free web stats

Al weer een maand voorbij

Hallo beste mensen

hier weer eens een verslagje van ons prive. we hebben de afgelopen maand weer verschillende dingen beleefd met elkaar en daarvan willen we jullie weer een beetje mee laten genieten.
maar allereerst wil ik diegene bedanken die toch steeds zo op bijzondere wijze met ons meeleven, in woord, daad en gebed. het doet ons zo goed mensen achter ons te weten staan in vriendschap en betrokkenheid.
Hallo beste mensen

hier weer eens een verslagje van ons prive. we hebben de afgelopen maand weer verschillende dingen beleefd met elkaar en daarvan willen we jullie weer een beetje mee laten genieten.
maar allereerst wil ik diegene bedanken die toch steeds zo op bijzondere wijze met ons meeleven, in woord, daad en gebed. het doet ons zo goed mensen achter ons te weten staan in vriendschap en betrokkenheid. Zo kregen we verleden week ook opeens een kaart van iemand?????? met hele fijne bemoedigende woorden., maar niet met een afzender. het schijnt de eerste kaart te zijn van 3. dus we zijn heel benieuwd naar het vervolg. maar ook al weten we niet van wie, het doet ons zo goed om juist in die momenten dat het soms even niet lekker gaat voor ons gevoel, even een teken van medeleven te ontvangen.

Daar we op het moment gewoon heel erg druk zijn met verschillende dingen, houden we het dit keer bij heel veel foto' s en wat minder tekst hoor. Zodoende kan ik misschien ook nog de tekst van hulpverlening doen. want de foto's staan daar ook al voor klaar, maar of het me lukt nog voor het weekend. We gaan nl voor het eerst met de caravan die hier staat er even een paar dagen op uit. we zijn benieuwd. maar hebben er met zijn allen heel veel zin in. de volgende keer hopen we daarvan foto's te laten zien.

Theorie examen

Zo heeft onze Domien voor het eerst hier in Oradea zijn theorie-examen voor autorijden afgelegd. jammer genoeg niet met goed resultaat, maar hij doet het toch maar even. Want het is niet zo eenvoudig voor hem als het lijkt. Hij krijgt nl les van een instructeur die engels kan, en ook het examen is in het engels aangevraagd. Maar toch hij heeft hiervoor alleen maar het wetboek om uit zijn hoofd te leren. Geen fotoboek zoals de anderen. En bij het examen krijgt hij wel de toets in het Roemeens voor hem i.v.m de foto's, maar daarnaast krijgt hij dan ook een vel met de vragen in het engels. hij moet dus eigenlijk van 2 papieren lezen tegelijk waar de rest 1 papier heeft. het kost meer tijd. En zeker wanneer het startsein gegeven word dat ze mogen beginnen en Domien zijn Englese versie nog niet voor hem had liggen. Die moest terwijl de rest al bezig was nog uit de kelder gehaald worden, wat hem toch 5 minuten koste. En hij kreeg gewoon dezelfde tijd. Na een klein uur kreeg hij te horen dat hij toch niet geslaagd was jammer genoeg. Maar zei die: ik weet nu een beetje hoe alles gaat en waar ik de volgende keer op moet letten. bijvoorbeeld ook dat hij die tekst in het Engels voor hem heb liggen e.d. Die spanning van hoe en wat zal het allemaal hier gaan is er nu in ieder geval vanaf.
heb je hier wl je theorie goed gemaakt, dan moet je je instructeur bellen, en die komt dan met de auto, waar je een paar uur later dan gelijk je rijexamen mee mag doen. men gaat dan met zijn allen naar het terrein van de dierentuin, en vandaar vertrekken alle rij-examenkandidaten voor een examen van 10 minuten hooguit. dus dat is wel lekker. je heb alles vaak in 1 dag op zak.
maar oke, het is gelijk weer aangevraagd en binnenkort mag ie het weer proberen.
hieronder staat hij trouwens te wachten met allemaal, want zaterdagsochtends om 8 uur moest hij er wezen met nog 149 andere kandidaten. Op zaterdag dit keer omdat de politie een dag vrij moest inhalen op deze dag.die worden dan binnen gelaten op een binnenplaats, daar word je naam 1x afgeroepen en verteld in welke groep je zit, en dan mag je weer even buiten het hek gaan wachten. gelukkig zat hij in de 1e groep van 50 personen.



Zwanger???

En ja...u leest het goed.....Inci is zwanger... En wij worden/zijn Opa en Oma en Oompje nathan en Ome Erwin.
Ze lijkt alsof ze hier heerlijk voor mij staat te strijken, maar o wat voelt ze zich beroerd.

Maar ik denk nu 3 weken geleden ongeveer kwamen ze samen op zondag een bakje koffie halen. en nadat we al lekker een poosje hadden zitten kletsen begon Domien opeens van: oja pa en ma we moeten jullie wat vertellen. nou toen had ik al een heel groot vermoeden. en ja hoor...ze zeiden: we zijn zwanger. Nou ja he, dan word je overvult van blijdschap. want wat een zegen is dit. Maar ik had ook wel even zoiets van: slik..42 en dan oma. dat had ik nooit verwacht in mijn leven zo jong oma te zijn. Maar het werd steeds mooier, en nog. we zijn er zo blij mee. oke ze is nog maar heel jong zwanger. maar omdat ze zich zo beroerd voelt en ze hier toch werkt, hebben ze het gewoon al verteld. voor hier hebben ze het al lang voor zich gehouden, omdat men het hier vanaf dag1 dat je het weet vaak verteld.
Als alles goed mag gaan is ze rond 21 januarie uitgeteld. ze zijn er zelf ook heel blij mee. en gelukkig maar hoor. want als het aan de dokters hier ligt, komt een abortus eerder dan een nieuw leven volgens mij. want ze is nu al 2x bij een gynecoloog geweest en beide vroegen als eerste vraag: wil je het houden ja of nee. niet van gefeliciteerd. nee, ze stonden er van op te kijken dat inci het wou houden. nu dan krijg je toch wel de kouwe rillingen hoor als je dat hoort. maar we weten uit verhalen en de ervaringen met de mensen hier dat abortus hier in dit land zoveel gedaan word. Wilt u daar voor bidden. Voor een keer in dit geheel. Dat mensen een kind als een wonder mogen gaan zien. Want dat zien ze helemaal niet zo. We mogen hierin ook nu gaan uitdragen naar de mensen toe dat we dit kind als een wonder zien van God en niet een last of toevalligheid die je overkomt.
Wilt u voor Domien en Inci bidden. dat ze een hele goede voorbereidingstijd met elkaar mogen hebben, en dat Inci toch maar gauw van haar zwangerschap-kwaaltjes af mag komen, want wat voelt ze zich beroerd af en toe. Hopelijk is dit voor haar echt de eerste drie maanden. En mag ze daarna opknappen.


Er is er 1 jarig en dat is hij!!!...Nathan...



Nathan alweer 10 jaar... wat gaat het snel mensen. En hij was echt jarig hoor. heerlijk zenuwachtig ervoor en op de dag zelf natuurlijk heerlijk verwend door jan en alleman. Smorgens vroeg hebben we met zijn alle eerst hem leuk verwend met een paar leuke kadootjes voor hem. En in de middag werd hij heel erg verwend door zijn vrienden die kwamen. En ook domien en inci en Inci moeder met eszter en tante en oom van inci en klaas met nina en claudiu kwamen nog even langs.Ook na zijn verjaardag bleven de kadootjes komen, van vrienden uit NL die nog kwamen en kadootjes voor hem meenamen en ook via hen nog kadootjes van opa en oma en tante herma, ome ed en jos meebrachten. ook kaarten van tante ada kwamen aan. wat werd er aan hem gedacht. echt heel leuk. Hij geniet daar zo van.
ik denk dat de fotos voor zich spreken.


Hier de kadootjes van ons smorgens vroeg. autootjes, dat is wat hij wilde hebben.
en qua taart wilde hij dat ook. toen ik hem vroeg wat voor een taart hij wilde hebben vroeg hij een Limousine-taart. Dus heb ik die voor hem gemaakt. zie hier het resultaat. omdat die natuurlijk extra lang was heb ik hem wel in tweeen gedaan, anders paste die niet in de koelkast.


Hier staan 3 van de 4 vrienden braaf te wachten totdat de taart aangestoken word en ze kunnen gaan smikkelen van de taart.
daarnaast staat nathan met zijn kado van zijn grote broer domien. hij wil namelijk stek worden en wilde wel zo'n sterk-maak-ding hebben. zo'n gewichthefding dus. Nu domien zag hem in Oradea en wat was hij er blij mee. En het werkt al voor zijn gevoel, want pas moesten we buiten wat doen, ik weet echt even niet meer wat, maar hij ging even naar binnen om even later weer terug te komen.toen zei die: zo nu ben ik sterk, en wilde helpen. had ie even een paar keer met dat ding op en neer gedaan en volgens hem was die toen sterk genoeg om het op te tillen. heerlijk he.


Zwagere inci had nog een lekkere doos chocolaatjes voor hem bij zich. wat ook altijd bij hem in de roos is.
en op het einde van de middag hebben we even als eten hier een pizza gehaald. dit keer geen mc donalds. nu ze smulden er van, al zijn kinderbuiken ook weer zo gevuld.
Nu meneertje mag terug kijken op een hele mooie dag. en om maar met zijn eigen woorden te eindigen: Dit was mijn mooiste verjaardag tot nu toe. nu wat moet je dan nog meer he......lekker nagenieten gewoon....en dat doen we ook.

Onderweg naar Spinus !!!!

Dan hebben we ook onze wekelijkse gebedsavonden in Spinus. Op woensdagavond en zondagavond komen we bij elkaar om samen te leren van God, zingen tot God maar ook om samen lief en leed te delen. maar voordat we daar zijn ontmoet onze auto en onze ruggen een weg van heb ik jouw daar. doordat ze in de omgeving bezig zijn met de nieuwe snelweg aan te leggen rijden/reden er over de weg naar spinus alllemaal vrachtwagens heen en weer. en dan praat je niet over tientallen,maar hondertallen per dag. 24 uur per dag. met uitzondering van zondag. deze hebben allemaal een lading vol met zand bij zich. en zijn vaak vele malen overbeladen. en wat er dus nu gebeurd is dat huizen gaan scheuren en de weg geen weg meer is. het lijkt soms echt meer op een survival-tocht dat een mooi ritje op een warme avond. wat een kuilen en wat een gehobbel gewoon. op sommige plekken zoals hier, is de weg echt weggereden door die vrachtwagens.het is af en toe echt passen en meten geblazen welke kuil je door kan ja of nee. en vooral na een regenbui.

toch mogen we nu even beter rijden. want in het buurdorpje net na de afslag Spinus is de weg net geasfalteerd en gaan we daar door heen nu om in spinus te komen. die weg is perfect. het is iets om, maar wel comfortabeler. Een aanrader voor mensen die binnekort Spinus willen bezoeken.
En ik denk nu sinds een week of 3 gaan de vrachtwagens zowat niet meer door spinus, maar worden ze via salard gestuurd. Dus het probleem verhuist zich nu van Spinus naar salard. want wat een vrachtwagens komen er nu langs denderen. daar wij aan de doorgaande weg zitten mogen wij volop van deze ruil genieten.als ze vol zijn en langrijden/scheuren schud ons huis, en als ze weer leeg terug komen klapperen de kleppen van de vrachtwagen zo erg dat je eigenlijk oordopjes mag aanschaffen. kortom, we weten dat er een snelweg in aanbouw is hoor. en ook hier de weg weet dat nu. het is net weer gerepareerd, maar ook in ons dorp begon de weg al weer op een sla-om en afrem-oefening te lijken.

Reparatie waterpomp!!!

Hier gewoon even een fototje van vader en zoon in actie. de waterpomp had het begeven en er moest een nieuwe gepaatst worden. een klusje voor Rene en Nathan. hij begint het nu echt leuk om rene mee te helpen met klusjes. en rene geniet daar daar ook van mee.



Verrassing

SUPRISE....Mijn vriendin Jeany stond opeens voor mijn snufferd.....SUPRISE


Hier staan we even samen op de foto. dan weet u hoe ze eruit ziet. hoe kwam ze hier beland? Nu Jeany is de vrouw van Henk en van die wisten we dat die zou komen met Piet samen.(beide vrienden van ons, maar ze maken deel uit van het stichting Goud bestuur waar ik nu onder val) Die twee mannen zouden dus komen om dingen voor te bereiden voor het Project kamav tut dat we willen gaan starten. Dus hen verwachte ik in de loop van het weekend. Maar ja Jeany had ik heel niet verwacht. we sms-en elkaar heel veel en af en toe een mail er tussendoor. en in de smsjes had ik best wel een laten doorschemeren van hoe fijn het zou zijn als ze ook mee zou kunnen komen.een vriendin waarmee ik kan sms-en is natuurlijk heerlijk, en ik ben blij met die mogelijkheid, maar echt zo af en toe verlang ik toch wel naar even dat lijfelijke contact met een vriendin. het gewoon even kunnen kletsen over van allerlei zaken. de koetjes en kallfjes, maar ook de diepere dingen waar je mee zit.
Nu henk kwam aan, we begroeten elkaar en ik geef hem zijn koffie, en we kletsen even over de reis e.d. dan telefoneerd hij even, maar zegt dat ze niet thuis zijn. ik dacht die wil even thuis zeggen dat ze aangekomen zijn, maar nee hoor, in het echt gaf die een piep aan jeany die al die tijd rustig in de auto had gelegen wachtend op dit teken. en toen wij nog lekker aan de koffie zaten, komt er opeens een koppie om de hoek van de deur die vraagt of ze ook een bakje koffie mag????????? nou ja, je weet dan echt even niet hoe of wat. wat een blijdschap en dankbaarheid ging er op dat moment door me heen. een uur later zat ik nog steeds een beetje te bibberen op mijn stoel van blijdschap. zo mooi was dit moment. om mijn dinnetje zoals ik haar vaak noem in de armen te sluiten. dit was echt een geschenk van God. Hij kende mijn verlangen, en zie hier. wat was het goed dat ze er was. Ik had dit echt zo nodig op dit moment. we maken echt zoveel verschillende dingen met elkaar mee die soms ook best veel van ons zelf kosten, maar dit gaf weer energie aan mij. wat hebben we van elkaar genoten. en ook al moest ze natuurlijk later weer weg, het was zo goed en iets om zo dankbaar op terug te kijken. Dank je wel Jeanytje dat je je gezin achterliet voor mij hier. Ik hoop nog lekker lang van onze vriendschap te kunnen genieten.


En niet alleen wij genieten dan van het bezoek. het is nathan die altijd heel erg naar deze bezoeken uitkijkt. al dagen van te voren is hij er zenuwachtig om. en bij het wakker worden op de bewuste dag was het ook de eerste vraag van hem: zijn henk en pieter baci er al???
nu en toen ze er waren vond ie het prachtig hoor. hij geniet zo van hen allemaal. en is maar wat in zijn sas als hij hen mag helpen ook. Hier is die bezig met het bekijken van het in elkaar zetten en aandraaien van de schroeven van een gekregen picknickbank.
hij zag het al helemaal zitten. Hij had al voorpret bij het opbouwen van de tafel.


Ook samen met Pieter baci (baci =oom) kan hij het goed vinden en geniet van samen een schep in elkaar timmeren om de tuin mee te bewerken voor de gekregen bloembollen in te poten. het poten is eigenlijk pas vandaag gebeurd. door alle regen en drukte kwam het er maar niet van.

Zoals jullie zien staat de picknicktafel in elkaar en konden we er gelijk heerlijk van genieten met zijn allen. nathan opende de tafel met een drankje. en later op de avond zorgde hij voor de sfeerverlichting (kaarsen) op tafel. wat had hij er schik in om het gezellig te maken.


Dan hebben we ook Abigail al weer een paar weken in huis. Haar moeder is aan het werk in Hongarije en zij is weer heerlijk hier. Ook al mist ze haar moeder best wel eens, ze geniet toch op haar manier heerlijk mee van alles. en ook zij was het die heel erg uitkeek naar deze visite. En de avond dat Pieter baci kwam en het hele stel bij elkaar was, was ze dan ook helemaal in haar nopjes. Hierboven ziet u haar zo blij met de kadootjes die Evelien had klaar gemaakt, de echtgenote van pieter maar die er helaas nu niet bij kon wezen.
Ze was namelijk net even weg geweest met een koppeltje uit haar klas, maar kwam heel verdrietig de poort inlopen toen wij met zijn allen net aan de picknicktafel zaten te koffie drinken. ze was namelijk op een zeer negatieve manier uitgescholden voor zigeuner, wat haar natuurlijk heel erg zeer deed. Maar haar gezicht begon te stralen toen ze Pieter baci zag zitten. Hij kreeg eerst 2 klapzoenen van haar voordat ze haar verhaal deed. ze was echt blij hem te zien. Het word een beetje haar familie ook he op deze manier. En ze klaarde helemaal op toen pieter het tasje met kadootjes voor haar neerzette en ze allemaal geschenken kreeg. dit was van haar. dat was zo mooi om te zien.
De rest van de avond was ze genoot ze van de avond. en op een gegeven moment stelde ze voor om samen te gaan zingen. en ze haalde al snel de zangbundels vanuit huis. de hongaarse en opwekkingsboekjes. we hebben eerst in heerlijk in het hongaars en daarna in het nederlands gezongen met elkaar. en tot slot gaf Abi nog de serenade van het roemeense volkslied te gehoren. we hadden smiddags samen net beide volksliederen gezongen met elkaar, daar ze vroeg hoe het hollandse ging? nu en nu liet ze het nog een keer horen aan de rest van de groep. en het klinkt niet verkeerd hoor.


Toen dat klaar was stelde ze ook nog voor om samen voor elkaar in gebed te gaan. ze maakte voor iedereen een papiertje, schreef daar de naam op en op dat papiertje moesten we schrijven waar we voor gebed wilde krijgen. daarna deden we het in een bakje en trok iedereen er een papiertje uit. voor de naam die je getrokken had mocht je dan bidden. en zo deden we het ook. omstebeurt mochten we klein en groot onze noden voor God neerleggen. Ook Nathan deed mee. En ook hij legde zijn nood bij God neer. Hoe klein ook, zijn gebed mocht zo zuiver tot God zijn.en de dag erna zei hij ook toen hij wakker werd: gisterenavond was een heel belangrijke dag he mama. ik zei: hoezo? Nou toen hebben we toch met zijn allen fijn gebeden tot God. heerlijk he dat kinderlijk geloof. hoe klein ook; ook hij voelde de kracht van het gebed in zich.


hier zit abi de briefjes te schrijven.

Nu verder heb ik niet zoveel meer te vertellen.verschillende zullen we van de zomer misschien zien, anderen weet ik niet hoelang het duurt voordat we weer eens elkaar zien of wat van elkaar horen. God weet het.
Hij weet ook hoe het zal gaan met mijn vader, want dat is natuurlijk nog wel een zorg. Zijn conditie en gesteldheid gaat achteruit, daar kunnen we niet om heen. maar hoelang hij nog heeft, God weet het??? het praten gaat amper meer, hij valt meer, word afweziger in zijn doen en laten en nog andere dingen zijn er waaraan we kunnen zien als familie dat de tumor binnen in zijn hoofd wel zijn werk blijft doen. er is nu van de week ook bij mijn ouders een alarm systeem gebouwd, dat als er wat met mijn vader gebeurd en hij is even alleen thuis of mijn moeder kan het niet aan, dat ze dan via dit alarmsysteem buren en gert kunnen inschakelen. dat geeft toch een beetje meer rust.

nu ik hou op nu. ik weet niet of het me nog gaat lukken om ook de site bij te werken met het hulpverleningstuk, omdat ik toch ook een beetje aan het voorbereiden ben op ons weekendje weg naar reghin. ik moet nog inpakken en de caravan inpakken. anders komt dat na dinsdag. de fotos staan al klaar, maar de tekst nu nog he.

ik wens iedereen een goed en gezegend weekend toe.

p.s. ik wil dit gedicht nog meegeven omdat het zo mooi de afgelopen periode omschrijft.:

Mensen hebben mensen nodig

Zolang God zelf niet tastbaar naast ons staat,
maar ons van hemelhoogte gadeslaat,
zendt Hij ons mensen - nooit zijn we alleen,
al schijnt soms alles donker om ons heen.

Zolang ons hart voor and'ren openstaat,
ontmoet het vriendschap, wáár de weg ook gaat.
Een open hart, begrip, een vriend'lijk woord,
het zijn de lichtjes naar de hemelpoort.

Zolang God zelf niet tastbaar naast ons staat,
zolang Hij ons op aarde leven laat,
zolang zendt Hij ons vrienden - en misschien
leert Hij ons dáárin iets van Hèm te zien?

Auteur: Jelly Verwaal