er op het moment ook heel weinig. Dus hebben ze ook heel weinig om te besteden. En het gebeurd dan ook echt in dat gezin dat er soms een dag geen eten is. Nu zijn er nog 4 kinderen thuis, soms 5, als onze Erwin daar dus verblijft. Ze had dus ook echt geen geld om haar verjaardag te vieren. Dus wij zijn vlug naar de winkel gegaan en hebben 2 flessen fris gekocht met een doosje met kleine taartjes erin. Die zie je hier nu veel en zijn heel goedkoop. Daarna nog even een paar cadeautjes gekocht voor haar. Nu zei Erwin al thuis; als je haar echt ene cadeau wil geven dan moet je haar een zak waspoeder geven. Want wassen is haar leventje. Ze wil dat haar kinderen er allemaal netjes bijlopen en daarom wast ze de hele dag door met haar handen. Nu had ze pas van mijn moeder en Herma een pakketje gekregen en daar zat een waspoeder in die ze zo lekker vond. Dus die hebben we voor haar gekocht en nog een leuk bodywarmervestje voor de winter. En toen zijn we op pad gegaan. Rene zette ons af bij het zigeunerdorp en we zijn naar haar huis gelopen. Nu groot was de verrassing voor haar. Want ze had nooit verwacht dat we zoiets zouden doen voor haar. In plaats dat ik haar kon feliciteren pakte ze mij beet en kilde me zowat door haar omhelzing omdat ze zo blij was dat ik op haar verjaardag kwam. Pas daarna kon ik haar fatsoenlijk feliciteren. Ik moest bij haar op het bed gaan zitten en daar pakte ze haar cadeautjes uit. En daar zat ik met verlegenheid, want hoewel ze al heel blij was met het vestje dat ze kreeg, ging ze uit haar dak van de zak waspoeder die onderin de tas zat. Want ik weet niet of ik blij zou zijn geweest als iemand mij een zak waspoeder voor mijn verjaardag zou geven. En zij, het was als goud voor haar. Nu dat maak je dan wel even klein hoor. want wat verwachten wij soms toch wel eens veel van het leven. Maar zij, zij was blij met waspoeder op haar verjaardag. Het was zo heerlijk om daar naast te zitten. die blijdschap te mogen meemaken van dit vrouwtje.
Na de uitpakkerij schonk Erwin drinken in en werd de doos met taartjes opengemaakt. We hadden ook nog een klein vuurwerkstickje gekocht voor op de taart, en hebben toen nog even voor haar gezongen. Dit is dan gelijk ook feest voor het hele gezin, want taart is er niet vaak daar in huis.
(wilma 45 jaar)
Dus je geeft gelijk een heel gezin vreugde op zo`n avondje. En dat doet jezelf ook zo goed. wat is het soms om even in dit kleine aan iemand te denken he. Ik was blij dat Erwin er op eens aan dacht.
Na een poosje zijn we weer gegaan en ben ik nog even bij iemand anders geweest tot Rene ons weer op kwam halen. Die dacht ondertussen even te kunnen werken, maar die werd opgebeld door Eniko of hij haar en wat familie niet naar Caueceu kon brengen omdat ze opgebeld was dat haar oma heel slecht was. Ze wilde er graag heen om afscheid te nemen, en s`avonds laat rijden er niet zoveel auto meer. Dus is hij met die familie op pad geweest. Heeft daar in de auto gewacht op Eniko en haar broer. Die wilde weer terug meerijden. Haar moeder en andere broer bleven daar. Dus toen die weer terug was heeft hij ons weer opgepikt en konden we naar huis. Maar mochten we toch terug kijken op een hele rijke avond. We hadden iemand eventjes mogen opvrolijken. En haar even mogen laten voelen dat we om haar geven als persoon. Ze cijfert zich als zoveel weg voor de kinderen, en nu stond ze zelf in de picture. Iets waar ze wel moeite mee had. Maar toch ook weer van genoot.
Dan wil ik nog even delen iets wat mij persoonlijk heel erg heeft geraakt ook. We hadden afgelopen dinsdag gehoord dat mijn moeder a.s maandag al geopereerd gaat worden. Er was iemand uitgevallen en zij voor in de plaats gezet. Dat is dus wel heel snel allemaal, maar de dokters hebben toch het vertrouwen erin dat ze het aan kan. Ze moet dus zondagmiddag in het ziekenhuis komen en op maandagmorgen 07.45 word ze geopereerd en gaan ze haar nier eruit halen. Mijn broer en zussen zijn hierdoor nu ook bezig met een heel schema te maken voor wie gaat rijden met pa e.d naar het ziekenhuis. En het was op woensdagmorgen dat ik van alle broers en zussen een mail ontving met hun schema en plannen omtrent ma. En hoewel ik weet dat ik al jaren ver weg zit deed het me heel veel. Het maakte een hoop emotie in me los. Want zij waren allemaal bezig met ma, en ik?? Wat kon ik doen voor ma. Ik voelde me toen best verloren en had het er zeer moeilijk even mee op dat moment.
Ik weet dat ik kan bidden hiervandaan en dat kracht heeft, maar ja ik zou zo graag op dit moment daar willen zijn he. Toch gaat dat gewoon niet nu.
Weet je ik heb dit ook gemaild naar mijn broers en zussen en zal het even kopiÎren naar hier.:
toen ik het er even best moeilijk mee had zo achter de computer zag Rene dat en die zei: als ik zo van de schuur terug kom dan gaan we eerst samen bidden hiervoor. en zo gezegd. hij kwam terug en we zijn in de slaapkamer wezen bidden voor mijn moeite met dit alles. ik weet en heb mogen ervaren hoor dat God voor Ma zorgt. maar o, wat zou ik graag om het hoekje zelf willen kijken. dat verlangen zit heel erg in me. ik zou alleen nog niet weten hoe??? maar fijn, we legden alles neer in gebed en nog vele andere dingen en gingen daarna aan de koffie. belt een goeie 10 minuten later opeens JosÈ op. (Jose is een nieuwe vriendin van me uit Kockengen.) We mailen zowat iedere week, maar haar aan de telefoon had ik nog niet gehad. Ik was dus zeer verrast haar aan de lijn te krijgen. Maar ze zei. Clara ik was in mijn bijbeltje aan het rommelen. Daar lagen allemaal van die kleine papiertjes in en daar kwam ze opeens een stukje tegen met een zegebede erop. En ze kreeg heel sterk het gevoel dat ze dit aan mij moest doorgeven. En eigenlijk toen ze het wilde gaan mailen kreeg ze eigenlijk zoiets van: een zegebede moet je eigenlijk uitspreken over iemand, dus waarom bel ik Clara niet op en spreek hem uit over haar. En daarom belde ze me op. Ik was perplex. Ik ben dus met mijn mobiel weer de slaapkamer ingegaan en heb daar via haar van God een zegebede mogen ontvangen.Voor iedere zegenzin zei ze mijn naam. Zo werd het heel persoonlijk. En het was zo goed. Dat was wat ik nodig had. God kwam met zoveel rust over mij heen. Het gaf me rust en kracht om dit moeilijke waar ik mee vecht te dragen. God liet zo mooi zien: hÈ Claartje..ik ken je en ik weet wat je wil en wat je nodig heb. Maar in alles heb je mijn zegen nodig. En die krijg je. Nu wat moet je dan nog meer he. En oja ik zou het liefst morgen op een vliegtuig stappen of zo, maar na dit zal ik geduldig afwachten wat er voor me zal komen.
--------------------------------------------------
Nu dit was het. Mooi he. Ik was zo verrast de hele dag. God liet gewoon zo zien aan mij dat Hij weet wat Zijn kinderen nodig hebben. Die God mogen wij , mag ik dienen.
Ik wil u allen vragen of u voor mijn vader en moeder en de familie eromheen wilt bidden wanneer daar de dag van operatie is en voor een voorspoedig herstel.
Daarna kwam donderdag. Op die dag had ik met Wilma afgesproken dat zij zou komen koken bij mij.( Ja mensen wilma is deze week even in de picture, maar het liep nu eenmaal zo van de week.) Dit hadden we als afspraak afgesproken n.a.v de bruiloft van Domien en Inci. Zij als tante van Inci wilde zo graag met haar gezinnetje naar de bruiloft. Ze was al in geen jaren meer naar een bruiloft geweest. Ze zit ook het meeste thuis. Maar hier zag ze zo naar uit he. Maar ja, geld om er heen te gaan had ze niet. Ze kwam toen bij me of ze niet wat geld mocht lenen om toch maar naar de bruiloft te kunnen. Ze wilde dat dan wel een keer komen wegwerken. Ik moest dan maar zeggen wat ze moest doen. Nou ja, voor het werk heb ik hier Eniko en Inci, dus ja wat zou ze moeten werken voor me. Totdat ik wel er aan dacht dat zij zo lekker kan koken. Dus zei ik tegen haar: OkÈ ik geef jouw wat geld en dan kom jij na de bruiloft een keer voor mij zigeuner-eten koken. Nu dat wilde ze wel. Dat vond ze prachtig. En dinsdag op haar verjaardag hadden we afgesproken dat ze dus donderdag zou komen koken. Nu rond 4 uur was ze er en begon het kook festijn.
Ze zou zigeunerpannenkoeken , een paprika-aardappelprutje met varkensvlees en oliebollen maken. En het is haar gelukt hoor. ze vond het prachtig dat ze nu bij ons aan het koken was en kletste honderduit hoe ze alles zou gaan doen en wat voor gerechten er nog wel meer waren die ze een andere keer voor me wilde gaan maken. Rond een uur of 7 waren de pannenkoeken en het prutje klaar en hebben we lekker zitten eten.
(inci met haar zigeunerbloed was in haar sas met dit eten)
Alleen zij vertikte het om te eten met ons want ze moest en zou het oliebollenbeslag maken zei ze .
wat ik ook probeerde. We hebben wel de rest van het eten ingepakt en meegegeven aan Jopa en Erwin die ondertussen weer terug naar het zigeunerdorp gingen voor de rest van haar kinderen thuis zodat die ook wel wat te eten hadden. Ik had gezegd tegen Jopa dat ze die maar mee moest nemen, dan konden we samen eten, maar dat had ze niet gedaan. Dus toen maar zo, want ik vind het niets als een moeder voor mijn gezin staat te koken en haar eigen kinderen niets krijgen die avond.
Na de maaltijd hebben we samen de oliebollen gedaan. Zij gebakken en ik als ze klaar waren door de suiker heen halen.
Nu en ik kan jullie zeggen dat het allemaal heerlijk heeft gesmaakt. Wat kan dat mensje lekker koken.
Voor de volgende keer zei ze moet ik op de markt een levende kip kopen en dan zal zei hem slachten voor me en daar dan weer een heerlijke verse kippensoep van maken en een ander kippengerecht. Dat hebben we dus nog in verschiet. Ik vind het prachtig om te zien hoe zigeunervrouwen koken en van weinig ingrediÎnten iets heerlijks weten te maken. Om half 10 heeft Rene haar naar huis gebracht met nog een paar schalen oliebollen. Voor haar en een ander gezinnetje waar Erwin ook veel komt.
Zo dit was het geheel denk ik voor deze keer. We hadden het qua activiteiten niet erg druk, maar zelf ben ik wel erg druk bezig achter de computer met allerlei dingen te maken voor de toekomst van de s.o.s en de activiteiten er om heen. maar daarover een andere keer.
we houden het nu hierbij.
Mensen ik wens jullie een goed weekend en in alles Gods zegen toe. Weet je, ik mag de zegen ook doorgeven die ik ontving, dus bij deze:
Zegenbede:
De Heer zij voor jullie, om jullie de juiste weg te wijzen,
De Heer zij achter jullie, om jullie in de armen te sluiten
en om jullie te beschermen tegen gevaar,
De Heer zij onder jullie om jullie op te vangen wanneer jullie dreigen te vallen,
De Heer zij in jullie om jullie te troosten als jullie verdriet hebben,
De Heer zij rondom jullie als een beschermende muur,
wanneer anderen over jullie heen vallen,
De Heer zij boven jullie om jullie te zegenen,
Zo zegene God jullie vandaag, morgen en in der eeuwigheid,
Amen.
Groetjes ,
Clara
En al mijn mannen. En eh schoondochter natuurlijk.
(gewoon even als toegift. Poes aan de ene kant en hond aan de andere kant.En Nathan onze boef in het midden. Allemaal slapend) hij was aan het video kijken maar redde net niet het einde afkijken.
Ja mensen, het is maandagavond na 9 uur als opeens de telefoon gaat en ik Erwin aan de lijn krijgt. En die zegt: Mam, waar blijft papa toch want Jopa moet naar het ziekenhuis. Rene had nl niet zo lange tijd daarvoor Erwin net afgezet bij het zigeunerdorp. Hij gaat daar meestal s`avonds heen naar zijn vriend Jopa en blijft daar geregeld slapen, en andersom ook. En omdat Erwin wist dat Rene nog in het dorp of bedrijf zou wezen had hij eerst Rene opgebeld. Maar die liet een beetje op zich wachten, want uitgerekend was Rene net op het land om bij de jongens te kijken die nog aan het aardappelen rooien waren. En die dacht, ik zal gelijk maar naar huis gaan, want het zal wel een klusje worden voor Clara. Vandaar dat het lang duurde voor Erwins begrippen.
Wat was er nu gebeurd. Erwin en Jopa zaten gewoon bij Jopa thuis tv te kijken terwijl ze buiten opeens de woorden hoorde: o hij komt wel een keer naar buiten straks en door hem kan ik niet gaan stelen. Maar niet echt een naam. Toch nieuwsgierig gaan hun ook naar buiten om te kijken wat er aan de hand is. Blijkt de gast die buiten die woorden sprak iemand te zijn die stomdronken is, en al verschillende meubilairstukken kapot heeft geslagen in die bui. Maar deze jonge knul had het in zijn dronken bui ook op Erwin gemunt dit keer.
Want toen hij hem en Jopa zag kwam hij met een mes al zwaaiend op hem af. En schreeuwde tegen hem; omdat jij hier bent kan ik niet uit stelen gaan e.d. en nog vele andere taal die ik hier maar niet zal neerschrijven. Maar met dat anderen zagen dat deze jongen het op Erwin had gemunt begonnen die zich er ook mee te bemoeien in het voordeel van Erwin. Alleen de moeder van die knul deed met hem mee. En toen die knul ook dan met dat mes op Erwin en Jopa af kwam was het zijn vriend Jopa die voor hem sprong en zich in de strijd gooide. Nu hieruit volgde weer een gevecht tussen meerdere. En in dat gevecht is Jopa op een hele vervelende manier zo gevallen dat hij net met zijn hoofd op een betonnen traptrede van het huisje viel. En er daardoor een goed groot gat in zijn hoofd zat.
( jopa van de week hier een keertje.)
Iemand van het zigeunerdorp heeft de politie gebeld en ook die kwam gelijk. Maar zelf die was voor deze dronken gast niet veilig. Die dronken jongen sloeg zelfs de politie in zijn gezicht. Nu dat was geen goeie zet van hem.
Gelukkig bedaarde de boel toch na verloop en toen belde Erwin dus mij op dat we naar de dokter moesten. Nu toen zodra Rene thuis was met de auto, ben ik weer ingestapt en naar het zigeunerdorp gereden. Ik kwam al halverwege de zigeunerweg het vriendenclubje tegen en nadat die ingestapt waren, zijn we naar het ziekenhuis in Oradea gereden. Want ik zag al wel dat deze wond gewoon gehecht moest gaan worden. Het was een goeie jaap. Nu daar begon het wachten en geduld hebben. Want er was net een klein kind binnen gebracht die wat had en dat duurde echt lang. Maar na een anderhalf uur wachten denk ik werd Jopa uiteindelijk in de behandelkamer geroepen. En werd zijn wond verzorgd en gehecht. Hij had er natuurlijk goeie pijn aan. En was op de terugweg duidelijk minder aanspreekbaar dan op de heenweg. Maar ja toen zat iedereen nog vol van alles wat er was gebeurd en dat werd steeds herhaald en opnieuw beleefd. Het is ook niet niets. Het had ook anders gekend. En dat besefte Jopa pas ook later. Hij had ook een gedeelte van dat mes in zich kunnen hebben of nog erger gevallen zijn. Erwin heeft toen ook tegen hem gezegd toen ze het er samen over hadden; God heeft vast nog een plan met jou. Nu dat dacht hij ook wel.In de auto terug vroeg hij of ik niet boos was om dit alles. En ik vroeg;ik boos? Waarom? Nu omdat Erwin bedreigd was en dergelijke. Ik zei nee tuurlijk niet. Ik ben juist trots op je. Want jij hebt, hoewel ik jou ook voor geen god zou willen missen wel jouw leven even voor dat van Erwin gegooid. Jij bent een echte vriend. Nu daar was hij blij om dat te horen. Verschillende uit het zigeunerdorp waren ook al bang dat we gelijk niets meer zouden doen voor de bevolking omdat iemand Erwin wilde aanvallen.Ze zijn daar altijd zo bang voor he gelijk. Nu dat heb Erwin gelijk al duidelijk gemaakt hoor, dat dat gewoon niet het geval is. Kijk ik denk dat dit hele geval een gevolg is van het geen van het weekend bij Rene zijn bedrijf heeft afgespeeld. De politie heeft nl verleden week 3 dieven gepakt die steeds op ons aardappelveld aan het stelen waren
(rene zijn aardappelen maar dan bij de schuur)
. En ze hebben ook bekend. Het was er 1 uit het nieuwe zigeunerdorp en 2 die bij het eerste straatje wonen. Maar ook deze jongen schijnt af en toe mee te zijn gegaan. En voelde zich nu niet lekker als hij Erwin daar zag lopen. Dat herinnerde hem denk ik aan het feit dat hij niet meer op pad kon gaan omdat die andere 3 een goede boete hebben gekregen. Dat zei hij steeds:omdat jij hier ben kan ik niet weg nu. We zouden niet weten waarom niet, want Erwin zit ook vaak binnen in de huizen en hoe kan hij zien of hij weggaat en waar iemand naartoe gaat. En dat leidde tot deze uitbarsting. Jopa knapt wel op al heeft die nog wel wat hoofdpijn hoor. Hij moet maandag voor de hechtingen eruit te halen. Ik zal gelijk dan maar ook even vertellen van die diefstal. Want we kunnen om de een of andere manier niet meer op de agrimanasite komen. Dus doe ik nu op deze site ook maar een beetje de dingen van Rene erbij. En dit loopt weer in het vorige overeen.
Verleden week vrijdag staat opeens de nieuwe politieman hier voor de poort bij ons thuis. En wij vroegen ons al af van, ???wat zou er wezen? Maar hij kwam vertellen dat hij de aardappeldieven had gepakt met 14 grote zakken aardappelen. En hij vroeg of en hoe we ze wilde aangeven. Nu aangeven wilde we ze wel natuurlijk want als je dat niet doet dan denken anderen ook van: o ze geven ons toch niet aan. We kunnen ons gang wel gaan. We konden ze ook nog bij de rechtbank aangeven, maar dat hebben we niet gedaan. Deze boete is al genoeg.en dat zei de politie ook. Dit vergrijp is niet zo`n groot iets dat je het helemaal bij de rechtbank brengt. Geef ze de boete en klaar. De politie stelde voor dat hij alle papieren en dergelijke in orde zou maken en de volgende dag als de mannen weer op het politiebureau waren geweest weer terug zou komen bij ons voor de afhandeling ervan.nu we waren verrast wat een service.we hebben nu echt een menselijke politieman in het dorp. Dit deed even aan NL denken. Met de andere was gewoon niet te praten al, je moest maar luisteren, want zij waren de polities. Nu deze liet zelfs zijn sirene horen toen Nathan aan hem vroeg wat dat voor een knopje was.en de volgende keren ook.
En met de boete die ze gekregen hebben zit ook de schrik er dus bij sommige in. Maar bij sommige ook niet, want toen de politie hier donderdagavond weer even was voor Nog een krabbeltje zei hij dat hij nu weer de volgende had gepakt, maar nu met maÔs.
Weet je, ik kan soms mensen snappen als ze honger hebben en je zal maar je kinderen geen eten kunnen geven. Wat zal ik doen??? ik ben gelukkig nooit in deze omstandigheid geweest. Maar hou het dan gewoon bij het portie dat je nodig heb voor je gezin en ga dan. Maar om met zijn drieÎn 14 zakken te stelen, dan ga je voor business. En dat hadden ze ook gedaan. Ze waren aan het verkopen in het dorp. Maar voor hele lage prijzen zei die.
Verder hadden we van de week niet zo heel veel dingen die we gedaan hebben. Op het uithalen van de recepten na. Die waren er iedere dag wel. Die hebben we dan ook uitgehaald.
Maar eigenlijk hadden we van de week toch ook wel een mooie week omdat we ook weer speciale dingen mee mochten maken. Die ons weer vaak even stil maakten bij de rijkdom die wij toch mogen hebben.
Zo hebben Erwin en ik Wilma( jopa`s moeder) verrast. Erwin zat opeens thuis van, he is het vandaag niet Wilma`s verjaardag. Wij dus nog even nagevraagd en ja hoor. Nu toen hebben we gauw wat bekokstoofd. Want Wilma is eigenlijk Erwin 2e moeder. Hij is daar kind aan huis en nooit is haar iets te veel voor hem. En ook ik mag haar heel erg als vrouwtje. Met haar zou ik vriendin kunnen zijn. ik kom er alleen niet zo vaak omdat dan ook vaak heel veel mensen uit het zigeunerdorp binnen komen lopen en om dit of dat komen vragen aan mij. Maar nu, nu ik hoorde dat ze jarig was wilde ik haar bezoeken, want ze verdiend het gewoon. Het is zo`n tenger vrouwtje die na de dood van haar man voor de opvoeding stond van nog 9 kinderen. 2 anderen waren al overleden en 1 was er al het huis uit. Maar ze doet het toch door alle armoede heen die dit gezin heeft. Jopa en zijn broertje zijn de enigste in huis die wat geld binnen kunnen brengen als weer werk is. Maar dat is er op het moment ook heel weinig. Dus hebben ze ook heel weinig om te besteden. En het gebeurd dan ook echt in dat gezin dat er soms een dag geen eten is. Nu zijn er nog 4 kinderen thuis, soms 5, als onze Erwin daar dus verblijft. Ze had dus ook echt geen geld om haar verjaardag te vieren. Dus wij zijn vlug naar de winkel gegaan en hebben 2 flessen fris gekocht met een doosje met kleine taartjes erin. Die zie je hier nu veel en zijn heel goedkoop. Daarna nog even een paar cadeautjes gekocht voor haar. Nu zei Erwin al thuis; als je haar echt ene cadeau wil geven dan moet je haar een zak waspoeder geven. Want wassen is haar leventje. Ze wil dat haar kinderen er allemaal netjes bijlopen en daarom wast ze de hele dag door met haar handen. Nu had ze pas van mijn moeder en Herma een pakketje gekregen en daar zat een waspoeder in die ze zo lekker vond. Dus die hebben we voor haar gekocht en nog een leuk bodywarmervestje voor de winter. En toen zijn we op pad gegaan. Rene zette ons af bij het zigeunerdorp en we zijn naar haar huis gelopen. Nu groot was de verrassing voor haar. Want ze had nooit verwacht dat we zoiets zouden doen voor haar. In plaats dat ik haar kon feliciteren pakte ze mij beet en kilde me zowat door haar omhelzing omdat ze zo blij was dat ik op haar verjaardag kwam. Pas daarna kon ik haar fatsoenlijk feliciteren. Ik moest bij haar op het bed gaan zitten en daar pakte ze haar cadeautjes uit. En daar zat ik met verlegenheid, want hoewel ze al heel blij was met het vestje dat ze kreeg, ging ze uit haar dak van de zak waspoeder die onderin de tas zat. Want ik weet niet of ik blij zou zijn geweest als iemand mij een zak waspoeder voor mijn verjaardag zou geven. En zij, het was als goud voor haar. Nu dat maak je dan wel even klein hoor. want wat verwachten wij soms toch wel eens veel van het leven. Maar zij, zij was blij met waspoeder op haar verjaardag. Het was zo heerlijk om daar naast te zitten. die blijdschap te mogen meemaken van dit vrouwtje.
Na de uitpakkerij schonk Erwin drinken in en werd de doos met taartjes opengemaakt. We hadden ook nog een klein vuurwerkstickje gekocht voor op de taart, en hebben toen nog even voor haar gezongen. Dit is dan gelijk ook feest voor het hele gezin, want taart is er niet vaak daar in huis.
(wilma 45 jaar)
Dus je geeft gelijk een heel gezin vreugde op zo`n avondje. En dat doet jezelf ook zo goed. wat is het soms om even in dit kleine aan iemand te denken he. Ik was blij dat Erwin er op eens aan dacht.
Na een poosje zijn we weer gegaan en ben ik nog even bij iemand anders geweest tot Rene ons weer op kwam halen. Die dacht ondertussen even te kunnen werken, maar die werd opgebeld door Eniko of hij haar en wat familie niet naar Caueceu kon brengen omdat ze opgebeld was dat haar oma heel slecht was. Ze wilde er graag heen om afscheid te nemen, en s`avonds laat rijden er niet zoveel auto meer. Dus is hij met die familie op pad geweest. Heeft daar in de auto gewacht op Eniko en haar broer. Die wilde weer terug meerijden. Haar moeder en andere broer bleven daar. Dus toen die weer terug was heeft hij ons weer opgepikt en konden we naar huis. Maar mochten we toch terug kijken op een hele rijke avond. We hadden iemand eventjes mogen opvrolijken. En haar even mogen laten voelen dat we om haar geven als persoon. Ze cijfert zich als zoveel weg voor de kinderen, en nu stond ze zelf in de picture. Iets waar ze wel moeite mee had. Maar toch ook weer van genoot.
Dan wil ik nog even delen iets wat mij persoonlijk heel erg heeft geraakt ook. We hadden afgelopen dinsdag gehoord dat mijn moeder a.s maandag al geopereerd gaat worden. Er was iemand uitgevallen en zij voor in de plaats gezet. Dat is dus wel heel snel allemaal, maar de dokters hebben toch het vertrouwen erin dat ze het aan kan. Ze moet dus zondagmiddag in het ziekenhuis komen en op maandagmorgen 07.45 word ze geopereerd en gaan ze haar nier eruit halen. Mijn broer en zussen zijn hierdoor nu ook bezig met een heel schema te maken voor wie gaat rijden met pa e.d naar het ziekenhuis. En het was op woensdagmorgen dat ik van alle broers en zussen een mail ontving met hun schema en plannen omtrent ma. En hoewel ik weet dat ik al jaren ver weg zit deed het me heel veel. Het maakte een hoop emotie in me los. Want zij waren allemaal bezig met ma, en ik?? Wat kon ik doen voor ma. Ik voelde me toen best verloren en had het er zeer moeilijk even mee op dat moment.
Ik weet dat ik kan bidden hiervandaan en dat kracht heeft, maar ja ik zou zo graag op dit moment daar willen zijn he. Toch gaat dat gewoon niet nu.
Weet je ik heb dit ook gemaild naar mijn broers en zussen en zal het even kopiÎren naar hier.:
toen ik het er even best moeilijk mee had zo achter de computer zag Rene dat en die zei: als ik zo van de schuur terug kom dan gaan we eerst samen bidden hiervoor. en zo gezegd. hij kwam terug en we zijn in de slaapkamer wezen bidden voor mijn moeite met dit alles. ik weet en heb mogen ervaren hoor dat God voor Ma zorgt. maar o, wat zou ik graag om het hoekje zelf willen kijken. dat verlangen zit heel erg in me. ik zou alleen nog niet weten hoe??? maar fijn, we legden alles neer in gebed en nog vele andere dingen en gingen daarna aan de koffie. belt een goeie 10 minuten later opeens JosÈ op. (Jose is een nieuwe vriendin van me uit Kockengen.) We mailen zowat iedere week, maar haar aan de telefoon had ik nog niet gehad. Ik was dus zeer verrast haar aan de lijn te krijgen. Maar ze zei. Clara ik was in mijn bijbeltje aan het rommelen. Daar lagen allemaal van die kleine papiertjes in en daar kwam ze opeens een stukje tegen met een zegebede erop. En ze kreeg heel sterk het gevoel dat ze dit aan mij moest doorgeven. En eigenlijk toen ze het wilde gaan mailen kreeg ze eigenlijk zoiets van: een zegebede moet je eigenlijk uitspreken over iemand, dus waarom bel ik Clara niet op en spreek hem uit over haar. En daarom belde ze me op. Ik was perplex. Ik ben dus met mijn mobiel weer de slaapkamer ingegaan en heb daar via haar van God een zegebede mogen ontvangen.Voor iedere zegenzin zei ze mijn naam. Zo werd het heel persoonlijk. En het was zo goed. Dat was wat ik nodig had. God kwam met zoveel rust over mij heen. Het gaf me rust en kracht om dit moeilijke waar ik mee vecht te dragen. God liet zo mooi zien: hÈ Claartje..ik ken je en ik weet wat je wil en wat je nodig heb. Maar in alles heb je mijn zegen nodig. En die krijg je. Nu wat moet je dan nog meer he. En oja ik zou het liefst morgen op een vliegtuig stappen of zo, maar na dit zal ik geduldig afwachten wat er voor me zal komen.
--------------------------------------------------
Nu dit was het. Mooi he. Ik was zo verrast de hele dag. God liet gewoon zo zien aan mij dat Hij weet wat Zijn kinderen nodig hebben. Die God mogen wij , mag ik dienen.
Ik wil u allen vragen of u voor mijn vader en moeder en de familie eromheen wilt bidden wanneer daar de dag van operatie is en voor een voorspoedig herstel.
Daarna kwam donderdag. Op die dag had ik met Wilma afgesproken dat zij zou komen koken bij mij.( Ja mensen wilma is deze week even in de picture, maar het liep nu eenmaal zo van de week.) Dit hadden we als afspraak afgesproken n.a.v de bruiloft van Domien en Inci. Zij als tante van Inci wilde zo graag met haar gezinnetje naar de bruiloft. Ze was al in geen jaren meer naar een bruiloft geweest. Ze zit ook het meeste thuis. Maar hier zag ze zo naar uit he. Maar ja, geld om er heen te gaan had ze niet. Ze kwam toen bij me of ze niet wat geld mocht lenen om toch maar naar de bruiloft te kunnen. Ze wilde dat dan wel een keer komen wegwerken. Ik moest dan maar zeggen wat ze moest doen. Nou ja, voor het werk heb ik hier Eniko en Inci, dus ja wat zou ze moeten werken voor me. Totdat ik wel er aan dacht dat zij zo lekker kan koken. Dus zei ik tegen haar: OkÈ ik geef jouw wat geld en dan kom jij na de bruiloft een keer voor mij zigeuner-eten koken. Nu dat wilde ze wel. Dat vond ze prachtig. En dinsdag op haar verjaardag hadden we afgesproken dat ze dus donderdag zou komen koken. Nu rond 4 uur was ze er en begon het kook festijn.
Ze zou zigeunerpannenkoeken , een paprika-aardappelprutje met varkensvlees en oliebollen maken. En het is haar gelukt hoor. ze vond het prachtig dat ze nu bij ons aan het koken was en kletste honderduit hoe ze alles zou gaan doen en wat voor gerechten er nog wel meer waren die ze een andere keer voor me wilde gaan maken. Rond een uur of 7 waren de pannenkoeken en het prutje klaar en hebben we lekker zitten eten.
(inci met haar zigeunerbloed was in haar sas met dit eten)
Alleen zij vertikte het om te eten met ons want ze moest en zou het oliebollenbeslag maken zei ze .
wat ik ook probeerde. We hebben wel de rest van het eten ingepakt en meegegeven aan Jopa en Erwin die ondertussen weer terug naar het zigeunerdorp gingen voor de rest van haar kinderen thuis zodat die ook wel wat te eten hadden. Ik had gezegd tegen Jopa dat ze die maar mee moest nemen, dan konden we samen eten, maar dat had ze niet gedaan. Dus toen maar zo, want ik vind het niets als een moeder voor mijn gezin staat te koken en haar eigen kinderen niets krijgen die avond.
Na de maaltijd hebben we samen de oliebollen gedaan. Zij gebakken en ik als ze klaar waren door de suiker heen halen.
Nu en ik kan jullie zeggen dat het allemaal heerlijk heeft gesmaakt. Wat kan dat mensje lekker koken.
Voor de volgende keer zei ze moet ik op de markt een levende kip kopen en dan zal zei hem slachten voor me en daar dan weer een heerlijke verse kippensoep van maken en een ander kippengerecht. Dat hebben we dus nog in verschiet. Ik vind het prachtig om te zien hoe zigeunervrouwen koken en van weinig ingrediÎnten iets heerlijks weten te maken. Om half 10 heeft Rene haar naar huis gebracht met nog een paar schalen oliebollen. Voor haar en een ander gezinnetje waar Erwin ook veel komt.
Zo dit was het geheel denk ik voor deze keer. We hadden het qua activiteiten niet erg druk, maar zelf ben ik wel erg druk bezig achter de computer met allerlei dingen te maken voor de toekomst van de s.o.s en de activiteiten er om heen. maar daarover een andere keer.
we houden het nu hierbij.
Mensen ik wens jullie een goed weekend en in alles Gods zegen toe. Weet je, ik mag de zegen ook doorgeven die ik ontving, dus bij deze:
Zegenbede:
De Heer zij voor jullie, om jullie de juiste weg te wijzen,
De Heer zij achter jullie, om jullie in de armen te sluiten
en om jullie te beschermen tegen gevaar,
De Heer zij onder jullie om jullie op te vangen wanneer jullie dreigen te vallen,
De Heer zij in jullie om jullie te troosten als jullie verdriet hebben,
De Heer zij rondom jullie als een beschermende muur,
wanneer anderen over jullie heen vallen,
De Heer zij boven jullie om jullie te zegenen,
Zo zegene God jullie vandaag, morgen en in der eeuwigheid,
Amen.
Groetjes ,
Clara
En al mijn mannen. En eh schoondochter natuurlijk.
(gewoon even als toegift. Poes aan de ene kant en hond aan de andere kant.En Nathan onze boef in het midden. Allemaal slapend) hij was aan het video kijken maar redde net niet het einde afkijken.